وَكُلَّ إِنْسَانٍأَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِكِتَابًا یَلْقَاهُ مَنْشُورًا ﴿۱۳﴾
و كارنامه هر انسانىرا به گردن او بسته ایم و روز قیامت براى او نامه اى كه آن را گشاده مى بیندبیرون مى آوریم (۱۳)اقْرَأْ كِتَابَكَكَفَى بِنَفْسِكَ الْیَوْمَ عَلَیْكَ حَسِیبًا ﴿۱۴﴾ نامه ات را بخوانكافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى (۱۴)مَنِ اهْتَدَىفَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَلَاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَرَسُولًا ﴿۱۵﴾ الإسراءهر كس به راه آمدهتنها به سود خود به راه آمده و هر كس بیراهه رفته تنها به زیان خود بیراهه رفتهاست و هیچ بردارنده اى بار گناه دیگرى را بر نمى دارد و ما تا پیامبرى برنینگیزیمبه عذاب نمى پردازیم (۱۵ قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّیإِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنْفَاقِ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا ﴿۱۰۰﴾ بگو اگر شما مالكگنجینه هاى رحمت پروردگارم بودید باز هم از بیم خرج كردن قطعا امساك مى ورزیدیدو انسان همواره بخیل است (۱۰۰)وَلَقَدْ آتَیْنَامُوسَى تِسْعَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ فَاسْأَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ جَاءَهُمْفَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لَأَظُنُّكَ یَا مُوسَى مَسْحُورًا ﴿۱۰۱﴾ و در حقیقت ما بهموسى نه نشانه آشكار دادیم پس از فرزندان اسرائیل بپرس آنگاه كه نزد آنان آمد وفرعون به او گفت اى موسى من جدا تو را افسونشده مى پندارم (۱۰۱)
قَالَ لَقَدْعَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِبَصَائِرَ وَإِنِّی لَأَظُنُّكَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿۱۰۲﴾
گفت قطعا مى دانى كهاین [نشانه ها] را كه باعث بینشهاست جز پروردگار آسمانها و زمین نازل نكرده است وراستى اى فرعون تو را تباه شده مى پندارم (۱۰۲)
فَأَرَادَ أَنْیَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِیعًا ﴿۱۰۳﴾ پس [فرعون] تصمیمگرفت كه آنان را از سرزمین [مصر] بركند پس او و هر كه را با وى بود همه را غرقكردیم (۱۰۳)وَقُلْنَا مِنْبَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُالْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِیفًا ﴿۱۰۴﴾ و پس از او بهفرزندان اسرائیل گفتیم در این سرزمین ساكن شوید پس چون وعده آخرت فرا رسد شما راهمه با هم محشور مى كنیم (۱۰۴)وَبِالْحَقِّأَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًاوَنَذِیرًا ﴿۱۰۵﴾ و آن [قرآن] را به حقفرود آوردیم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت دهنده و بیمرسان نفرستادیم (۱۰۵) وَقُرْآنًافَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا ﴿۱۰۶﴾ و قرآنى [با عظمت را]بخش بخش [بر تو] نازل كردیم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى و آن را به تدریجنازل كردیم (۱۰۶)قُلْ آمِنُوا بِهِأَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَایُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿۱۰۷﴾ بگو [چه] به آن ایمانبیاورید یا نیاورید بى گمان كسانى كه پیش از [نزول]آن دانش یافته اند چون [این كتاب] بر آنان خوانده شود سجده كنان به روى درمىافتند (۱۰۷) وَیَقُولُونَسُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿۱۰۸﴾ و مى گویند منزه استپروردگار ما كه وعده پروردگار ما قطعا انجامشدنى است (۱۰۸)وَیَخِرُّونَلِلْأَذْقَانِ یَبْكُونَ وَیَزِیدُهُمْ خُشُوعًا ﴿۱۰۹﴾ و بر روى زمین مىافتند و مى گریند و بر فروتنى آنها مى افزاید (۱۰۹كه ,مى ,پس ,مى ,تو ,اى ,را به ,آن را ,تو را ,و بر ,آمد و ,إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ ,وَكُلَّ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ
درباره این سایت