وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ یَتَعَارَفُونَ بَیْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِینَ ﴿۴۵﴾
و روزى كه آنان را گرد مى آورد گویى جز به اندازه ساعتى از روز درنگ نكرده اند با هم اظهار آشنایى مى كنند قطعا كسانى كه دیدار خدا را دروغ شمردند زیان كردند و [به حقیقت] راه نیافتند (۴۵)
وَإِمَّا نُرِیَنَّكَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّكَ فَإِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِیدٌ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ ﴿۴۶﴾
و اگر پاره اى از آنچه را كه به آنان وعده مى دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم [در هر دو صورت] بازگشتشان به سوى ماست سپس خدا بر آنچه مى كنند گواه است (۴۶)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۴۷﴾
و هر امتى را پیامبرى است پس چون پیامبرشان بیاید میانشان به عدالت داورى شود و بر آنان ستم نرود (۴۷)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۴۸﴾
و مى گویند اگر راست مى گویید این وعده چه وقت است (۴۸)
قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِی ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿۴۹﴾
بگو براى خود زیان و سودى در اختیار ندارم مگر آنچه را كه خدا بخواهد هر امتى را زمانى [محدود] است آنگاه كه زمانشان به سر رسد پس نه ساعتى [از آن] تاخیر كنند و نه پیشى گیرند (۴۹)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَیَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ ﴿۵۰﴾
بگو به من خبر دهید اگر عذاب او شب یا روز به شما دررسد بزهكاران چه چیزى از آن به شتاب مى خواهند (۵۰)
أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۵۱﴾
سپس آیا هنگامى كه [عذاب بر شما] واقع شد اكنون به آن ایمان آوردید در حالى كه به [آمدن] آن شتاب مى نمودید (۵۱)
ثُمَّ قِیلَ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ﴿۵۲﴾
پس به كسانى كه ستم ورزیدند گفته شود عذاب جاوید را بچشید آیا جز به [كیفر] آنچه به دست مى آوردید جزا داده مى شوید (۵۲)
وَیَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ قُلْ إِی وَرَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿۵۳﴾
و از تو خبر مى گیرند آیا آن راست است بگو آرى سوگند به پروردگارم كه آن قطعا راست است و شما نمى توانید [خدا را] درمانده كنید (۵۳)
وَلَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِی الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۵۴﴾
و اگر براى هر كسى كه ستم كرده است آنچه در زمین است مى بود قطعا آن را براى [خلاصى و] بازخرید خود مى داد و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند و میان آنان به عدالت داورى شود و بر ایشان ستم نرود (۵۴)
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَلَا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۵۵﴾
بدانید كه در حقیقت آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست بدانید كه در حقیقت وعده خدا حق است ولى بیشتر آنان نمى دانند (۵۵)
هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۵۶﴾
او زنده مى كند و مى میراند و به سوى او بازگردانیده مى شوید (۵۶)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۵۷﴾
اى مردم به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینه هاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است (۵۷)
قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿۵۸﴾
بگو به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد مى آورند بهتر است (۵۸)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَامًا وَحَلَالًا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ ﴿۵۹﴾
بگو به من خبر دهید آنچه از روزى كه خدا براى شما فرود آورده [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال گردانیده اید بگو آیا خدا به شما اجازه داده یا بر خدا دروغ مى بندید (۵۹)
وَمَا ظَنُّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَشْكُرُونَ ﴿۶۰﴾
و كسانى كه بر خدا دروغ مى بندند روز رستاخیز چه گمان دارند در حقیقت خدا بر مردم داراى بخشش است ولى بیشترشان سپاسگزارى نمى كنند (۶۰)
