یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۷﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید به خدا و پیامبر او خیانت مكنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید [كه نباید خیانت كرد] (۲۷)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
و بدانید كه اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است (۲۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَیُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿۲۹﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى دهد و گناهانتان را از شما مى زداید و شما را مى آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است (۲۹)
وَإِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِیُثْبِتُوكَ أَوْ یَقْتُلُوكَ أَوْ یُخْرِجُوكَ وَیَمْكُرُونَ وَیَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیْرُ الْمَاكِرِینَ ﴿۳۰﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه كافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند كشند یا بكشند یا [از مكه] اخراج كنند و نیرنگ مى زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیركنندگان است (۳۰)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۱﴾
و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى گویند به خوبى شنیدیم اگر مى خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه هاى پیشینیان نیست (۳۱)
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۳۲﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه گفتند خدایا اگر این [كتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناك بر سر ما بیاور (۳۲)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۳۳﴾
و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست كه ایشان را عذاب كند و تا آنان طلب آمرزش مى كنند خدا عذاب كننده ایشان نخواهد بود (۳۳)
وَمَا لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِیَاءَهُ إِنْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۴﴾
چرا خدا [در آخرت] عذابشان نكند با اینكه آنان [مردم را] از [زیارت] مسجدالحرام باز مى دارند در حالى كه ایشان سرپرست آن نباشند چرا كه سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى دانند (۳۴)
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۳۵﴾
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت كشیدن و كف زدن نبود پس به سزاى آنكه كفر مى ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَالَّذِینَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾
بى گمان كسانى كه كفر ورزیدند اموال خود را خرج مى كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودى [همه] آن را خرج مى كنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب مى شوند و كسانى كه كفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)
لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَیَجْعَلَ الْخَبِیثَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَیَرْكُمَهُ جَمِیعًا فَیَجْعَلَهُ فِی جَهَنَّمَ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۳۷﴾
تا خدا ناپاك را از پاك جدا كند و ناپاكها را روى یكدیگر نهد و همه را متراكم كند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانكارانند (۳۷)
قُلْ لِلَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
به كسانى كه كفر ورزیده اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت (۳۸)
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۳۹﴾
و با آنان بجنگید تا فتنه اى بر جاى نماند و دین یكسره از آن خدا گردد پس اگر [از كفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى دهند بیناست (۳۹)
وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿۴۰﴾
و اگر روى برتافتند پس بدانید كه خدا سرور شماست چه نیكو سرور و چه نیكو یاورى است (۴۰)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴۱﴾
و بدانید كه هر چیزى را به غنیمت گرفتید یك پنجم آن براى خدا و پیامبر و براى خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راهماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى [حق از باطل] روزى كه آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل كردیم ایمان آورده اید و خدا بر هر چیزى تواناست (۴۱)
إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ وَلَكِنْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِیَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَیَحْیَى مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۴۲﴾
آنگاه كه شما بر دامنه نزدیكتر [كوه] بودید و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و سواران [دشمن] پایینتر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با یكدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده گاه خود اختلاف میکردید ولى [چنین شد] تا خداوند كارى را كه انجامشدنى بود به انجام رساند [و] تا كسى كه [باید] هلاك شود با دلیلى روشن هلاك گردد و كسى كه [باید] زنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست كه در حقیقت شنواى داناست (۴۲)
إِذْ یُرِیكَهُمُ اللَّهُ فِی مَنَامِكَ قَلِیلًا وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِیرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَلَكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۴۳﴾
