یُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ اَّرْعَ وَاَّیْتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ﴿۱۱﴾
به وسیله آن كشت و زیتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [دیگر] براى شما مى رویاند قطعا در اینها براى مردمى كه اندیشه مى كنند نشانه اى است (۱۱)
وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿۱۲﴾
و شب و روز و خورشید و ماه را براى شما رام گردانید و ستارگان به فرمان او مسخر شده اند مسلما در این [امور] براى مردمى كه تعقل مى كنند نشانه هاست (۱۲)
وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِی الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَذَّكَّرُونَ ﴿۱۳﴾
و [همچنین] آنچه را در زمین به رنگهاى گوناگون براى شما پدید آورد [مسخر شما ساخت] بى تردید در این [امور] براى مردمى كه پند مى گیرند نشانه اى است (۱۳)
وَهُوَ الَّذِی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۱۴﴾
و اوست كسى كه دریا را مسخر گردانید تا از آن گوشت تازه بخورید و پیرایه اى كه آن را مى پوشید از آن بیرون آورید و كشتیها را در آن شكافنده [آب] مى بینى و تا از فضل او بجویید و باشد كه شما شكر گزارید (۱۴)
وَأَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۱۵﴾
و در زمین كوههایى استوار افكند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پیدا كنید (۱۵)
وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ ﴿۱۶﴾
و نشانه هایى [دیگر نیز قرار داد] و آنان به وسیله ستاره [قطبى] راهیابى مى كنند (۱۶)
أَفَمَنْ یَخْلُقُ كَمَنْ لَا یَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۱۷﴾
پس آیا كسى كه مى آفریند چون كسى است كه نمى آفریند آیا پند نمى گیرید (۱۷)
وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۸﴾
و اگر نعمت[هاى] خدا را شماره كنید آن را نمى توانید بشمارید قطعا خدا آمرزنده مهربان است (۱۸)
وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿۱۹﴾
و خدا آنچه را كه پنهان مى دارید و آنچه را كه آشكار مى سازید مى داند (۱۹)
وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ ﴿۲۰﴾
و كسانى را كه جز خدا مى خوانند چیزى نمى آفرینند در حالى كه خود آفریده مى شوند (۲۰)
أَمْوَاتٌ غَیْرُ أَحْیَاءٍ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ ﴿۲۱﴾
مردگانند نه زندگان و نمى دانند كى برانگیخته خواهند شد (۲۱)
إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ﴿۲۲﴾
معبود شما معبودى است یگانه پس كسانى كه به آخرت ایمان ندارند دلهایشان انكاركننده [حق] است و خودشان متكبرند (۲۲)
لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِینَ ﴿۲۳﴾
شك نیست كه خداوند آنچه را پنهان مى دارند و آنچه را آشكار مى سازند مى داند و او گردنكشان را دوست نمى دارد (۲۳)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۲۴﴾
و چون به آنان گفته شود پروردگارتان چه چیز نازل كرده است مى گویند افسانه هاى پیشینیان است (۲۴)
لِیَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یُضِلُّونَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا یَزِرُونَ ﴿۲۵﴾
تا روز قیامت بار گناهان خود را تمام بردارند و [نیز] بخشى از بار گناهان كسانى را كه ندانسته آنان را گمراه مى كنند آگاه باشید چه بد بارى را مى كشند (۲۵)
قَدْ مَكَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْیَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَیْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۲۶﴾
پیش از آنان كسانى بودند كه مكر كردند و[لى] خدا از پایه بر بنیانشان زد درنتیجه از بالاى سرشان سقف بر آنان فرو ریخت و از آنجا كه حدس نمى زدند عذاب به سراغشان آمد (۲۶)
ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ وَیَقُولُ أَیْنَ شُرَكَائِیَ الَّذِینَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿۲۷﴾
سپس روز قیامت آنان را رسوا مى كند و مى گوید كجایند آن شریكان من كه در باره آنها [با پیامبران] مخالفت میکردید كسانى كه به آنان علم داده شده است مى گویند در حقیقت امروز رسوایى و خوارى بر كافران است (۲۷)
الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۲۸﴾
