محل تبلیغات شما

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ 14 السلام علیک یا ام ابیهاوام امامت



السَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .
ازبرکت امام حسین علیه السلام است که اینقدر مردم عراق از هرچه دارند و ندارند از زائران امام حسین علیه السلام پذیرایی می کنندواین از توجهات حضرت زهراعلیه السلام است به مردم عراق که از زائران امام حسین علیه السلام پذیرایی کنند. واین درس ایثاری است که مردم عراق از امام حسین علیه السلام آموخته اند.درس سراسر ایثاردر راه خدا وبرای خدا واین درس ایثار باید ادامه پیدا کندودوام یابد تاابد.اجرهمه پذیرایی کنندگان امام حسین علیه السلام چه عراقی وچه ایرانی وچه غیراین کشورهاباشداجرشان پیش خدا محفوظ است . وخدا خود پاداش آنها را خواهد دادودر روز قیامت از آنها پذیرایی خواهدکرد.اجرکم عندالله
لبیک یا حسین علیه السلام.

السلام علیک یا اباعبدالله

روز به روز به  زائران حضرت امام حسین علیه السلام افزوده می شودوخواهدشد. واربعینی پراز شکوه امام حسین علیه السلام با قدرت خدا وسناریوست خود خدا برگزارمی شود.قبله آمال آرزو ها،واهداف الهی اولین وآخرین قبله عشق وپراز معرفت ومعنویات امام حسین علیه السلام است.حالا دیگر امام حسین علیه السلام غریب وتنها نیست ، بلکه هزاران هزار ومیلونها میلیون وسالهای آینده ملیلاردهامیلیارد عاشق و دوست زائر خواهد داشت واین از قدرت خدا است .کربلاشوق زیارت داردهرکه دارد هوس کربلا بسم الله



یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۷﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید به خدا و پیامبر او خیانت مكنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید [كه نباید خیانت كرد] (۲۷)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
و بدانید كه اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است (۲۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَیُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿۲۹﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى‏ دهد و گناهانتان را از شما مى‏ زداید و شما را مى ‏آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است (۲۹)
وَإِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِیُثْبِتُوكَ أَوْ یَقْتُلُوكَ أَوْ یُخْرِجُوكَ وَیَمْكُرُونَ وَیَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیْرُ الْمَاكِرِینَ ﴿۳۰﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه كافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند كشند یا بكشند یا [از مكه] اخراج كنند و نیرنگ مى‏ زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیركنندگان است (۳۰)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۱﴾
و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى‏ گویند به خوبى شنیدیم اگر مى‏ خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه ‏هاى پیشینیان نیست (۳۱)
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۳۲﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه گفتند خدایا اگر این [كتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناك بر سر ما بیاور (۳۲)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۳۳﴾
و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست كه ایشان را عذاب كند و تا آنان طلب آمرزش مى كنند خدا عذاب ‏كننده ایشان نخواهد بود (۳۳)
وَمَا لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِیَاءَهُ إِنْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۴﴾
چرا خدا [در آخرت] عذابشان نكند با اینكه آنان [مردم را] از [زیارت] مسجدالحرام باز مى دارند در حالى كه ایشان سرپرست آن نباشند چرا كه سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۳۴)
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۳۵﴾
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت كشیدن و كف زدن نبود پس به سزاى آنكه كفر مى ‏ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَالَّذِینَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾
بى‏ گمان كسانى كه كفر ورزیدند اموال خود را خرج مى كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودى [همه] آن را خرج مى كنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت‏ سپس مغلوب مى ‏شوند و كسانى كه كفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)
لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَیَجْعَلَ الْخَبِیثَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَیَرْكُمَهُ جَمِیعًا فَیَجْعَلَهُ فِی جَهَنَّمَ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۳۷﴾
تا خدا ناپاك را از پاك جدا كند و ناپاكها را روى یكدیگر نهد و همه را متراكم كند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانكارانند (۳۷)
قُلْ لِلَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
به كسانى كه كفر ورزیده‏ اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى ‏شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت (۳۸)
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۳۹﴾
و با آنان بجنگید تا فتنه‏ اى بر جاى نماند و دین یكسره از آن خدا گردد پس اگر [از كفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى‏ دهند بیناست (۳۹)
وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿۴۰﴾
و اگر روى برتافتند پس بدانید كه خدا سرور شماست چه نیكو سرور و چه نیكو یاورى است (۴۰)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴۱﴾
و بدانید كه هر چیزى را به غنیمت گرفتید یك پنجم آن براى خدا و پیامبر و براى خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راه‏ماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى [حق از باطل] روزى كه آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل كردیم ایمان آورده‏ اید و خدا بر هر چیزى تواناست (۴۱)
إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ وَلَكِنْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِیَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَیَحْیَى مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۴۲﴾
آنگاه كه شما بر دامنه نزدیكتر [كوه] بودید و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و سواران [دشمن] پایین‏تر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با یكدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده‏ گاه خود اختلاف میکردید ولى [چنین شد] تا خداوند كارى را كه انجام‏شدنى بود به انجام رساند [و] تا كسى كه [باید] هلاك شود با دلیلى روشن هلاك گردد و كسى كه [باید] زنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست كه در حقیقت‏ شنواى داناست (۴۲)
إِذْ یُرِیكَهُمُ اللَّهُ فِی مَنَامِكَ قَلِیلًا وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِیرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَلَكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۴۳﴾
[اى پیامبر یاد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندك نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان مى‏ داد قطعا سست مى ‏شدید و حتما در كار [جهاد] منازعه میکردید ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا كه او به راز دلها داناست (۴۳)
وَإِذْ یُرِیكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِكُمْ قَلِیلًا وَیُقَلِّلُكُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۴۴﴾
و آنگاه كه چون با هم برخورد كردید آنان را در دیدگان شما اندك جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كارى را كه انجام‏شدنى بود تحقق بخشد و كارها به سوى خدا بازگردانده مى ‏شود (۴۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِیرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۴۵﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید چون با گروهى برخورد مى ‏كنید پایدارى ورزید و خدا را بسیار یاد كنید باشد كه رستگار شوید (۴۵)
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۴۶﴾
و از خدا و پیامبرش اطاعت كنید و با هم نزاع مكنید كه سست‏ شوید و مهابت‏ شما از بین برود و صبر كنید كه خدا با شكیبایان است (۴۶)
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بَطَرًا وَرِئَاءَ النَّاسِ وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَاللَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿۴۷﴾
و مانند كسانى مباشید كه از خانه ‏هایشان با حالت‏ سرمستى و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مى‏ داشتند و خدا به آنچه مى كنند احاطه دارد (۴۷)
وَإِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ الْیَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَإِنِّی جَارٌ لَكُمْ فَلَمَّا تَرَاءَتِ الْفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَى عَقِبَیْهِ وَقَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْكُمْ إِنِّی أَرَى مَا لَا تَرَوْنَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ وَاللَّهُ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۴۸﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و گفت امروز هیچ كس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامى كه دو گروه یكدیگر را دیدند [شیطان] به عقب برگشت و گفت من از شما بیزارم من چیزى را مى ‏بینم كه شما نمى ‏بینید من از خدا بیمناكم و خدا سخت‏ كیفر است (۴۸)
إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ غَرَّ هَؤُلَاءِ دِینُهُمْ وَمَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۴۹﴾
آنگاه كه منافقان و كسانى كه در دلهایشان بیمارى بود مى گفتند اینان [=مؤمنان] را دینشان فریفته است و هر كس بر خدا توكل كند [بداند كه] در حقیقت ‏خدا شكست‏ ناپذیر حكیم است (۴۹)
وَلَوْ تَرَى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ كَفَرُوا الْمَلَائِكَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿۵۰﴾
و اگر ببینى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مى‏ ستانند بر چهره و پشت آنان مى‏ زنند و [گویند] عذاب سوزان را بچشید (۵۰)
ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿۵۱﴾
این [كیفر] دستاوردهاى پیشین شماست و [گر نه] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نیست (۵۱)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۵۲﴾
[رفتارشان] مانند رفتار خاندان فرعون و كسانى است كه پیش از آنان بودند به آیات خدا كفر ورزیدند پس خدا به [سزاى] گناهانشان گرفتارشان كرد آرى خدا نیرومند سخت‏ كیفر است (۵۲)
ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَكُ مُغَیِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۵۳﴾
این [كیفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتى را كه بر قومى ارزانى داشته تغییر نمى‏ دهد مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند و خدا شنواى داناست (۵۳)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِینَ ﴿۵۴﴾
[رفتارى] چون رفتار فرعونیان و كسانى كه پیش از آنان بودند كه آیات پروردگارشان را تكذیب كردند پس ما آنان را به [سزاى] گناهانشان هلاك و فرعونیان را غرق كردیم و همه آنان ستمكار بودند (۵۴)
إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِینَ كَفَرُوا فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۵۵﴾
بى‏ تردید بدترین جنبندگان پیش خدا كسانى‏ اند كه كفر ورزیدند و ایمان نمى ‏آورند (۵۵)
الَّذِینَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا یَتَّقُونَ ﴿۵۶﴾
همانان كه از ایشان پیمان گرفتى ولى هر بار پیمان خود را مى ‏شكنند و [از خدا] پروا نمى دارند (۵۶)
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّكَّرُونَ ﴿۵۷﴾
پس اگر در جنگ بر آنان دست‏ یافتى با [عقوبت] آنان كسانى را كه در پى ایشانند تارومار كن باشد كه عبرت گیرند (۵۷)
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیَانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْخَائِنِینَ ﴿۵۸﴾
و اگر از گروهى بیم خیانت دارى [پیمانشان را] به سویشان بینداز [تا طرفین] به طور یكسان [بدانند كه پیمان گسسته است] زیرا خدا خائنان را دوست نمى دارد (۵۸)
وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لَا یُعْجِزُونَ ﴿۵۹﴾
و زنهار كسانى كه كافر شده‏ اند گمان نكنند كه پیشى جسته‏ اند زیرا آنان نمى‏ توانند [ما را] درمانده كنند (۵۹)
وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿۶۰﴾
و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهاى آماده بسیج كنید تا با این [تداركات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگرى را جز ایشان كه شما نمى ‏شناسیدشان و خدا آنان را مى ‏شناسد بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج كنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى ‏شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)
وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۶۱﴾
و اگر به صلح گراییدند تو [نیز] بدان گراى و بر خدا توكل نما كه او شنواى داناست (۶۱)
وَإِنْ یُرِیدُوا أَنْ یَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی أَیَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۲﴾
و اگر بخواهند تو را بفریبند [یارى] خدا براى تو بس است همو بود كه تو را با یارى خود و مؤمنان نیرومند گردانید (۶۲)
وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۶۳﴾
و میان دلهایشان الفت انداخت كه اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج میکردى نمى‏ توانستى میان دلهایشان الفت برقرار كنى ولى خدا بود كه میان آنان الفت انداخت چرا كه او تواناى حكیم است (۶۳)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۴﴾
اى پیامبر خدا و كسانى از مؤمنان كه پیرو تواند تو را بس است (۶۴)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِینَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ ﴿۶۵﴾
اى پیامبر مؤمنان را به جهاد برانگیز اگر از [میان] شما بیست تن شكیبا باشند بر دویست تن چیره مى ‏شوند و اگر از شما یكصد تن باشند بر هزار تن از كافران پیروز مى‏ گردند چرا كه آنان قومى‏ اند كه نمى‏ فهمند (۶۵)
الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِیكُمْ ضَعْفًا فَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَإِنْ یَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ یَغْلِبُوا أَلْفَیْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۶۶﴾
اكنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت كه در شما ضعفى هست پس اگر از [میان] شما یكصد تن شكیبا باشند بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفیق الهى بر دو هزار تن غلبه كنند و خدا با شكیبایان است (۶۶)
مَا كَانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى یُثْخِنَ فِی الْأَرْضِ تُرِیدُونَ عَرَضَ الدُّنْیَا وَاللَّهُ یُرِیدُ الْآخِرَةَ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۶۷﴾
هیچ پیامبرى را سزاوار نیست كه [براى اخذ سربها از دشمنان] اسیرانى بگیرد تا در زمین به طور كامل از آنان كشتار كند شما متاع دنیا را مى‏ خواهید و خدا آخرت را مى‏ خواهد و خدا شكست‏ ناپذیر حكیم است (۶۷)
لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِیمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۶۸﴾
اگر در آنچه گرفته اید از جانب خدا نوشته‏ اى نبود قطعا به شما عذابى بزرگ مى ‏رسید (۶۸)
فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَیِّبًا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۶۹﴾
پس از آنچه به غنیمت برده‏ اید حلال و پاكیزه بخورید و از خدا پروا دارید كه خدا آمرزنده مهربان است (۶۹)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِمَنْ فِی أَیْدِیكُمْ مِنَ الْأَسْرَى إِنْ یَعْلَمِ اللَّهُ فِی قُلُوبِكُمْ خَیْرًا یُؤْتِكُمْ خَیْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۷۰﴾
اى پیامبر به كسانى كه در دست‏ شما اسیرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خیرى سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مى ‏كند و بر شما مى ‏بخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (۷۰)
وَإِنْ یُرِیدُوا خِیَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَكِیمٌ ﴿۷۱﴾
و اگر بخواهند به تو خیانت كنند پیش از این [نیز] به خدا خیانت كردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا داناى حكیم است (۷۱)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَایَتِهِمْ مِنْ شَیْءٍ حَتَّى یُهَاجِرُوا وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَى قَوْمٍ بَیْنَكُمْ وَبَیْنَهُمْ مِیثَاقٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۷۲﴾
كسانى كه ایمان آورده و هجرت كرده‏ اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده‏ اند و كسانى كه [مهاجران را] پناه داده‏ اند و یارى كرده‏ اند آنان یاران یكدیگرند و كسانى كه ایمان آورده‏ اند ولى مهاجرت نكرده‏ اند هیچ گونه خویشاوندى [دینى] با شما ندارند مگر آنكه [در راه خدا] هجرت كنند و اگر در [كار] دین از شما یارى جویند یارى آنان بر شما [واجب] است مگر بر علیه گروهى باشد كه میان شما و میان آنان پیمانى [منعقد شده] است و خدا به آنچه انجام مى‏ دهید بیناست (۷۲)
وَالَّذِینَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِی الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِیرٌ ﴿۷۳﴾
و كسانى كه كفر ورزیدند یاران یكدیگرند اگر این [دستور] را به كار نبندید در زمین فتنه و فسادى بزرگ پدید خواهد آمد (۷۳)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِیمٌ ﴿۷۴﴾
و كسانى كه ایمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و كسانى كه [مهاجران را] پناه داده و یارى كرده‏ اند آنان همان مؤمنان واقعى‏ اند براى آنان بخشایش و روزى شایسته‏ اى خواهد بود (۷۴)
وَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَئِكَ مِنْكُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی كِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۷۵﴾ الأنفال

