بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِیمٍ خَبِیرٍ ﴿۱﴾
الف لام راء كتابى است كه آیات آن استحكام یافته سپس از جانب حكیمى آگاه به روشنى بیان شده است (۱)
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنَّنِی لَكُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ وَبَشِیرٌ ﴿۲﴾
كه جز خدا را نپرستید به راستى من از جانب او براى شما هشداردهنده و بشارتگرم (۲)
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَیُؤْتِ كُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ كَبِیرٍ ﴿۳﴾
و اینكه از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه كنید [تا اینكه] شما را با بهره مندى نیكویى تا زمانى معین بهره مند سازد و به هر شایسته نعمتى از كرم خود عطا كند و اگر رویگردان شوید من از عذاب روزى بزرگ بر شما بیمناكم (۳)
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴﴾
بازگشت شما به سوى خداست و او بر هر چیزى تواناست (۴)
أَلَا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیَابَهُمْ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۵﴾
آگاه باشید كه آنان دل مى گردانند [و مى كوشند] تا [راز خود را] از او نهفته دارند آگاه باشید آنگاه كه آنان جامه هایشان را بر سر مى كشند [خدا] آنچه را نهفته و آنچه را آشكار مى دارند مى داند زیرا او به اسرار سینه ها داناست (۵)
وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِی كِتَابٍ مُبِینٍ ﴿۶﴾
و هیچ جنبنده اى در زمین نیست مگر [اینكه] روزیش بر عهده خداست و [او] قرارگاه و محل مردنش را مى داند همه [اینها] در كتابى روشن [ثبت] است (۶)
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَلَئِنْ قُلْتَ إِنَّكُمْ مَبْعُوثُونَ مِنْ بَعْدِ الْمَوْتِ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۷﴾
و اوست كسى كه آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید كه كدام یك نیكوكارترید و اگر بگویى شما پس از مرگ برانگیخته خواهید شد قطعا كسانى كه كافر شده اند خواهند گفت این [ادعا] جز سحرى آشكار نیست (۷)
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ مَا یَحْبِسُهُ أَلَا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۸﴾
و اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تاخیر افكنیم حتما خواهند گفت چه چیز آن را باز مى دارد آگاه باش روزى كه [عذاب] به آنان برسد از ایشان بازگشتنى نیست و آنچه را كه مسخره میکردند آنان را فرو خواهد گرفت (۸)
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ كَفُورٌ ﴿۹﴾
و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم سپس آن را از وى سلب كنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود (۹)
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
و اگر پس از محنتى كه به او رسیده نعمتى به او بچشانیم حتما خواهد گفت گرفتاریها از من دور شد بى گمان او شادمان و فخرفروش است (۱۰)
إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِیرٌ ﴿۱۱﴾
مگر كسانى كه شكیبایى ورزیده و كارهاى شایسته كرده اند [كه] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۱)
فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا یُوحَى إِلَیْكَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَنْ یَقُولُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ كَنْزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنْتَ نَذِیرٌ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ وَكِیلٌ ﴿۱۲﴾
و مبادا تو برخى از آنچه را كه به سویت وحى مى شود ترك گویى و سینه ات بدان تنگ گردد كه مى گویند چرا گنجى بر او فرو فرستاده نشده یا فرشته اى با او نیامده است تو فقط هشداردهنده اى و خدا بر هر چیزى نگهبان است (۱۲)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَیَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۱۳﴾
یا مى گویند این [قرآن] را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مى گویید ده سوره برساخته شده مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر كه را مى توانید فرا خوانید (۱۳)
فَإِلَّمْ یَسْتَجِیبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَأَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿۱۴﴾
پس اگر شما را اجابت نكردند بدانید كه آنچه نازل شده است به علم خداست و اینكه معبودى جز او نیست پس آیا شما گردن مى نهید (۱۴)
مَنْ كَانَ یُرِیدُ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لَا یُبْخَسُونَ ﴿۱۵﴾
كسانى كه زندگى دنیا و زیور آن را بخواهند [جزاى] كارهایشان را در آنجا به طور كامل به آنان مى دهیم و به آنان در آنجا كم داده نخواهد شد (۱۵)
أُولَئِكَ الَّذِینَ لَیْسَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِیهَا وَبَاطِلٌ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۱۶﴾