وَمَا تَكُونُ فِی شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَیْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ وَمَا یَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِی كِتَابٍ مُبِینٍ ﴿۶۱﴾
و در هیچ كارى نباشى و از سوى او [=خدا] هیچ [آیه اى] از قرآن نخوانى و هیچ كارى نكنید مگر اینكه ما بر شما گواه باشیم آنگاه كه بدان مبادرت مى ورزید و هموزن ذره اى نه در زمین و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نیست و نه كوچكتر و نه بزرگتر از آن چیزى نیست مگر اینكه در كتابى روشن [درج شده] است (۶۱)
أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۶۲﴾
آگاه باشید كه بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مى شوند (۶۲)
الَّذِینَ آمَنُوا وَكَانُوا یَتَّقُونَ ﴿۶۳﴾
همانان كه ایمان آورده و پرهیزگارى ورزیده اند (۶۳)
لَهُمُ الْبُشْرَى فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ لَا تَبْدِیلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿۶۴﴾
در زندگى دنیا و در آخرت مژده براى آنان است وعده هاى خدا را تبدیلى نیست این همان كامیابى بزرگ است (۶۴)
وَلَا یَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۶۵﴾
سخن آنان تو را غمگین نكند زیرا عزت همه از آن خداست او شنواى داناست (۶۵)
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَتَّبِعُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكَاءَ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ ﴿۶۶﴾
آگاه باش كه هر كه [و هر چه] در آسمانها و هر كه [و هر چه] در زمین است از آن خداست و كسانى كه غیر از خدا شریكانى را مى خوانند [از آنها] پیروى نمى كنند اینان جز از گمان پیروى نمى كنند و جز گمان نمى برند (۶۶)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَكُمُ اللَّیْلَ لِتَسْكُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿۶۷﴾
اوست كسى كه براى شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید و روز را روشن [گردانید] بى گمان در این [امر] براى مردمى كه مى شنوند نشانه هایى است (۶۷)
قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ هُوَ الْغَنِیُّ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۸﴾
گفتند خدا فرزندى براى خود اختیار كرده است منزه است او او بى نیاز است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست شما را بر این [ادعا] حجتى نیست آیا چیزى را كه نمیدانید به دروغ بر خدا مى بندید (۶۸)
قُلْ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا یُفْلِحُونَ ﴿۶۹﴾
بگو در حقیقت كسانى كه بر خدا دروغ مى بندند رستگار نمى شوند (۶۹)
مَتَاعٌ فِی الدُّنْیَا ثُمَّ إِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِیقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِیدَ بِمَا كَانُوا یَكْفُرُونَ ﴿۷۰﴾
بهره اى [اندك] در دنیا [دارند] سپس بازگشتشان به سوى ماست آنگاه به [سزاى] آنكه كفر مى ورزیدند عذاب سخت به آنان مىچشانیم (۷۰)
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَیْكُمْ مَقَامِی وَتَذْكِیرِی بِآیَاتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَشُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ لَا یَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَیْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ وَلَا تُنْظِرُونِ ﴿۷۱﴾
و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه كه به قوم خود گفت اى قوم من اگر ماندن من [در میان شما] و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است [بدانید كه من] بر خدا توكل كرده ام پس [در] كارتان با شریكان خود همداستان شوید تا كارتان بر شما ملتبس ننماید سپس در باره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید (۷۱)
فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۷۲﴾
و اگر روى گردانیدید من مزدى از شما نمىطلبم پاداش من جز بر عهده خدا نیست و مامورم كه از گردننهندگان باشم (۷۲)
فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْكِ وَجَعَلْنَاهُمْ خَلَائِفَ وَأَغْرَقْنَا الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۷۳﴾