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یُحْیِیكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فرا خواندند كه به شما حیات مى ‏بخشد آنان را اجابت كنید و بدانید كه خدا میان آدمى و دلش حایل مى‏ گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد (۲۴)
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۲۵﴾
و از فتنه‏ اى كه تنها به ستمكاران شما نمى ‏رسد بترسید و بدانید كه خدا سخت‏ كیفر است (۲۵)
وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَیَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۲۶﴾
و به یاد آورید هنگامى را كه شما در زمین گروهى اندك و مستضعف بودید مى ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاك به شما روزى داد باشد كه سپاسگزارى كنید (۲۶)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۷﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید به خدا و پیامبر او خیانت مكنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید [كه نباید خیانت كرد] (۲۷)
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
و بدانید كه اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است (۲۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَیُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿۲۹﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى‏ دهد و گناهانتان را از شما مى‏ زداید و شما را مى ‏آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است (۲۹)
وَإِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِیُثْبِتُوكَ أَوْ یَقْتُلُوكَ أَوْ یُخْرِجُوكَ وَیَمْكُرُونَ وَیَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیْرُ الْمَاكِرِینَ ﴿۳۰﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه كافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند كشند یا بكشند یا [از مكه] اخراج كنند و نیرنگ مى‏ زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیركنندگان است (۳۰)

وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۱﴾
و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى‏ گویند به خوبى شنیدیم اگر مى‏ خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه ‏هاى پیشینیان نیست (۳۱)
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۳۲﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه گفتند خدایا اگر این [كتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناك بر سر ما بیاور (۳۲)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۳۳﴾
و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست كه ایشان را عذاب كند و تا آنان طلب آمرزش مى كنند خدا عذاب ‏كننده ایشان نخواهد بود (۳۳)
وَمَا لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِیَاءَهُ إِنْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۴﴾
چرا خدا [در آخرت] عذابشان نكند با اینكه آنان [مردم را] از [زیارت] مسجدالحرام باز مى دارند در حالى كه ایشان سرپرست آن نباشند چرا كه سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۳۴)
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۳۵﴾
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت كشیدن و كف زدن نبود پس به سزاى آنكه كفر مى ‏ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَالَّذِینَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾
بى‏ گمان كسانى كه كفر ورزیدند اموال خود را خرج مى كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودى [همه] آن را خرج مى كنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت‏ سپس مغلوب مى ‏شوند و كسانى كه كفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)
لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَیَجْعَلَ الْخَبِیثَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَیَرْكُمَهُ جَمِیعًا فَیَجْعَلَهُ فِی جَهَنَّمَ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۳۷﴾
تا خدا ناپاك را از پاك جدا كند و ناپاكها را روى یكدیگر نهد و همه را متراكم كند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانكارانند (۳۷)
قُلْ لِلَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
به كسانى كه كفر ورزیده‏ اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى ‏شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت (۳۸)
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۳۹﴾
و با آنان بجنگید تا فتنه‏ اى بر جاى نماند و دین یكسره از آن خدا گردد پس اگر [از كفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى‏ دهند بیناست (۳۹)
وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿۴۰﴾
و اگر روى برتافتند پس بدانید كه خدا سرور شماست چه نیكو سرور و چه نیكو یاورى است (۴۰
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴۱﴾
و بدانید كه هر چیزى را به غنیمت گرفتید یك پنجم آن براى خدا و پیامبر و براى خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راه‏ماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى [حق از باطل] روزى كه آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل كردیم ایمان آورده‏ اید و خدا بر هر چیزى تواناست (۴۱)
إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ وَلَكِنْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِیَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَیَحْیَى مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۴۲﴾
آنگاه كه شما بر دامنه نزدیكتر [كوه] بودید و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و سواران [دشمن] پایین‏تر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با یكدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده‏ گاه خود اختلاف میکردید ولى [چنین شد] تا خداوند كارى را كه انجام‏شدنى بود به انجام رساند [و] تا كسى كه [باید] هلاك شود با دلیلى روشن هلاك گردد و كسى كه [باید] زنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست كه در حقیقت‏ شنواى داناست (۴۲)
إِذْ یُرِیكَهُمُ اللَّهُ فِی مَنَامِكَ قَلِیلًا وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِیرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَلَكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۴۳﴾
[اى پیامبر یاد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندك نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان مى‏ داد قطعا سست مى ‏شدید و حتما در كار [جهاد] منازعه میکردید ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا كه او به راز دلها داناست (۴۳)
وَإِذْ یُرِیكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِكُمْ قَلِیلًا وَیُقَلِّلُكُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۴۴﴾
و آنگاه كه چون با هم برخورد كردید آنان را در دیدگان شما اندك جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كارى را كه انجام‏شدنى بود تحقق بخشد و كارها به سوى خدا بازگردانده مى ‏شود (۴۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِیرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۴۵﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید چون با گروهى برخورد مى ‏كنید پایدارى ورزید و خدا را بسیار یاد كنید باشد كه رستگار شوید (۴۵)
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۴۶﴾
الأنفال


همیشه فکرنکنید که نمی توانیم ،همیشه فکرکنیدکه می توانید. همیشه فکر کنید که اسلام تقویت شود،اسلام بدست شماست واین اسلام شرف شماست.ازسخنان امام خمینی ره.
ای کسی یا کسانی  که می گویید شرفمان را نمی فروشیم وحفظ می کنیم.شرف شما اسلام شماست، دین شماست،پس آگاه باشید.
امام حسین علیه السلام با یزید لعنه ا بیت نکردودر راه دینش خودشان وخانواده شان ویاران با وفایشان را قربانی کردند وشهد شهادت را نوشیدند.
زمانی گفتیم به گرسنگی وفقر مردم فکرکنید وبه اقتصاد فکرکنید، وابسته دشمن نباشیدوبا دشمن مذاکره نکنید، اگرکردید، انرژی اتمی وموشک را هم داشته باشید.
درجواب گفتند: اگرچرخ اقتصاد بچرخد، وفقر مردم برطرف شودوتحریمها شگسته شود، باید حتما"با دشمن مذاکره کنیم وبرای اینکه دشمن مارا به رسمیت بشناسد بایدموشک نداشته باشیم، باید انرژی اتمی نداشته باشیم.
وگفتیم که باید هم انرژی اتمی وهم موشک داشته باشیم وهم چرخ اقتصاد بچرخدوفقر مردم هم برطرف شود.چندسال که می گوییم که فقر باید از جامعه که به اصطلاح اسلامی است باید ریشه کن شود. ما از اول هم مخالف سرکارآمدن فلانی ومخالف مذاکره با دشمن بودیم.حالا طی این نزدیک به هشت سال فکر نمی کنید عقب افتادید؟
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
سوگند به سپیده‏ دم (۱)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾
و به شبهاى دهگانه (۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾
و به جفت و تاق (۳)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿۴﴾
و به شب وقتى سپرى شود (۴)
هَلْ فِی ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿۵﴾
آیا در این براى خردمند [نیاز به] سوگندى [دیگر] است (۵)
أَلَمْ تَرَ كَیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾
مگر ندانسته‏ اى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾
با عمارات ستون‏دار ارم (۷)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿۸﴾
كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾
و با ثمود همانان كه در دره تخته ‏سنگها را مى ‏بریدند (۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾
و با فرعون صاحب خرگاه ‏ها [و بناهاى بلند] (۱۰)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾
همانان كه در شهرها سر به طغیان برداشتند (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾
و در آنها بسیار تبهكارى كردند (۱۲)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾
[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾
زیرا پروردگار تو سخت در كمین است (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى ‏آزماید و عزیزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى‏ دهد مى‏ گوید پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
و اما چون وى را مى ‏آزماید و روزى‏ اش را بر او تنگ مى‏ گرداند مى‏ گوید پروردگارم مرا خوار كرده است (۱۶)
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿۱۷﴾
ولى نه بلكه یتیم را نمى ‏نوازید (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِینِ ﴿۱۸﴾
و بر خوراك[دادن] بینوا همدیگر را بر نمى‏ انگیزید (۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾
و میراث [ضعیفان] را چپاولگرانه مى ‏خورید (۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
و مال را دوست دارید دوست داشتنى بسیار (۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾
نه چنان است آنگاه كه زمین سخت در هم كوبیده شود (۲۱)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آیند (۲۲)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گیرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (۲۳)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿۲۴﴾
گوید كاش براى زندگانى خود [چیزى] پیش فرستاده بودم (۲۴)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
پس در آن روز هیچ كس چون عذاب ‏كردن او عذاب نكند (۲۵)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
و هیچ كس چون دربندكشیدن او دربند نكشد (۲۶)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
اى نفس مطمئنه (۲۷)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّكِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿۲۸﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿۲۹﴾
و در میان بندگان من درآى (۲۹)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿۳۰﴾
و در بهشت من داخل شو (۳۰) الفجر

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَىالاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً)ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَالْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّبْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .

یاحق



وَكُلَّ إِنْسَانٍأَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِكِتَابًا یَلْقَاهُ مَنْشُورًا ﴿۱۳

و كارنامه هر انسانىرا به گردن او بسته‏ ایم و روز قیامت براى او نامه‏ اى كه آن را گشاده مى ‏بیندبیرون مى ‏آوریم (۱۳)اقْرَأْ كِتَابَكَكَفَى بِنَفْسِكَ الْیَوْمَ عَلَیْكَ حَسِیبًا ﴿۱۴ نامه‏ ات را بخوانكافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى (۱۴)مَنِ اهْتَدَىفَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَلَاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَرَسُولًا ﴿۱۵ الإسراءهر كس به راه آمدهتنها به سود خود به راه آمده و هر كس بیراهه رفته تنها به زیان خود بیراهه رفتهاست و هیچ بردارنده‏ اى بار گناه دیگرى را بر نمى دارد و ما تا پیامبرى برنینگیزیمبه عذاب نمى ‏پردازیم (۱۵ قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّیإِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنْفَاقِ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا ﴿۱۰۰ بگو اگر شما مالكگنجینه ‏هاى رحمت پروردگارم بودید باز هم از بیم خرج كردن قطعا امساك مى ‏ورزیدیدو انسان همواره بخیل است (۱۰۰)وَلَقَدْ آتَیْنَامُوسَى تِسْعَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ فَاسْأَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ جَاءَهُمْفَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لَأَظُنُّكَ یَا مُوسَى مَسْحُورًا ﴿۱۰۱ و در حقیقت ما بهموسى نه نشانه آشكار دادیم پس از فرزندان اسرائیل بپرس آنگاه كه نزد آنان آمد وفرعون به او گفت اى موسى من جدا تو را افسون‏شده مى ‏پندارم (۱۰۱)

قَالَ لَقَدْعَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِبَصَائِرَ وَإِنِّی لَأَظُنُّكَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿۱۰۲

گفت قطعا مى‏ دانى كهاین [نشانه‏ ها] را كه باعث بینشهاست جز پروردگار آسمانها و زمین نازل نكرده است وراستى اى فرعون تو را تباه شده مى ‏پندارم (۱۰۲)

فَأَرَادَ أَنْیَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِیعًا ﴿۱۰۳ پس [فرعون] تصمیمگرفت كه آنان را از سرزمین [مصر] بركند پس او و هر كه را با وى بود همه را غرقكردیم (۱۰۳)وَقُلْنَا مِنْبَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُالْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِیفًا ﴿۱۰۴ و پس از او بهفرزندان اسرائیل گفتیم در این سرزمین ساكن شوید پس چون وعده آخرت فرا رسد شما راهمه با هم محشور مى ‏كنیم (۱۰۴)وَبِالْحَقِّأَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًاوَنَذِیرًا ﴿۱۰۵ و آن [قرآن] را به حقفرود آوردیم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت‏ دهنده و بیم‏رسان نفرستادیم (۱۰۵) وَقُرْآنًافَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا ﴿۱۰۶ و قرآنى [با عظمت را]بخش بخش [بر تو] نازل كردیم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى و آن را به تدریجنازل كردیم (۱۰۶)قُلْ آمِنُوا بِهِأَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَایُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿۱۰۷ بگو [چه] به آن ایمانبیاورید یا نیاورید بى‏ گمان كسانى كه پیش از [نزول]آن دانش یافته‏ اند چون [این كتاب] بر آنان خوانده شود سجده‏ كنان به روى درمى‏افتند (۱۰۷) وَیَقُولُونَسُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿۱۰۸ و مى‏ گویند منزه استپروردگار ما كه وعده پروردگار ما قطعا انجام‏شدنى است (۱۰۸)وَیَخِرُّونَلِلْأَذْقَانِ یَبْكُونَ وَیَزِیدُهُمْ خُشُوعًا ﴿۱۰۹ و بر روى زمین مى‏افتند و مى‏ گریند و بر فروتنى آنها مى‏ افزاید (۱۰۹

 


چرامی گویند اگردل پاک باشداعمال مهم نیست، فقط دلپاک باشد.نه این درست نیست .نه دراین زمان ودراین مکان درست نیست وحرف سست عنصراناست.
بلکه دریک زمانی چنین بوده درگذشته مثل زمان رژیمگذشته وبعدآن چندصباحی.اما حالا اوضاع وزمان وشرایط مکانی فرق می کند.
بخصوص دراین زمانی که جامعه ، جامعه اسلامی است ونظام اسلامی است.این حرفها معنی ندارد که اگر دل پاک باشد ، اعمال  مثل انجاماعمال دینی وشرعی مهم نیست.بخصوص دربین دانشجوهاودانش آموزان وافراد مسن این حرفراج است.نه این حرف درست نیست وبلکه غلط است.انجام اعمال دینی مثل نماز وروزهو. وظیفه شرعی وعرفی هرمسلمان وهر مومنی هست وتخلف از آن گناه محسوب می شود.دلاگر پاک باشد با انجام اعمال دینی وانجام تکالیف شرعی هدایت می شود.درغیراین صورتگمراه می شود.هرمومنی باید ایمانش همراه اعمال دینش بارورشود ورشد کند وشاخه وبرگدهد وشکوه ومیوه بدهد.مثلا" اگر قرآن را فراگرفته اید ونمی خوانید ویا تلاوتنمی کنیدایمانتان رشدنمی کند وبارور نمی شود ومهم ترازآن به گفته ها وهدایتگریهایقرآن عمل نکنید، ایمانتان هرگز رشد نخواهدکرد ومیوه نخواهد دادوهرگزبه یقین نخواهید رسید.پس انجام اعمال دینی عبادیبرهرمسلمان مومنی واجب واهم است
. جامعه با افراد با ایمان رشد می کند وبه تکاپو میرسدوبالنده می شود.حالا اگر در ردههای هرم حاکمیت جامعه افراد نالایق وفاسدوفاسقومنافق هم باشندکه هرنو فسق وفجوری هم بکنندتا به شیطان خدمت کنندمهم نیست خداآنها را سرنگون می کنداما قبل آن دربین خلایق رسواشان می کندوبه خاک مذلت مینشاندوافراد صالح برسرکار می آوردودینش را حقظ می کند.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْتَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْكُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ﴿۷﴾

اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید اگر خدارا یارى كنید یاریتان مى ‏كند و گامهایتان را استوار مى دارد (۷) محمد

یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُوَیُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ ﴿۳۹﴾

خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى‏كند و اصل كتاب نزد اوست (۳۹) الرعد

