وَإِذَا بَدَّلْنَا آیَةً مَكَانَ آیَةٍ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۱۰۱﴾
و چون حكمى را به جاى حكم دیگر بیاوریم و خدا به آنچه به تدریج نازل مى كند داناتر است مى گویند جز این نیست كه تو دروغبافى [نه] بلكه بیشتر آنان نمى دانند (۱۰۱)
قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ ﴿۱۰۲﴾
بگو آن را روح القدس از طرف پروردگارت به حق فرود آورده تا كسانى را كه ایمان آورده اند استوار گرداند و براى مسلمانان هدایت و بشارتى است (۱۰۲)
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ ﴿۱۰۳﴾
و نیك مى دانیم كه آنان مى گویند جز این نیست كه بشرى به او مى آموزد [نه چنین نیست زیرا] زبان كسى كه [این] نسبت را به او مى دهند غیر عربى است و این [قرآن] به زبان عربى روشن است (۱۰۳)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ لَا یَهْدِیهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱۰۴﴾
در حقیقت كسانى كه به آیات خدا ایمان ندارند خدا آنان را هدایت نمى كند و برایشان عذابى دردناك است (۱۰۴)
إِنَّمَا یَفْتَرِی الْكَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ ﴿۱۰۵﴾
تنها كسانى دروغپردازى مى كنند كه به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود دروغگویانند (۱۰۵)
مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۱۰۶﴾
هر كس پس از ایمان آوردن خود به خدا كفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت] مگر آن كس كه مجبور شده و[لى] قلبش به ایمان اطمینان دارد لیكن هر كه سینه اش به كفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برایشان عذابى بزرگ خواهد بود (۱۰۶)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ ﴿۱۰۷﴾
زیرا آنان زندگى دنیا را بر آخرت برترى دادند و [هم] اینكه خدا گروه كافران را هدایت نمى كند (۱۰۷)
أُولَئِكَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿۱۰۸﴾
آنان كسانى اند كه خدا بر دلها و گوش و دیدگانشان مهر نهاده و آنان خود غافلانند (۱۰۸)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۱۰۹﴾
شك نیست كه آنها در آخرت همان زیانكارانند (۱۰۹)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۰﴾
با این حال پروردگار تو نسبت به كسانى كه پس از [آن همه] زجر كشیدن هجرت كرده و سپس جهاد نمودند و صبر پیشه ساختند پروردگارت [نسبت به آنان] بعد از آن [همه مصایب] قطعا آمرزنده و مهربان است (۱۱۰)
یَوْمَ تَأْتِی كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۱۱۱﴾
[یاد كن] روزى را كه هر كس مى آید [و] از خود دفاع مى كند و هر كس به آنچه كرده بى كم و كاست پاداش مى یابد و بر آنان ستم نمى رود (۱۱۱)
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿۱۱۲﴾
و خدا شهرى را مثل زده است كه امن و امان بود [و] روزیش از هر سو فراوان مى رسید پس [ساكنانش] نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى دادند طعم گرسنگى و هراس را به [مردم] آن چشانید (۱۱۲)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿۱۱۳﴾
و به یقین فرستاده اى از خودشان برایشان آمد اما او را تكذیب كردند پس در حالى كه ظالم بودند آنان را عذاب فرو گرفت (۱۱۳)
فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَیِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿۱۱۴﴾
پس از آنچه خدا شما را روزى كرده است حلال [و] پاكیزه بخورید و نعمت خدا را اگر تنها او را مى پرستید شكر گزارید (۱۱۴)
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْكُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۵﴾
جز این نیست كه [خدا] مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را كه نام غیر خدا بر آن برده شده حرام گردانیده است [با این همه] هر كس كه [به خوردن آنها] ناگزیر شود و سركش و زیاده خواه نباشد قطعا خدا آمرزنده مهربان است (۱۱۵)
وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا یُفْلِحُونَ ﴿۱۱۶﴾
و براى آنچه زبان شما به دروغ مى پردازد مگویید این حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ بندید زیرا كسانى كه بر خدا دروغ مى بندند رستگار نمى شوند (۱۱۶)
مَتَاعٌ قَلِیلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱۱۷﴾
[ایشان راست] اندك بهره اى و[لى] عذابشان پر درد است (۱۱۷)
وَعَلَى الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَیْكَ مِنْ قَبْلُ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۱۱۸﴾
و بر كسانى كه یهودى شدند آنچه را قبلا بر تو حكایت كردیم حرام گردانیدیم و ما بر آنان ستم نكردیم بلكه آنها به خود ستم میکردند (۱۱۸)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۹﴾
[با این همه] پروردگار تو نسبت به كسانى كه به نادانى مرتكب گناه شده سپس توبه كرده و به صلاح آمده اند البته پروردگارت پس از آن آمرزنده مهربان است (۱۱۹)
إِنَّ إِبْرَاهِیمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۲۰﴾
به راستى ابراهیم پیشوایى مطیع خدا [و] حقگراى بود و از مشركان نبود (۱۲۰)
شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۱۲۱﴾
[و] نعمتهاى او را شكرگزار بود [خدا] او را برگزید و به راهى راست هدایتش كرد (۱۲۱)
وَآتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۲۲﴾
و در دنیا به او نیكویى و [نعمت] دادیم و در آخرت [نیز] از شایستگان خواهد بود (۱۲۲)
ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۲۳﴾
سپس به تو وحى كردیم كه از آیین ابراهیم حقگراى پیروى كن [چرا كه] او از مشركان نبود (۱۲۳)
إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ وَإِنَّ رَبَّكَ لَیَحْكُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا كَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿۱۲۴﴾
[بزرگداشت] شنبه بر كسانى كه در باره آن اختلاف كردند مقرر گردید و قطعا پروردگارت روز رستاخیز میان آنها در باره چیزى كه در مورد آن اختلاف میکردند داورى خواهد كرد (۱۲۴)
ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿۱۲۵﴾
با حكمت و اندرز نیكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شیوه اى] كه نیكوتر است مجادله نماى در حقیقت پروردگار تو به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال] راهیافتگان [نیز] داناتر است (۱۲۵)
وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ ﴿۱۲۶﴾
و اگر عقوبت كردید همان گونه كه مورد عقوبت قرار گرفته اید [م را ] به عقوبت رسانید و اگر صبر كنید البته آن براى شكیبایان بهتر است (۱۲۶)
وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَكُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْكُرُونَ ﴿۱۲۷﴾
و صبر كن و صبر تو جز به [توفیق] خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ مى كنند دل تنگ مدار (۱۲۷)
إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ ﴿۱۲۸﴾
در حقیقت خدا با كسانى است كه پروا داشته اند و [با] كسانى [است] كه آنها نیكوكارند (۱۲۸)
درباره این سایت