پس او را تكذیب كردند آنگاه وى را با كسانى كه در كشتى همراه او بودند نجات دادیم و آنان را جانشین [تبهكاران] ساختیم و كسانى را كه آیات ما را تكذیب كردند غرق كردیم پس بنگر كه فرجام بیم داده شدگان چگونه بود (۷۳)
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِیُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِ الْمُعْتَدِینَ ﴿۷۴﴾
آنگاه پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگیختیم و آنان دلایل آشكار برایشان آوردند ولى ایشان بر آن نبودند كه به چیزى كه قبلا آن را دروغ شمرده بودند ایمان بیاورند این گونه ما بر دلهاى كاران مهر مى نهیم (۷۴)
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَى وَهَارُونَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ بِآیَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿۷۵﴾
سپس بعد از آنان موسى و هارون را با آیات خود به سوى فرعون و سران [قوم] وى فرستادیم و[لى آنان] گردنكشى كردند و گروهى تبهكار بودند (۷۵)
فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا إِنَّ هَذَا لَسِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۷۶﴾
پس چون حق از نزد ما به سویشان آمد گفتند قطعا این سحرى آشكار است (۷۶)
قَالَ مُوسَى أَتَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَكُمْ أَسِحْرٌ هَذَا وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُونَ ﴿۷۷﴾
موسى گفت آیا وقتى حق به سوى شما آمد مى گویید [این سحر است] آیا این سحر است و حال آنكه جادوگران رستگار نمى شوند (۷۷)
قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا وَتَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِیَاءُ فِی الْأَرْضِ وَمَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِینَ ﴿۷۸﴾
گفتند آیا به سوى ما آمده اى تا ما را از شیوه اى كه پدرانمان را بر آن یافته ایم بازگردانى و بزرگى در این سرزمین براى شما دو تن باشد ما به شما دو تن ایمان نداریم (۷۸)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ائْتُونِی بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِیمٍ ﴿۷۹﴾
و فرعون گفت هر جادوگر دانایى را پیش من آورید (۷۹)
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُمْ مُوسَى أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ ﴿۸۰﴾
و چون جادوگران آمدند موسى به آنان گفت آنچه را مى اندازید بیندازید (۸۰)
فَلَمَّا أَلْقَوْا قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ ﴿۸۱﴾
پس چون افكندند موسى گفت آنچه را شما به میان آوردید سحر است به زودى خدا آن را باطل خواهد كرد آرى خدا كار مفسدان را تایید نمى كند (۸۱)
وَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿۸۲﴾
و خدا با كلمات خود حق را ثابت مى گرداند هر چند بزهكاران را خوش نیاید (۸۲)
فَمَا آمَنَ لِمُوسَى إِلَّا ذُرِّیَّةٌ مِنْ قَوْمِهِ عَلَى خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَنْ یَفْتِنَهُمْ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِی الْأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿۸۳﴾
سرانجام كسى به موسى ایمان نیاورد مگر فرزندانى از قوم وى در حالى كه بیم داشتند از آنكه مبادا فرعون و سران آنها ایشان را آزار رسانند و در حقیقت فرعون در آن سرزمین برترىجوى و از اسرافكاران بود (۸۳)
وَقَالَ مُوسَى یَا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَیْهِ تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِینَ ﴿۸۴﴾
و موسى گفت اى قوم من اگر به خدا ایمان آورده اید و اگر اهل تسلیمید بر او توكل كنید (۸۴)
فَقَالُوا عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿۸۵﴾
پس گفتند بر خدا توكل كردیم پروردگارا ما را براى قوم ستمگر [وسیله] آزمایش قرار مده (۸۵)
وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ ﴿۸۶﴾
و ما را به رحمت خویش از گروه كافران نجات ده (۸۶)
وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى وَأَخِیهِ أَنْ تَبَوَّآ لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُیُوتًا وَاجْعَلُوا بُیُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۷﴾
و به موسى و برادرش وحى كردیم كه شما دو تن براى قوم خود در مصر خانه هایى ترتیب دهید و سراهایتان را رو به روى هم قرار دهید و نماز برپا دارید و مؤمنان را مژده ده (۸۷)
وَقَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّكَ آتَیْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُ زِینَةً وَأَمْوَالًا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا رَبَّنَا لِیُضِلُّوا عَنْ سَبِیلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُوا حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿۸۸﴾
و موسى گفت پروردگارا تو به فرعون و اشرافش در زندگى دنیا زیور و اموال داده اى پروردگارا تا [خلق را] از راه تو گمراه كنند پروردگارا اموالشان را نابود كن و آنان را دلسخت گردان كه ایمان نیاورند تا عذاب دردناك را ببینند (۸۸)
قَالَ قَدْ أُجِیبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِیمَا وَلَا تَتَّبِعَانِّ سَبِیلَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۸۹﴾
فرمود دعاى هر دوى شما پذیرفته شد پس ایستادگى كنید و راه كسانى را كه نمى دانند پیروى مكنید (۸۹)
وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْیًا وَعَدْوًا حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِیلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۹۰﴾
و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم پس فرعون و سپاهیانش از روى ستم و آنان را دنبال كردند تا وقتى كه در شرف غرق شدن قرار گرفت گفت ایمان آوردم كه هیچ معبودى جز آنكه فرزندان اسرائیل به او گرویده اند نیست و من از تسلیم شدگانم (۹۰)
آلْآنَ وَقَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ ﴿۹۱﴾
اكنون در حالى كه پیش از این نافرمانى میکردى و از تباهكاران بودى (۹۱)
فَالْیَوْمَ نُنَجِّیكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آیَةً وَإِنَّ كَثِیرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ ﴿۹۲﴾
پس امروز تو را با زره [زرین] خودت به بلندى [ساحل] مى افكنیم تا براى كسانى كه از پى تو مى آیند عبرتى باشد و بى گمان بسیارى از مردم از نشانه هاى ما غافلند (۹۲)
وَلَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ فَمَا اخْتَلَفُوا حَتَّى جَاءَهُمُ الْعِلْمُ إِنَّ رَبَّكَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا كَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿۹۳﴾
به راستى ما فرزندان اسرائیل را در جایگاه[هاى] نیكو منزل دادیم و از چیزهاى پاكیزه به آنان روزى بخشیدیم پس به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براى آنان حاصل شد همانا پروردگار تو در روز قیامت در باره آنچه بر سر آن اختلاف میکردند میانشان داورى خواهد كرد (۹۳)
فَإِنْ كُنْتَ فِی شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْكَ فَاسْأَلِ الَّذِینَ یَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكَ لَقَدْ جَاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ ﴿۹۴﴾
و اگر از آنچه به سوى تو نازل كرده ایم در تردیدى از كسانى كه پیش از تو كتاب [آسمانى] مى خواندند بپرس قطعا حق از جانب پروردگارت به سوى تو آمده است پس زنهار از تردیدكنندگان مباش (۹۴)
وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿۹۵﴾
و از كسانى كه آیات ما را دروغ پنداشتند مباش كه از زیانكاران خواهى بود (۹۵)
إِنَّ الَّذِینَ حَقَّتْ عَلَیْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۹۶﴾
در حقیقت كسانى كه سخن پروردگارت بر آنان تحقق یافته ایمان نمى آورند (۹۶)
وَلَوْ جَاءَتْهُمْ كُلُّ آیَةٍ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿۹۷﴾
هر چند هر گونه آیتى برایشان بیاید تا وقتى كه عذاب دردناك را ببینند (۹۷)
فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْیَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِیمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ یُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿۹۸﴾
چرا هیچ شهرى نبود كه [اهل آن] ایمان بیاورد و ایمانش به حال آن سود بخشد مگر قوم یونس كه وقتى [در آخرین لحظه] ایمان آوردند عذاب رسوایى را در زندگى دنیا از آنان برطرف كردیم و تا چندى آنان را برخوردار ساختیم (۹۸)
