فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۳۰﴾
پس فرشتگان همگى یكسره سجده كردند (۳۰)
إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَى أَنْ یَكُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۱﴾
جز ابلیس كه خوددارى كرد از اینكه با سجده كنندگان باشد (۳۱)
قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۲﴾
فرمود اى ابلیس تو را چه شده است كه با سجده كنندگان نیستى (۳۲)
قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿۳۳﴾
گفت من آن نیستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك از گلى سیاه و بدبو آفریده اى سجده كنم (۳۳)
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِیمٌ ﴿۳۴﴾
فرمود از این [مقام] بیرون شو كه تو رانده شده اى (۳۴)
وَإِنَّ عَلَیْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ ﴿۳۵﴾
و تا روز جزا بر تو لعنت باشد (۳۵)
قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۳۶﴾
گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگیخته خواهند شد مهلت ده (۳۶)
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿۳۷﴾
فرمود تو از مهلت یافتگانى (۳۷)
إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿۳۸﴾
تا روز [و] وقت معلوم (۳۸)
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۳۹﴾
گفت پروردگارا به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان مى آرایم و همه را گمراه خواهم ساخت (۳۹)
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴۰﴾
مگر بندگان خالص تو از میان آنان را (۴۰)
قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿۴۱﴾
فرمود این راهى است راست [كه] به سوى من [منتهى مى شود] (۴۱)
إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَكَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿۴۲﴾
در حقیقت تو را بر بندگان من تسلطى نیست مگر كسانى از گمراهان كه تو را پیروى كنند (۴۲)
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۴۳﴾
و قطعا وعده گاه همه آنان دوزخ است (۴۳)
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ ﴿۴۴﴾
[دوزخى] كه براى آن هفت در است و از هر درى بخشى معین از آنان [وارد مى شوند] (۴۴)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۵﴾
بى گمان پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند (۴۵)
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ ﴿۴۶﴾
[به آنان گویند] با سلامت و ایمنى در آنجا داخل شوید (۴۶)
وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿۴۷﴾
و آنچه كینه [و شائبه هاى نفسانى] در سینه هاى آنان است بركنیم برادرانه بر تختهایى روبروى یكدیگر نشسته اند (۴۷)
لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِینَ ﴿۴۸﴾
نه رنجى در آنجا به آنان مى رسد و نه از آنجا بیرون رانده مى شوند (۴۸)
نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿۴۹﴾
به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان (۴۹)
وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ ﴿۵۰﴾
و اینكه عذاب من عذابى است دردناك (۵۰)
وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﴿۵۱﴾
و از مهمانان ابراهیم به آنان خبر ده (۵۱)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ ﴿۵۲﴾
هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهیم] گفت ما از شما بیمناكیم (۵۲)
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۵۳﴾
گفتند مترس كه ما تو را به پسرى دانا مژده مى دهیم (۵۳)
درباره این سایت