همانان كه فرشتگان جانشان را مى گیرند در حالى كه بر خود ستمكار بوده اند پس از در تسلیم درمى آیند [و مى گویند] ما هیچ كار بدى نمیکردیم آرى خدا به آنچه میکردید داناست (۲۸)
فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِینَ ﴿۲۹﴾
پس از درهاى دوزخ وارد شوید و در آن همیشه بمانید و حقا كه چه بد است جایگاه متكبران (۲۹)
وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَیْرًا لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ ﴿۳۰﴾
و به كسانى كه تقوا پیشه كردند گفته شود پروردگارتان چه نازل كرد مى گویند خوبى براى كسانى كه در این دنیا نیكى كردند [پاداش] نیكویى است و قطعا سراى آخرت بهتر است و چه نیكوست سراى پرهیزگاران (۳۰)
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ كَذَلِكَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقِینَ ﴿۳۱﴾
بهشتهاى عدن كه در آن داخل مى شوند رودها از زیر [درختان] آنها روان است در آنجا هر چه بخواهند براى آنان [فراهم] است خدا این گونه پرهیزگاران را پاداش مى دهد (۳۱)
الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَیِّبِینَ یَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۲﴾
همان كسانى كه فرشتگان جانشان را در حالى كه پاكند مى ستانند [و به آنان] مى گویند درود بر شما باد به [پاداش] آنچه انجام مى دادید به بهشت درآیید (۳۲)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۳۳﴾
آیا [كافران] جز این كه فرشتگان [جانستان] به سویشان آیند یا فرمان پروردگارت [دایر بر عذابشان] دررسد انتظارى مى برند كسانى كه پیش از آنان بودند [نیز] این گونه رفتار كردند و خدا به ایشان ستم نكرد بلكه آنان به خود ستم میکردند (۳۳)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۴﴾
پس [كیفر] بدیهایى كه كردند به آنان رسید و آنچه مسخره اش میکردند آنان را فرا گرفت (۳۴)
وَقَالَ الَّذِینَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿۳۵﴾
و كسانى كه شرك ورزیدند گفتند اگر خدا مى خواست نه ما و نه پدرانمان هیچ چیزى را غیر از او نمى پرستیدیم و بدون [حكم] او چیزى را حرام نمى شمردیم پیش از آنان [نیز] چنین رفتار كردند و[لى] آیا جز ابلاغ آشكار بر پیامبران [وظیفه اى] است (۳۵)
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَالَةُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِینَ ﴿۳۶﴾
و در حقیقت در میان هر امتى فرستاده اى برانگیختیم [تا بگوید] خدا را بپرستید و از طاغوت [=فریبگر] بپرهیزید پس از ایشان كسى است كه خدا [او را] هدایت كرده و از ایشان كسى است كه گمراهى بر او سزاوار است بنابراین در زمین بگردید و ببینید فرجام تكذیب كنندگان چگونه بوده است (۳۶)
إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ یُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿۳۷﴾
اگر [چه] بر هدایت آنان حرص ورزى ولى خدا كسى را كه فرو گذاشته است هدایت نمى كند و براى ایشان یارى كنندگانى نیست (۳۷)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۸﴾
و با سخت ترین سوگندهایشان بخدا سوگند یاد كردند كه خدا كسى را كه مى میرد بر نخواهد انگیخت آرى [انجام] این وعده بر او حق است لیكن بیشتر مردم نمى دانند (۳۸)
لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِینَ ﴿۳۹﴾
تا [خدا] آنچه را در [مورد] آن اختلاف دارند براى آنان توضیح دهد و تا كسانى كه كافر شده اند بدانند كه آنها خود دروغ مى گفته اند (۳۹)
إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ ﴿۴۰﴾
ما وقتى چیزى را اراده كنیم همین قدر به آن مى گوییم باش بى درنگ موجود مى شود (۴۰)
وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿۴۱﴾
و كسانى كه پس از ستمدیدگى در راه خدا هجرت كرده اند در این دنیا جاى نیكویى به آنان مى دهیم و اگر بدانند قطعا پاداش آخرت بزرگتر خواهد بود (۴۱)
الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُونَ ﴿۴۲﴾
همانان كه صبر نمودند و بر پروردگارشان توكل مى كنند (۴۲)
وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿۴۳﴾
و پیش از تو [هم] جز مردانى كه بدیشان وحى میکردیم گسیل نداشتیم پس اگر نمیدانید از پژوهندگان كتابهاى آسمانى جویا شوید (۴۳)
درباره این سایت