[اى پیامبر یاد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندك نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان مى داد قطعا سست مى شدید و حتما در كار [جهاد] منازعه میکردید ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا كه او به راز دلها داناست (۴۳)
وَإِذْ یُرِیكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِكُمْ قَلِیلًا وَیُقَلِّلُكُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۴۴﴾
و آنگاه كه چون با هم برخورد كردید آنان را در دیدگان شما اندك جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كارى را كه انجامشدنى بود تحقق بخشد و كارها به سوى خدا بازگردانده مى شود (۴۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِیرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۴۵﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید چون با گروهى برخورد مى كنید پایدارى ورزید و خدا را بسیار یاد كنید باشد كه رستگار شوید (۴۵)
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۴۶﴾
و از خدا و پیامبرش اطاعت كنید و با هم نزاع مكنید كه سست شوید و مهابت شما از بین برود و صبر كنید كه خدا با شكیبایان است (۴۶)
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بَطَرًا وَرِئَاءَ النَّاسِ وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَاللَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿۴۷﴾
و مانند كسانى مباشید كه از خانه هایشان با حالت سرمستى و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مى داشتند و خدا به آنچه مى كنند احاطه دارد (۴۷)
وَإِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ الْیَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَإِنِّی جَارٌ لَكُمْ فَلَمَّا تَرَاءَتِ الْفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَى عَقِبَیْهِ وَقَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْكُمْ إِنِّی أَرَى مَا لَا تَرَوْنَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ وَاللَّهُ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۴۸﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و گفت امروز هیچ كس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامى كه دو گروه یكدیگر را دیدند [شیطان] به عقب برگشت و گفت من از شما بیزارم من چیزى را مى بینم كه شما نمى بینید من از خدا بیمناكم و خدا سخت كیفر است (۴۸)
إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ غَرَّ هَؤُلَاءِ دِینُهُمْ وَمَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۴۹﴾
آنگاه كه منافقان و كسانى كه در دلهایشان بیمارى بود مى گفتند اینان [=مؤمنان] را دینشان فریفته است و هر كس بر خدا توكل كند [بداند كه] در حقیقت خدا شكست ناپذیر حكیم است (۴۹)
وَلَوْ تَرَى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ كَفَرُوا الْمَلَائِكَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿۵۰﴾
و اگر ببینى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مى ستانند بر چهره و پشت آنان مى زنند و [گویند] عذاب سوزان را بچشید (۵۰)
ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿۵۱﴾
این [كیفر] دستاوردهاى پیشین شماست و [گر نه] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نیست (۵۱)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۵۲﴾
[رفتارشان] مانند رفتار خاندان فرعون و كسانى است كه پیش از آنان بودند به آیات خدا كفر ورزیدند پس خدا به [سزاى] گناهانشان گرفتارشان كرد آرى خدا نیرومند سخت كیفر است (۵۲)
ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَكُ مُغَیِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۵۳﴾
این [كیفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتى را كه بر قومى ارزانى داشته تغییر نمى دهد مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند و خدا شنواى داناست (۵۳)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِینَ ﴿۵۴﴾
[رفتارى] چون رفتار فرعونیان و كسانى كه پیش از آنان بودند كه آیات پروردگارشان را تكذیب كردند پس ما آنان را به [سزاى] گناهانشان هلاك و فرعونیان را غرق كردیم و همه آنان ستمكار بودند (۵۴)
إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِینَ كَفَرُوا فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۵۵﴾
بى تردید بدترین جنبندگان پیش خدا كسانى اند كه كفر ورزیدند و ایمان نمى آورند (۵۵)
الَّذِینَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا یَتَّقُونَ ﴿۵۶﴾
همانان كه از ایشان پیمان گرفتى ولى هر بار پیمان خود را مى شكنند و [از خدا] پروا نمى دارند (۵۶)
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّكَّرُونَ ﴿۵۷﴾
پس اگر در جنگ بر آنان دست یافتى با [عقوبت] آنان كسانى را كه در پى ایشانند تارومار كن باشد كه عبرت گیرند (۵۷)
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیَانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْخَائِنِینَ ﴿۵۸﴾
و اگر از گروهى بیم خیانت دارى [پیمانشان را] به سویشان بینداز [تا طرفین] به طور یكسان [بدانند كه پیمان گسسته است] زیرا خدا خائنان را دوست نمى دارد (۵۸)
وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لَا یُعْجِزُونَ ﴿۵۹﴾
و زنهار كسانى كه كافر شده اند گمان نكنند كه پیشى جسته اند زیرا آنان نمى توانند [ما را] درمانده كنند (۵۹)
وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿۶۰﴾
و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهاى آماده بسیج كنید تا با این [تداركات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگرى را جز ایشان كه شما نمى شناسیدشان و خدا آنان را مى شناسد بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج كنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)
وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۶۱﴾
و اگر به صلح گراییدند تو [نیز] بدان گراى و بر خدا توكل نما كه او شنواى داناست (۶۱)
وَإِنْ یُرِیدُوا أَنْ یَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی أَیَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۲﴾
و اگر بخواهند تو را بفریبند [یارى] خدا براى تو بس است همو بود كه تو را با یارى خود و مؤمنان نیرومند گردانید (۶۲)
وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۶۳﴾
و میان دلهایشان الفت انداخت كه اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج میکردى نمى توانستى میان دلهایشان الفت برقرار كنى ولى خدا بود كه میان آنان الفت انداخت چرا كه او تواناى حكیم است (۶۳)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۴﴾
اى پیامبر خدا و كسانى از مؤمنان كه پیرو تواند تو را بس است (۶۴)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِینَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ ﴿۶۵﴾
اى پیامبر مؤمنان را به جهاد برانگیز اگر از [میان] شما بیست تن شكیبا باشند بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یكصد تن باشند بر هزار تن از كافران پیروز مى گردند چرا كه آنان قومى اند كه نمى فهمند (۶۵)
الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِیكُمْ ضَعْفًا فَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ یَغْلِبُوا أَلْفَیْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۶۶﴾
اكنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت كه در شما ضعفى هست پس اگر از [میان] شما یكصد تن شكیبا باشند بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفیق الهى بر دو هزار تن غلبه كنند و خدا با شكیبایان است (۶۶)
مَا كَانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى یُثْخِنَ فِی الْأَرْضِ تُرِیدُونَ عَرَضَ الدُّنْیَا وَاللَّهُ یُرِیدُ الْآخِرَةَ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۶۷﴾
هیچ پیامبرى را سزاوار نیست كه [براى اخذ سربها از دشمنان] اسیرانى بگیرد تا در زمین به طور كامل از آنان كشتار كند شما متاع دنیا را مى خواهید و خدا آخرت را مى خواهد و خدا شكست ناپذیر حكیم است (۶۷)
لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِیمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۶۸﴾
اگر در آنچه گرفته اید از جانب خدا نوشته اى نبود قطعا به شما عذابى بزرگ مى رسید (۶۸)
فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَیِّبًا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۶۹﴾
پس از آنچه به غنیمت برده اید حلال و پاكیزه بخورید و از خدا پروا دارید كه خدا آمرزنده مهربان است (۶۹)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِمَنْ فِی أَیْدِیكُمْ مِنَ الْأَسْرَى إِنْ یَعْلَمِ اللَّهُ فِی قُلُوبِكُمْ خَیْرًا یُؤْتِكُمْ خَیْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۷۰﴾
اى پیامبر به كسانى كه در دست شما اسیرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خیرى سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مى كند و بر شما مى بخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (۷۰)
وَإِنْ یُرِیدُوا خِیَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَكِیمٌ ﴿۷۱﴾
و اگر بخواهند به تو خیانت كنند پیش از این [نیز] به خدا خیانت كردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا داناى حكیم است (۷۱)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَایَتِهِمْ مِنْ شَیْءٍ حَتَّى یُهَاجِرُوا وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَى قَوْمٍ بَیْنَكُمْ وَبَیْنَهُمْ مِیثَاقٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۷۲﴾
كسانى كه ایمان آورده و هجرت كرده اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده اند و كسانى كه [مهاجران را] پناه داده اند و یارى كرده اند آنان یاران یكدیگرند و كسانى كه ایمان آورده اند ولى مهاجرت نكرده اند هیچ گونه خویشاوندى [دینى] با شما ندارند مگر آنكه [در راه خدا] هجرت كنند و اگر در [كار] دین از شما یارى جویند یارى آنان بر شما [واجب] است مگر بر علیه گروهى باشد كه میان شما و میان آنان پیمانى [منعقد شده] است و خدا به آنچه انجام مى دهید بیناست (۷۲)
وَالَّذِینَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِی الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِیرٌ ﴿۷۳﴾
و كسانى كه كفر ورزیدند یاران یكدیگرند اگر این [دستور] را به كار نبندید در زمین فتنه و فسادى بزرگ پدید خواهد آمد (۷۳)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِیمٌ ﴿۷۴﴾
و كسانى كه ایمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و كسانى كه [مهاجران را] پناه داده و یارى كرده اند آنان همان مؤمنان واقعى اند براى آنان بخشایش و روزى شایسته اى خواهد بود (۷۴)
وَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَئِكَ مِنْكُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی كِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۷۵﴾ الأنفال
كه ,خدا ,آنان ,اللَّهَ ,مى ,كسانى ,و خدا ,كسانى كه ,و اگر ,و كسانى ,را كه ,أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ,وَالَّذِینَ آوَوْا وَنَصَرُوا ,اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوْا ,سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ
درباره این سایت