یاحق


لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَى وَزِیَادَةٌ وَلَا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۶﴾
براى كسانى كه كار نیكو كرده‏ اند نیكویى [بهشت] و زیاده [بر آن] است چهره ‏هایشان را غبارى و ذلتى نمى ‏پوشاند اینان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود (۲۶)
وَالَّذِینَ كَسَبُوا السَّیِّئَاتِ جَزَاءُ سَیِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَا أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِمًا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۷﴾
و كسانى كه مرتكب بدیها شده‏ اند [بدانند كه] جزاى [هر] بدى مانند آن است و خوارى آنان را فرو مى‏ گیرد در مقابل خدا هیچ حمایتگرى براى ایشان نیست گویى چهره ‏هایشان با پاره‏ اى از شب تار پوشیده شده است آنان همدم آتشند كه در آن جاودانه خواهند بود (۲۷)
وَیَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنْتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَیَّلْنَا بَیْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُمْ مَا كُنْتُمْ إِیَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿۲۸﴾
و [یاد كن] روزى را كه همه آنان را گرد مى ‏آوریم آنگاه به كسانى كه شرك ورزیده‏ اند مى‏ گوییم شما و شریكانتان بر جاى خود باشید پس میان آنها جدایى مى‏ افكنیم و شریكان آنان مى‏ گویند در حقیقت‏ شما ما را نمى ‏پرستیدید (۲۸)
فَكَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنَنَا وَبَیْنَكُمْ إِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِینَ ﴿۲۹﴾
و گواهى خدا میان ما و میان شما بس است به راستى ما از عبادت شما بى‏ خبر بودیم (۲۹)
هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۳۰﴾
آنجاست كه هر كسى آنچه را از پیش فرستاده است مى ‏آزماید و به سوى خدا مولاى حقیقى خود بازگردانیده مى ‏شوند و آنچه به دروغ برمى‏ ساخته‏ اند از دستشان به در مى ‏رود (۳۰)
قُلْ مَنْ یَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ یَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَمَنْ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿۳۱﴾
بگو كیست كه از آسمان و زمین به شما روزى مى ‏بخشد یا كیست كه حاكم بر گوشها و دیدگان است و كیست كه زنده را از مرده بیرون مى ‏آورد و مرده را از زنده خارج مى‏ سازد و كیست كه كارها را تدبیر مى ‏كند خواهند گفت‏ خدا پس بگو آیا پروا نمى ‏كنید (۳۱)
فَذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ﴿۳۲﴾
این است‏ خدا پروردگار حقیقى شما و بعد از حقیقت جز گمراهى چیست پس چگونه [از حق] بازگردانیده مى ‏شوید (۳۲)
كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِینَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۳۳﴾
این گونه سخن پروردگارت بر كسانى كه نافرمانى كردند به حقیقت پیوست [چرا] كه آنان ایمان نمى ‏آورند (۳۳)
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ قُلِ اللَّهُ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ ﴿۳۴﴾
بگو آیا از شریكان شما كسى هست كه آفرینش را آغاز كند و سپس آن را برگرداند بگو خداست كه آفرینش را آغاز مى ‏كند و باز آن را برمى‏ گرداند پس چگونه [از حق] بازگردانیده مى ‏شوید (۳۴)
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ یَهْدِی لِلْحَقِّ أَفَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَیْفَ تَحْكُمُونَ ﴿۳۵﴾
بگو آیا از شریكان شما كسى هست كه به سوى حق رهبرى كند بگو خداست كه به سوى حق رهبرى مى ‏كند پس آیا كسى كه به سوى حق رهبرى مى ‏كند سزاوارتر است مورد پیروى قرار گیرد یا كسى كه راه نمى ‏نماید مگر آنكه [خود] هدایت ‏شود شما را چه شده چگونه داورى مى ‏كنید (۳۵)
وَمَا یَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
و بیشترشان جز از گمان پیروى نمى كنند [ولى] گمان به هیچ وجه [آدمى را] از حقیقت بى ‏نیاز نمى‏ گرداند آرى خدا به آنچه مى كنند داناست (۳۶)
وَمَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَنْ یُفْتَرَى مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ الْكِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۳۷﴾
و چنان نیست كه این قرآن از جانب غیر خدا [و] به دروغ ساخته شده باشد بلكه تصدیق [كننده] آنچه پیش از آن است مى‏ باشد و توضیحى از آن كتاب است كه در آن تردیدى نیست [و] از پروردگار جهانیان است (۳۷)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۳۸﴾
یا مى‏ گویند آن را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مى‏ گویید سوره‏ اى مانند آن بیاورید و هر كه را جز خدا مى‏ توانید فرا خوانید (۳۸)
بَلْ كَذَّبُوا بِمَا لَمْ یُحِیطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا یَأْتِهِمْ تَأْوِیلُهُ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِینَ ﴿۳۹﴾
بلكه چیزى را دروغ شمردند كه به علم آن احاطه نداشتند و هنوز تاویل آن برایشان نیامده است كسانى [هم] كه پیش از آنان بودند همین گونه [پیامبرانشان را] تكذیب كردند پس بنگر كه فرجام ستمگران چگونه بوده است (۳۹)
وَمِنْهُمْ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ لَا یُؤْمِنُ بِهِ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِینَ ﴿۴۰﴾
و از آنان كسى است كه بدان ایمان مى ‏آورد و از آنان كسى است كه بدان ایمان نمى ‏آورد و پروردگار تو به [حال] فسادگران داناتر است (۴۰)
وَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ لِی عَمَلِی وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِیئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَا بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۴۱﴾
و اگر تو را تكذیب كردند بگو عمل من به من اختصاص دارد و عمل شما به شما اختصاص دارد شما از آنچه من انجام مى‏ دهم غیر مسؤولید و من از آنچه شما انجام نمى‏ دهید غیر مسؤولم (۴۱)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْكَ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَلَوْ كَانُوا لَا یَعْقِلُونَ ﴿۴۲﴾
و برخى از آنان كسانى‏ اند كه به تو گوش فرا مى‏ دهند آیا تو كران را هر چند در نیابند شنوا خواهى كرد (۴۲)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْظُرُ إِلَیْكَ أَفَأَنْتَ تَهْدِی الْعُمْیَ وَلَوْ كَانُوا لَا یُبْصِرُونَ ﴿۴۳﴾
و از آنان كسى است كه به سوى تو مى ‏نگرد آیا تو نابینایان را هر چند نبینند هدایت توانى كرد (۴۳)
إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ النَّاسَ شَیْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۴۴﴾خدا به هیچ وجه به مردم ستم نمى ‏كند لیكن مردم خود بر خویشتن ستم مى كنند (۴۴)
یونس