اینان كسانى هستند كه در آخرت جز آتش برایشان نخواهد بود و آنچه در آنجا كرده اند به هدر رفته و آنچه انجام مى داده اند باطل گردیده است (۱۶)
أَفَمَنْ كَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَیَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً أُولَئِكَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ یَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلَا تَكُ فِی مِرْیَةٍ مِنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۱۷﴾
آیا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است و شاهدى از [خویشان] او پیرو آن است و پیش از وى [نیز] كتاب موسى راهبر و مایه رحمت بوده است [دروغ مى بافد] آنان [كه در جستجوى حقیقتاند] به آن مى گروند و هر كس از گروه هاى [مخالف] به آن كفر ورزد آتش وعده گاه اوست پس در آن تردید مكن كه آن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است] ولى بیشتر مردم باور نمى كنند (۱۷)
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ یُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَیَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ ﴿۱۸﴾
و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد آنان بر پروردگارشان دروغ عرضه مى شوند و گواهان خواهند گفت اینان بودند كه بر پروردگارشان دروغ بستند هان لعنت خدا بر ستمگران باد (۱۸)
الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَیَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿۱۹﴾
همانان كه [مردم را] از راه خدا باز مى دارند و آن را كج مى شمارند و خود آخرت را باور ندارند (۱۹)
أُولَئِكَ لَمْ یَكُونُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ یُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُوا یَسْتَطِیعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا یُبْصِرُونَ ﴿۲۰﴾
آنان در زمین درمانده كنندگان [خدا] نیستند و جز خدا دوستانى براى آنان نیست عذاب براى آنان دو چندان مى شود آنان توان شنیدن [حق را] نداشتند و [حق را] نمى دیدند (۲۰)
أُولَئِكَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۲۱﴾
اینانند كه به خویشتن زیان زده و آنچه را به دروغ برساخته بودند از دست داده اند (۲۱)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿۲۲﴾
شك نیست كه آنان در آخرت زیانكارترند (۲۲)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۳﴾
بى گمان كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده و [با فروتنى] به سوى پروردگارشان آرام یافتند آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود (۲۳)
مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ كَالْأَعْمَى وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِیرِ وَالسَّمِیعِ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۲۴﴾
مثل این دو گروه چون نابینا و كر [در مقایسه] با بینا و شنواست آیا در مثل یكسانند پس آیا پند نمى گیرید (۲۴)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّی لَكُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲۵﴾
و به راستى نوح را به سوى قومش فرستادیم [گفت] من براى شما هشداردهنده اى آشكارم (۲۵)
أَنْ لَا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿۲۶﴾
كه جز خدا را نپرستید زیرا من از عذاب روزى سهمگین بر شما بیمناكم (۲۶)
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَیْنَا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِینَ ﴿۲۷﴾
پس سران قومش كه كافر بودند گفتند ما تو را جز بشرى مثل خود نمى بینیم و جز [جماعتى از] فرومایگان ما آن هم نسنجیده نمى بینیم كسى تو را پیروى كرده باشد و شما را بر ما امتیازى نیست بلكه شما را دروغگو مى دانیم (۲۷)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَآتَانِی رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا كَارِهُونَ ﴿۲۸﴾
گفت اى قوم من به من بگویید اگر از طرف پروردگارم حجتى روشن داشته باشم و مرا از نزد خود رحمتى بخشیده باشد كه بر شما پوشیده است آیا ما [باید] شما را در حالى كه بدان اكراه دارید به آن وادار كنیم (۲۸)
وَیَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیْهِ مَالًا إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَكِنِّی أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿۲۹﴾
و اى قوم من بر این [رسالت] مالى از شما درخواست نمى كنم مزد من جز بر عهده خدا نیست و كسانى را كه ایمان آورده اند طرد نمى كنم قطعا آنان پروردگارشان را دیدار خواهند كرد ولى شما را قومى مى بینم كه نادانى مى كنید (۲۹)
وَیَا قَوْمِ مَنْ یَنْصُرُنِی مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۳۰﴾
و اى قوم من اگر آنان را برانم چه كسى مرا در برابر خدا یارى خواهد كرد آیا عبرت نمى گیرید (۳۰)
درباره این سایت