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِی الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِیعًا أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى یَكُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿۹۹﴾
و اگر پروردگار تو مى خواست قطعا هر كه در زمین است همه آنها یكسر ایمان مى آوردند پس آیا تو مردم را ناگزیر مى كنى كه بگروند (۹۹)
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ ﴿۱۰۰﴾
و هیچ كس را نرسد كه جز به اذن خدا ایمان بیاورد و [خدا] بر كسانى كه نمى اندیشند پلیدى را قرار مى دهد (۱۰۰)
قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا تُغْنِی الْآیَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۱۰۱﴾
بگو بنگرید كه در آسمانها و زمین چیست و[لى] نشانه ها و هشدارها گروهى را كه ایمان نمى آورند سود نمى بخشد (۱۰۱)
فَهَلْ یَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَیَّامِ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ ﴿۱۰۲﴾
پس آیا جز مانند روزهاى كسانى را كه پیش از آنان درگذشتند انتظار مى برند بگو انتظار برید كه من [نیز] با شما از منتظرانم (۱۰۲)
ثُمَّ نُنَجِّی رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا كَذَلِكَ حَقًّا عَلَیْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۰۳﴾
سپس فرستادگان خود و كسانى را كه گرویدند مى رهانیم زیرا بر ما فریضه است كه مؤمنان را نجات دهیم (۱۰۳)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِی شَكٍّ مِنْ دِینِی فَلَا أَعْبُدُ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِی یَتَوَفَّاكُمْ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۰۴﴾
بگو اى مردم اگر در دین من تردید دارید پس [بدانید كه من] كسانى را كه به جاى خدا مى پرستید نمى پرستم بلكه خدایى را مى پرستم كه جان شما را مى ستاند و دستور یافته ام كه از مؤمنان باشم (۱۰۴)
وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفًا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۰۵﴾
و [به من دستور داده شده است] كه به دین حنیف روى آور و زنهار از مشركان مباش (۱۰۵)
وَلَا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنْفَعُكَ وَلَا یَضُرُّكَ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿۱۰۶﴾
و به جاى خدا چیزى را كه سود و زیانى به تو نمى رساند مخوان كه اگر چنین كنى در آن صورت قطعا از جمله ستمكارانى (۱۰۶)
وَإِنْ یَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَإِنْ یُرِدْكَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿۱۰۷﴾
و اگر خدا به تو زیانى برساند آن را برطرفكننده اى جز او نیست و اگر براى تو خیرى بخواهد بخشش او را ردكننده اى نیست آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مى رساند و او آمرزنده مهربان است (۱۰۷)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْكُمْ بِوَكِیلٍ ﴿۱۰۸﴾
بگو اى مردم حق از جانب پروردگارتان براى شما آمده است پس هر كه هدایت یابد به سود خویش هدایت مى یابد و هر كه گمراه گردد به زیان خود گمراه مى شود و من بر شما نگهبان نیستم (۱۰۸)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْكَ وَاصْبِرْ حَتَّى یَحْكُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَیْرُ الْحَاكِمِینَ ﴿۱۰۹﴾
و از آنچه بر تو وحى مى شود پیروى كن و شكیبا باش تا خدا [میان تو و آنان] داورى كند و او بهترین داوران است (۱۰۹) یونس
درکشور ما دوگروه عمدتا"درحکومت نفوذدارندوچون باهم درقدرت رقابت می کنند فکرمی کنند مردم هم طرفدار هر کروه از آنانند. نخیر هرگز چنین نبوده ونیست.واما ویژگی این دوگروه چه است؟
این است که این دوگروه هرکدام کارسامری ها وکارقارونها را انجام می دهندکاری دیگری برای کشور ومردم نمی کنند.سامری که دین وایمان نداشت وقارونی که دین وایمانش وسیله پول درآوردن بیشتربوددرواقع دین وایمانش پول بود.کارسامری به جای رسیدکه با کارش مردم را از دین خقیقی خدا دور کردواز خداپرستی به گوساله پرستی برد. وکاری قارون بجایی رسید که به اوج ثروت برسدوبا قدرت ثروتش به پیامبرخدا تهمت وافتراء بزند.قارون وسامری هردو همراه قوم حضرت موسی علیه السلام بودندیعنی علی الظاهر دین موسی را پذیرفته بودند اماایمان به قلبهایشان نفوذ نکرده بود.
یاحق
درباره این سایت