بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یُحْیِیكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فرا خواندند كه به شما حیات مى بخشد آنان را اجابت كنید و بدانید كه خدا میان آدمى و دلش حایل مى گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد (۲۴)
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۲۵﴾
و از فتنه اى كه تنها به ستمكاران شما نمى رسد بترسید و بدانید كه خدا سخت كیفر است (۲۵)
وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَیَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۲۶﴾
و به یاد آورید هنگامى را كه شما در زمین گروهى اندك و مستضعف بودید مى ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاك به شما روزى داد باشد كه سپاسگزارى كنید (۲۶)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۷﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید به خدا و پیامبر او خیانت مكنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید [كه نباید خیانت كرد] (۲۷)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
و بدانید كه اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است (۲۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَیُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿۲۹﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى دهد و گناهانتان را از شما مى زداید و شما را مى آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است (۲۹)
وَإِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِیُثْبِتُوكَ أَوْ یَقْتُلُوكَ أَوْ یُخْرِجُوكَ وَیَمْكُرُونَ وَیَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیْرُ الْمَاكِرِینَ ﴿۳۰﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه كافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند كشند یا بكشند یا [از مكه] اخراج كنند و نیرنگ مى زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیركنندگان است (۳۰)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۱﴾
و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى گویند به خوبى شنیدیم اگر مى خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه هاى پیشینیان نیست (۳۱)
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۳۲﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه گفتند خدایا اگر این [كتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناك بر سر ما بیاور (۳۲)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۳۳﴾
و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست كه ایشان را عذاب كند و تا آنان طلب آمرزش مى كنند خدا عذاب كننده ایشان نخواهد بود (۳۳)
وَمَا لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِیَاءَهُ إِنْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۴﴾
چرا خدا [در آخرت] عذابشان نكند با اینكه آنان [مردم را] از [زیارت] مسجدالحرام باز مى دارند در حالى كه ایشان سرپرست آن نباشند چرا كه سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى دانند (۳۴)
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۳۵﴾
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت كشیدن و كف زدن نبود پس به سزاى آنكه كفر مى ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَالَّذِینَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾
بى گمان كسانى كه كفر ورزیدند اموال خود را خرج مى كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودى [همه] آن را خرج مى كنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب مى شوند و كسانى كه كفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)
لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَیَجْعَلَ الْخَبِیثَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَیَرْكُمَهُ جَمِیعًا فَیَجْعَلَهُ فِی جَهَنَّمَ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۳۷﴾
تا خدا ناپاك را از پاك جدا كند و ناپاكها را روى یكدیگر نهد و همه را متراكم كند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانكارانند (۳۷)
قُلْ لِلَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
به كسانى كه كفر ورزیده اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت (۳۸)
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۳۹﴾
و با آنان بجنگید تا فتنه اى بر جاى نماند و دین یكسره از آن خدا گردد پس اگر [از كفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى دهند بیناست (۳۹)
وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿۴۰﴾
و اگر روى برتافتند پس بدانید كه خدا سرور شماست چه نیكو سرور و چه نیكو یاورى است (۴۰ وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴۱﴾
و بدانید كه هر چیزى را به غنیمت گرفتید یك پنجم آن براى خدا و پیامبر و براى خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راهماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى [حق از باطل] روزى كه آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل كردیم ایمان آورده اید و خدا بر هر چیزى تواناست (۴۱)
إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ وَلَكِنْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِیَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَیَحْیَى مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۴۲﴾
آنگاه كه شما بر دامنه نزدیكتر [كوه] بودید و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و سواران [دشمن] پایینتر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با یكدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده گاه خود اختلاف میکردید ولى [چنین شد] تا خداوند كارى را كه انجامشدنى بود به انجام رساند [و] تا كسى كه [باید] هلاك شود با دلیلى روشن هلاك گردد و كسى كه [باید] زنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست كه در حقیقت شنواى داناست (۴۲)
إِذْ یُرِیكَهُمُ اللَّهُ فِی مَنَامِكَ قَلِیلًا وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِیرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَلَكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۴۳﴾
[اى پیامبر یاد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندك نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان مى داد قطعا سست مى شدید و حتما در كار [جهاد] منازعه میکردید ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا كه او به راز دلها داناست (۴۳)
وَإِذْ یُرِیكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِكُمْ قَلِیلًا وَیُقَلِّلُكُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۴۴﴾
و آنگاه كه چون با هم برخورد كردید آنان را در دیدگان شما اندك جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كارى را كه انجامشدنى بود تحقق بخشد و كارها به سوى خدا بازگردانده مى شود (۴۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِیرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۴۵﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید چون با گروهى برخورد مى كنید پایدارى ورزید و خدا را بسیار یاد كنید باشد كه رستگار شوید (۴۵)
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۴۶﴾
الأنفال
درباره این سایت