امت حزب الله وملت حزب الله نبایدبه هیچ وجع دراختشاشات واختلالات عده ای در داخل کشور که هم پول دارند وهم قدرت وهم سیاه لشکر، برای برهم زدن اوضاعی داخل کشورکه دعوت به تجمع درفلان روز دی می کنندنباید ملت حزب الله وامت شهید پرور انقلاب اسلامی  به هیچ وجه نباید به دعوتهای آنها لبیک گفته ودرتجمعاعات آنان شرکت کنند، درخانه هایشان بمانند وقاتی ارزال واوباش که برای پول وقدرت وبرای دشمن ازخون وجان مردم بویژه طبقه قشر پایین مایه می گذارندتا به اهداف شومشان برسندشرکت نکنند .چون دین وایمان آنها پول وقدرت است.می خواهند جامعه را ناآرام کنند وازآب گل آلودماهی بگیرند وکشوراسلامی را دو دستی تسلیم دشمن کنند.ملت حزب الله آگاه باشندبه هیچ وجه درنا آرامیها وتجماعات داخل کشور به بهاهانه مختلف عدالت خواهی وحل مشکلات اقتصادی بعنوان ادعایی کاذب از سوی کسان دیگر که با اسم اسلام وقرآن وبه اسم حق شعار می دهند وبه مردم وجامعه واموال عمومی آسیب می زنندنباید قاتی آن جماعت هزار رنگ بشوید.در داخل خانه هایتان بمانیدوایجاد آرامش وامنیت را تنها به نیروهای امنیتی مومن ومتتدین  بسپارید. وفقط در روز نهم دی اگر خواستیداین روز را گرامی بدارید باهم ومتحد زیر پرچم کشور اسلامی برعلیه دشمنان داخلی منافقین وفاسدین وفاسقین وفاجرین و دشمنان خارجی باهم ویکپارچه ومتحد قیام کنید وشعاربدهیدو ازانقلاب اسلامی وآرمانهای انقلاب اسلامی وشهداء محافظت کنید.اگر آن روز هم میسرنشد مهم نیست ، شما پایبند به اعتقادوایمان الهی تان باشید. دراین اوضاع که دشمنان خارجی طمع وچشم به تجزیه ایران اسلامی دوخته اند ودشمان داخلی منافق وخائین ونفوذی طمع به قدرت وثروت این جامعه دوخته اند ، مواظب وآگاه وهوشیارباشیدوگول این حزب وآن حزب واین گروه وآن گروه واین شخص وآن شخص را نخوریدودرپای صندوقهای رائ با صلابت وایستادگی دربرابر دشمنان مثل همیشه برای سربلندی کشور وجامعه اسلامی خودتان حاضرشویدوافراد صالح صادق وخالص را روانه مجلس کنید.انشاءالله که خداوند یاریتان کند.
ومن الله التوفیق.
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] كمینگاهى بوده (۲۱)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿۲۲﴾
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (۲۲)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾
روزگارى دراز در آن درنگ كنند (۲۳)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (۲۴)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾
جز آب جوشان و چركابه‏ اى (۲۵)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿۲۶﴾
كیفرى مناسب [با جرم آنها] (۲۶)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾
آنان بودند كه به [روز] حساب امید نداشتند (۲۷)
وَكَذَّبُوا بِآیَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾
و آیات ما را سخت تكذیب میکردند (۲۸)
وَكُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾
و حال آنكه هر چیزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ ایم (۲۹)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾
پس بچشید كه جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى‏ افزاییم (۳۰) النبأ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾
آن روز كه لرزنده بلرزد (۶)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾
و از پى آن لرزه‏ اى [دگر] افتد (۷)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (۸)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (۹)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاك] زمین برمى‏ گردیم (۱۰)
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿۱۱﴾
آیا وقتى ما استخوان‏ریزه ‏هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى‏ گیریم] (۱۱)
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان‏ آور است (۱۲)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یك فریاد است [و بس] (۱۳)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (۱۴)
هَلْ أَتَاكَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (۱۷)
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَى أَنْ تَزَكَّى ﴿۱۸﴾
و بگو آیا سر آن دارى كه به پاكیزگى گرایى (۱۸)
وَأَهْدِیَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (۱۹)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْكُبْرَى ﴿۲۰﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (۲۰)
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾
و[لى فرعون] تكذیب نمود و عصیان كرد (۲۱)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿۲۲﴾
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست (۲۲)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (۲۳)
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾
و خدا [هم] او را به كیفر دنیا و آخرت گرفتار كرد (۲۵)
إِنَّ فِی ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿۲۶﴾
در حقیقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (۲۶)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿۲۷﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است‏ یا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست كرد (۲۸)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾
و شبش را تیره و روزش را آشكار گردانید (۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾
و كوهها را لنگر آن گردانید (۳۲)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (۳۳)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)
یَوْمَ یَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشیده است به یاد آورد (۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿۳۶﴾
و جهنم براى هر كه بیند آشكار گردد (۳۶)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿۳۷﴾
اما هر كه طغیان كرد (۳۷)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿۳۸﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾
پس جایگاه او همان آتش است (۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾
و اما كسى كه از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (۴۱)
یَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾
در باره رستاخیز از تو مى ‏پرسند كه فرارسیدنش چه وقت است (۴۲)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا ﴿۴۳﴾
تو را چه به گفتگو در آن (۴۳)
إِلَى رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا ﴿۴۴﴾
علم آن با پروردگار تو است (۴۴)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾
تو فقط كسى را كه از آن مى‏ ترسد هشدار مى‏ دهى (۴۵)
كَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾
روزى كه آن را مى ‏بینند گویى كه آنان جز شبى یا روزى درنگ نكرده‏ اند (۴۶) النازعات

هرکسی ظلم کرده سزایش را خواهد دید.ظلم ظالم برجای نمی ماند.مثل فرعونیان که سرانجامشان به درک واصل شد.
چه مردم را به عمداز گرسنگی بمیرانید ویا مریض کنید ویا فلج کنید ویا دیوانه و یا سرشان رابیریدویا بسوزانیدو.سزای جنایتان را  ازسوی حدا خواهید دیدومثل فرعونیان به درک واصل خواهیدشد.ظلم ظالم برجای نمی ماند.افرادی که چنین کارهای زشت را انجام داده اند قسی القلب وحرامزاده هستندودرحرامزادگی به فرزندان معاویه که لعنت  خدا براو وجدوآبادش وفرزندش بزید بادشباهت دارند. و اینان از نسل بنی امیه هستند.داعش نسل بنی امیه است واینان خود داعشیند.کسانی که با مردم کشورش وجامعه اش چنین جنایتی را بکند. خدا نسل این گونه جانیها را که روی جاندران حیوانات  درکره خاکی را سفید کرده اند از روی زمین وخصوصا" از جامعه اسلامی برداردومنقرض کند.
آمین یارب العالمین.
یاحق


وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۹﴾
خدا كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده‏ اند به آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده است (۹) المائدة

درودبرشما،مردم قهرمان وهمیشه درصحنه ایران اسلامی ،درودبرهمه شما که امروز نشان دادیدکه پای آرمانهای شهداء وانقلاب اسلامی ایستاده اید.و ادامه دهنده راه حق هستید. درودبرشمامردم که دشمانتان را از عملکردزشتشان پشیمان کردید.درودبرشماای مردم درتهران درمشهددراصفهان در خوزستان ودرهمه جاجای نقاط اسلامی ،که برعلیه دشمنان مستکبر وددمنش به پاخاستید وبیرق شهداء را برافراشتیدوبا فهرمانان دلاور شیهدتان هم عهدشدیدوپیمان بستیدید . ونیز درود برمردم مقاومت اسلامی درسرتاسر جهان، درود برشمامردم،و درود وسلام خدا برشما باد.
انشاء الله که از این بعد فتح وپیروزی درهمه ارسه هامنتظر شمااست. شما ثابت کردید که لیاقت داریدکه چرخ جهان را بچرخانید.شماثابت کردید که با خدا هستید ، بدانید خدا  نیز باشما است.
یاحق

شهیدسپهبدحاج قاسم سلیمانی دست پرورده امام خمینی ره ومقام معظم رهبرانقلاب بودند.سرباز ولایت بود.پیروی راه امامت بود.عاشق شهادت بود.دوستدارمظلومین محرومین ومستضعفین بود.برای او که شیعه علی وآل علی علیه السلام بودفرقی نمی کردمظلومین و محرومین ومستضعفین درعراق باشد یا درسوریه یا درلبنان وفلسطین ویا دریمن ویا درخودایران اسلامی یا درهرنقطه دیگرجهان باشد.برای اودفاع از مظلوم دربرابر دسمنان مستکبر ومتکبر ومگر در راه خدا اولویت داشت، چون مکتب ائمه علیه السلام انبیاءعلیه السلام اینگونه بود. اگرچه با رفتنش چشم ما را گریان کرد.
ازسخنان رهبرانقلاب درصدا وسیما پخش کنید.
یاحق

