لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَى وَزِیَادَةٌ وَلَا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۶﴾
براى كسانى كه كار نیكو كرده اند نیكویى [بهشت] و زیاده [بر آن] است چهره هایشان را غبارى و ذلتى نمى پوشاند اینان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود (۲۶)
وَالَّذِینَ كَسَبُوا السَّیِّئَاتِ جَزَاءُ سَیِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَا أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِمًا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۷﴾
و كسانى كه مرتكب بدیها شده اند [بدانند كه] جزاى [هر] بدى مانند آن است و خوارى آنان را فرو مى گیرد در مقابل خدا هیچ حمایتگرى براى ایشان نیست گویى چهره هایشان با پاره اى از شب تار پوشیده شده است آنان همدم آتشند كه در آن جاودانه خواهند بود (۲۷)
وَیَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنْتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَیَّلْنَا بَیْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُمْ مَا كُنْتُمْ إِیَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿۲۸﴾
و [یاد كن] روزى را كه همه آنان را گرد مى آوریم آنگاه به كسانى كه شرك ورزیده اند مى گوییم شما و شریكانتان بر جاى خود باشید پس میان آنها جدایى مى افكنیم و شریكان آنان مى گویند در حقیقت شما ما را نمى پرستیدید (۲۸)
فَكَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنَنَا وَبَیْنَكُمْ إِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِینَ ﴿۲۹﴾
و گواهى خدا میان ما و میان شما بس است به راستى ما از عبادت شما بى خبر بودیم (۲۹)
هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۳۰﴾
آنجاست كه هر كسى آنچه را از پیش فرستاده است مى آزماید و به سوى خدا مولاى حقیقى خود بازگردانیده مى شوند و آنچه به دروغ برمى ساخته اند از دستشان به در مى رود (۳۰)
قُلْ مَنْ یَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ یَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَمَنْ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿۳۱﴾
بگو كیست كه از آسمان و زمین به شما روزى مى بخشد یا كیست كه حاكم بر گوشها و دیدگان است و كیست كه زنده را از مرده بیرون مى آورد و مرده را از زنده خارج مى سازد و كیست كه كارها را تدبیر مى كند خواهند گفت خدا پس بگو آیا پروا نمى كنید (۳۱)
فَذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ﴿۳۲﴾
این است خدا پروردگار حقیقى شما و بعد از حقیقت جز گمراهى چیست پس چگونه [از حق] بازگردانیده مى شوید (۳۲)
كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِینَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۳۳﴾
این گونه سخن پروردگارت بر كسانى كه نافرمانى كردند به حقیقت پیوست [چرا] كه آنان ایمان نمى آورند (۳۳)
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ قُلِ اللَّهُ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ ﴿۳۴﴾
بگو آیا از شریكان شما كسى هست كه آفرینش را آغاز كند و سپس آن را برگرداند بگو خداست كه آفرینش را آغاز مى كند و باز آن را برمى گرداند پس چگونه [از حق] بازگردانیده مى شوید (۳۴)
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ یَهْدِی لِلْحَقِّ أَفَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَیْفَ تَحْكُمُونَ ﴿۳۵﴾
بگو آیا از شریكان شما كسى هست كه به سوى حق رهبرى كند بگو خداست كه به سوى حق رهبرى مى كند پس آیا كسى كه به سوى حق رهبرى مى كند سزاوارتر است مورد پیروى قرار گیرد یا كسى كه راه نمى نماید مگر آنكه [خود] هدایت شود شما را چه شده چگونه داورى مى كنید (۳۵)
وَمَا یَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
و بیشترشان جز از گمان پیروى نمى كنند [ولى] گمان به هیچ وجه [آدمى را] از حقیقت بى نیاز نمى گرداند آرى خدا به آنچه مى كنند داناست (۳۶)
وَمَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَنْ یُفْتَرَى مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ الْكِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۳۷﴾
و چنان نیست كه این قرآن از جانب غیر خدا [و] به دروغ ساخته شده باشد بلكه تصدیق [كننده] آنچه پیش از آن است مى باشد و توضیحى از آن كتاب است كه در آن تردیدى نیست [و] از پروردگار جهانیان است (۳۷)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۳۸﴾
یا مى گویند آن را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مى گویید سوره اى مانند آن بیاورید و هر كه را جز خدا مى توانید فرا خوانید (۳۸)
بَلْ كَذَّبُوا بِمَا لَمْ یُحِیطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا یَأْتِهِمْ تَأْوِیلُهُ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِینَ ﴿۳۹﴾
بلكه چیزى را دروغ شمردند كه به علم آن احاطه نداشتند و هنوز تاویل آن برایشان نیامده است كسانى [هم] كه پیش از آنان بودند همین گونه [پیامبرانشان را] تكذیب كردند پس بنگر كه فرجام ستمگران چگونه بوده است (۳۹)
وَمِنْهُمْ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ لَا یُؤْمِنُ بِهِ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِینَ ﴿۴۰﴾
و از آنان كسى است كه بدان ایمان مى آورد و از آنان كسى است كه بدان ایمان نمى آورد و پروردگار تو به [حال] فسادگران داناتر است (۴۰)
وَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ لِی عَمَلِی وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِیئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَا بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۴۱﴾
و اگر تو را تكذیب كردند بگو عمل من به من اختصاص دارد و عمل شما به شما اختصاص دارد شما از آنچه من انجام مى دهم غیر مسؤولید و من از آنچه شما انجام نمى دهید غیر مسؤولم (۴۱)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْكَ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَلَوْ كَانُوا لَا یَعْقِلُونَ ﴿۴۲﴾
و برخى از آنان كسانى اند كه به تو گوش فرا مى دهند آیا تو كران را هر چند در نیابند شنوا خواهى كرد (۴۲)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْظُرُ إِلَیْكَ أَفَأَنْتَ تَهْدِی الْعُمْیَ وَلَوْ كَانُوا لَا یُبْصِرُونَ ﴿۴۳﴾
و از آنان كسى است كه به سوى تو مى نگرد آیا تو نابینایان را هر چند نبینند هدایت توانى كرد (۴۳)
إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ النَّاسَ شَیْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۴۴﴾خدا به هیچ وجه به مردم ستم نمى كند لیكن مردم خود بر خویشتن ستم مى كنند (۴۴)
یونس
كه ,مى ,مى ,آنان ,بگو ,نمى ,كه به ,از آنان ,به سوى ,كیست كه ,است كه ,مِنْ دُونِ اللَّهِ ,یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ ,الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ ,یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ
درباره این سایت