أُولَئِكَ الَّذِینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَیَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿۵۷﴾
آن كسانى را كه ایشان مى‏ خوانند [خود] به سوى پروردگارشان تقرب مى ‏جویند [تا بدانند] كدام یك از آنها [به او] نزدیكترند و به رحمت وى امیدوارند و از عذابش مى‏ ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهیز است (۵۷)
وَإِنْ مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِیدًا كَانَ ذَلِكَ فِی الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿۵۸﴾
و هیچ شهرى نیست مگر اینكه ما آن را [در صورت نافرمانى] پیش از روز رستاخیز به هلاكت مى ‏رسانیم یا آن را سخت عذاب مى ‏كنیم این [عقوبت] در كتاب [الهى] به قلم رفته است (۵۸)
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿۸۱﴾
و بگو حق آمد و باطل نابود شد آرى باطل همواره نابودشدنى است (۸۱)
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا ﴿۸۲﴾
و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى ‏كنیم و[لى] ستمگران را جز زیان نمى‏ افزاید (۸۲)
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَیْبَ فِیهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا ﴿۹۹﴾
آیا ندانستند كه خدایى كه آسمانها و زمین را آفریده تواناست كه مانند آنان را بیافریند و [همان خداست كه] برایشان زمانى مقرر فرموده كه در آن هیچ شكى نیست و[لى] ستمگران جز انكار [چیزى را] نپذیرفتند (۹۹) الإسراء


إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴﴾
بازگشت‏ شما به سوى خداست و او بر هر چیزى تواناست (۴)
أَلَا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیَابَهُمْ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۵﴾
آگاه باشید كه آنان دل مى‏ گردانند [و مى ‏كوشند] تا [راز خود را] از او نهفته دارند آگاه باشید آنگاه كه آنان جامه ‏هایشان را بر سر مى ‏كشند [خدا] آنچه را نهفته و آنچه را آشكار مى دارند مى‏ داند زیرا او به اسرار سینه‏ ها داناست (۵)
وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِی كِتَابٍ مُبِینٍ ﴿۶﴾
و هیچ جنبنده‏ اى در زمین نیست مگر [اینكه] روزیش بر عهده خداست و [او] قرارگاه و محل مردنش را مى‏ داند همه [اینها] در كتابى روشن [ثبت] است (۶) هود



بازضمن عرض تسلیت به باز ماندگان حادیثه اخیرسانحه هوایی از ملت شریف ایران اسلامی می خواهیم که اتحاد ویکپارچکی خودرا حفظ کرده وحوادیث اخیر پیش آمده را درک کنند.کشورما در مقابل دشمان درحال آماده باش است.بلاخره سرنوشت آن رفتگان از سوی خدا چنین تقدیر شده بوده است.بخصوص به  خانوادههای گرامی بازماندگان از درگاه خدا صبر وبردباری می طلبیم وازآنها می خواهیم که صبورباشندوبپذیرند که سرنوشت آنان از سوی خدا چنین بوده است و از اشتباهی پیش آمده برای خدا درگذرند.سپاه جان برکف ایران اسلامی همواره درحال آماده باش برای حفظ امنیت مردم ایران اسلامی هستند.ما از این سربازان دلاور وقهرمان ایران اسلامی کمال تشکر را داریم که شب وروز ندارند وجان خودرا برکف اخلاص نهاده وصادقانه برای خدا واسلام وحفظ امنیت ایران اسلامی تلاش وکوشش می کنند. ملت  صبورایران اسلامی باید درچنین برهه ای از زمان قدر این عزیزان را بدانند وآنان را دربرابر دشمنان مستکبر تشویق کنند وبرای پیروزی آنان به درگاه دعا کنند .ما از سپاه اسلام تشکر می کنیم که صادقانه اطلاع رسانی کردند تا مردم ایران اسلامی از حوادث اخیر درک درستی پیداکنند. وهمچنین از رهبر انقلاب اسلامی تشکر می کنیم که  دستور پی گیری حادثه را دادندوحرف مردم را موردتوجه قراردادند. ما از سردار حاجی زاده تشکر می کنیم که صادقانه اطلاع رسانی کردند.باردیگر از خدا می خواهیم که دشمنان ایران اسلامی وامت اسلامی را مخصوصا" امریکا واسرائیل وانگلیس و والسعود ومنافقان را هرچه زودتر نابودگرداند.امیدواریم که دیگر هرگز چنین حوادثی تکرار نشود.ما برای روح رفتگان حوادث اخیر  از درگاه خدا رحمت ومغفرت می طلبیم وبرای بازماندگان صبر وبردباری از درگاه خدا می طلبیم.بهرحال به هیچ کشوری مربوط نمی شودکه دخالتهای بی جاکنند ویا حرفهای بی جا بزنند.آنان از اتباع ایران اسلامی بودند.مطئنا" خدا اشتباه کنندگان را می بخشد، زیرا خدا غفور ورحیم است.یا رحمن ویا رحیم
یاحق

ما به خانوادههای داغداردانشجویان سرمایه های ملی از دست رفته درسانحه ای هوایی تسلیت عرض می کنیم. وخیلی تاسف می خوریم مااز خدا می خواهیم که آنها راموردرحمت وعطوت خود قراردهد وبیامرزد.
این اولین باری نیست که می شنویم نخبگان دچار حادیثه شده اند.گاهی با اتوبوس وگاهی با هواپیما.ومقسرین این حوادث دقیق به مردم معرفی نمیشوند تا مردم بفمندودرک کنند تا دچار ابهام ومایوس نشوند.این کار اصلا" درست نیست.وقتی که خبراین گونه حوادث را می شنویم بسیار تاسف می خوریم.وناراحت می شویم.
 دانشجویان این قشرمظلوم جامعه ماوقشرآگاه جامعه ماهستند وقت که دچار حادیثه این چنینی می شوند بسیار بسیار تاسف می خوریم وناراحت می شویم.خدا درگذشتگان این حادیثه را بیامرزد.

همه یک وقت درپیشگاه خدا حاضرخواهندشد.آنهایی که واقعا" در راه خدا خدمت کرده اند دریک طرف وآنهایی که به شیطان خدمت کرده اند درطرف دیگری قرار خواهندگرفت.حالا ای مردمان به خود بنگرید ک جزئ کدام گروه هستید؟ جزئ گروه خدا یا جزئ گروه کافرین شیطانی.
به دقیق از خود بپرسیید.این برای همه بهتراست که بفهمند که واقعا" کی هستند ؟آیا واقعا" طبق گفته خدا بنده خدا هستند؟
یاخیر بنده شیطان؟به افکار واعمالتان وایمانتان ومعرفتان بنگرید؟
یاحق

اَلسَّلاَمُ عَلَیْكِ یَامُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ الَّذِی خَلَقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِصَابِرَةً

سلام بر تو باد اى آزموده نزد خدایىكه تو را آفرید و در آنچه آزمود صابر یافت

أَنَا لَكِ مُصَدِّقٌ صَابِرٌ عَلَىمَا أَتَى بِهِ أَبُوكِ وَ وَصِیُّهُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمَا

من‏ مقام رفیع شما را تصدیق مى ‏كنم وخود او را در كار شرع كه بر پدر تو وصى او كه درود خدا بر آنان باد فرستادامیدوارم

وَ أَنَا أَسْأَلُكِ إِنْ كُنْتُصَدَّقْتُكِ إِلاَّ أَلْحَقْتِنِی بِتَصْدِیقِی لَهُمَا لِتُسَرَّ نَفْسِی‏

و من از شما درخواست مى ‏كنم كه هرگاهمن شأن و مقام شما را بحق تصدیق كرده‏ ام شما هم مرا به مصدقان و مؤمنان به آن دوبزرگوار (پیغمبر و وصیش) ملحق كنید تا دلشاد گردم

فَاشْهَدِی أَنِّی ظَاهِرٌ (طَاهِرٌ)بِوِلاَیَتِكِ وَ وِلاَیَةِ آلِ بَیْتِكِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْأَجْمَعِینَ‏

و گواه باشید كه من با اخلاص كاملمتوسلم به دوستى شما و اهل بیت شما صلوات الله علیهم اجمعین.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَةِ فَاطِمَةَ اَّكِیَّةِحَبِیبَةِ حَبِیبِكَ وَ نَبِیِّكَ 

وَ أُمِّ أَحِبَّائِكَ وَأَصْفِیَائِكَ الَّتِی انْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَىنِسَاءِ الْعَالَمِینَ 

اللَّهُمَّ كُنِ الطَّالِبَ لَهَامِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ كُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِأَوْلَادِهَا 

اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهَاأُمَّ أَئِمَّةِ الْهُدَى وَ حَلِیلَةَ صَاحِبِ اللِّوَاءِ وَ الْكَرِیمَةَ عِنْدَالْمَلَإِ الْأَعْلَى 

فَصَلِّ عَلَیْهَا وَ عَلَى أُمِّهَاخَدِیجَةَ الْكُبْرَى صَلَاةً تُكْرِمُ بِهَا وَجْهَ أَبِیهَا مُحَمَّدٍ صَلَّىاللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ 

وَ تُقِرُّ بِهَا أَعْیُنَذُرِّیَّتِهَا وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّی فِی هَذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلَالتَّحِیَّةِ وَ السَّلَامِ

شهادت حضرت صدیقه طاهره،حضرت فاطمه اهرا علیه السلام تسلیت باد.

دلاوریها ورشادتهای قهرمانانه سربازان  اسلام راتحسین می کنیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَكَاذِبُونَ ﴿۱﴾
چون منافقان نزد تو آیند گویند گواهى مى‏ دهیم كه تو واقعا پیامبر خدایى و خدا [هم] مى‏ داند كه تو واقعا پیامبر او هستى و خدا گواهى مى‏ دهد كه مردم دوچهره سخت دروغگویند (۱)
اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲﴾
سوگندهاى خود را [چون] سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته‏ اند راستى كه آنان چه بد مى كنند (۲)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ ﴿۳﴾
این بدان سبب است كه آنان ایمان آورده سپس به انكار پرداخته‏ اند و در نتیجه بر دلهایشان مهر زده شده و [دیگر] نمى‏ فهمند (۳)
وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ كُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَكُونَ ﴿۴﴾
و چون آنان را ببینى هیكلهایشان تو را به تعجب وا مى دارد و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا مى‏ دهى گویى آنان شمعك‏هایى پشت بر دیوارند [كه پوك شده و درخور اعتماد نیستند] هر فریادى را به زیان خویش مى ‏پندارند خودشان دشمنند از آنان بپرهیز خدا بكشدشان تا كجا [از حقیقت] انحراف یافته‏ اند (۴)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ﴿۵﴾
و چون بدیشان گفته شود بیایید تا پیامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد سرهاى خود را بر مى‏ گردانند و آنان را مى ‏بینى كه تكبركنان روى برمى‏ تابند (۵)
سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿۶﴾
براى آنان یكسان است چه برایشان آمرزش بخواهى یا برایشان آمرزش نخواهى خدا هرگز بر ایشان نخواهد بخشود خدا فاسقان را راهنمایى نمى ‏كند (۶)
هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَفْقَهُونَ ﴿۷﴾
آنان كسانى‏ اند كه مى‏ گویند به كسانى كه نزد پیامبر خدایند انفاق مكنید تا پراكنده شوند و حال آنكه گنجینه ‏هاى آسمانها و زمین از آن خداست ولى منافقان درنمى‏ یابند (۷)
یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۸﴾
مى‏ گویند اگر به مدینه برگردیم قطعا آنكه عزتمندتر است آن زبون‏تر را از آنجا بیرون خواهد كرد و[لى] عزت از آن خدا و از آن پیامبر او و از آن مؤمنان است لیكن این دورویان نمى‏ دانند (۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۹﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید [زنهار] اموال شما و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نگرداند و هر كس چنین كند آنان خود زیانكارانند (۹)
وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِی إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۰﴾
و از آنچه روزى شما گردانیده‏ ایم انفاق كنید پیش از آنكه یكى از شما را مرگ فرا رسد و بگوید پروردگارا چرا تا مدتى بیشتر [اجل] مرا به تاخیر نینداختى تا صدقه دهم و از نیكوكاران باشم (۱۰)
وَلَنْ یُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۱﴾
و[لى] هر كس اجلش فرا رسد هرگز خدا [آن را] به تاخیر نمى‏ افكند و خدا به آنچه مى ‏كنید آگاه است (۱۱) المنافقون


امام خمینی ره بنی صدر اول را سریعا"برکنارکردچون اگر می ماندداخل کشور هرگز روی آرامش وامنیت نمی دید.امام خمینی ره با برکنارکردن عامل دشمن ونفوذی دشمن نقشه وامید منافقان داخل کشور ودشمنان خارجی را نقش برآب کردند.اما مردم، بنی صدر دوم برکنارنشدوماند تا برشمادرس عبرتی باشدوبفهمدید که هرگز به منافق رای ندهید وانتخاب نکنید.بنی صدر دوم عامل استکبار وانگلیس ملعون است.هردفعه این مسترشیخ سخنرانی کرده یک یا چند کد به استکبارجهانی داده است وبعد آن اتفاقات عجیب وغریب درکشور وجامعه اسلامی بوقوع پیوسته است.سخنان این مستررا موشگافی کنید.درسه تا ار سخنرانیهایش درهریک کدها کاملا" مشخص بودند.سه تا ازآنها را می گوییم.1- درزمانی که صحبت از خشک سالی می کردند.قرداش یا پس قرداهایش جنگلهای انبوه را آتش می زدند.2- در سال  گذشته درجریان سیلهای جاری دربرخی از استانها، صحبت از سپاه مظلوم کردندوفردای آن روز دشمن استکبار سپاه دلیرما را تحریم کردند.3-درهمین اوایل پس از تشیع سرداردلیر واسوه بزرگ مردم ایران اسلامی ، سخن از هواپیمای مسافربریکردند که توسط دشمن استکبارجهانی درخلیج فارس زده شده، صحبت کرد. وفردای آن روز هواپیمای مسافربری نخبگان را درتهران توسط دشمن استکبارامریکای شیطان صفت  زده شد.چرامردم ؟
اما بنی صدردوم کدهای به دشمن دادومردم را بیشترتحت فشارفرارداد.نمایندگان شما مردم در مجلس هم درخواب بودند وسرشان به آخوردنیا گرم بود.
مااز همان اول باآمدن این مستر بندرصدر دوم برسرکار مخالف بودیم وهستیم وخیلی هم هشتداردادیم. لیک گوش شنوایی نبود.
یاحق

اسلام ناب محمدی همان اسلام پیامبر صلی الله علیه وآل وسلم واسلام اهل بیت پیامبرعلیه السلام است.اسلام ناب محمدی اسلام چهارده معصوم علیه السلام است.
کی گفته اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وآل وسلم، همان اسلام السعود لعنتی است.هرکه گفته بداند که او با داعش هیچ فرقی ندارد.داعشیان تندرو وکله پوکند. این را بدانند ودرجامعه اسلامی ونظام اسلامی برای مردم نسخه نپیچندبا رومه در وپیتیشان،مردم حود صره اصره رادرست تشخیص میدهند.شما چند بار درانتخابات ریاست جمهوری یازدهم ودوازدهم چندبار اشتباه کردیدومردم را در مذلت وسختی وفشار انداختیدبس نبود وکافی نبود؟ بهتراست از اشتباهات گذشته خوددرس عبرت بگیردونیزتوبه کنید.دنیا فقط همین دنیا نیست آخرت هم هست ،؛ معادهم است.السعود اسلامش کجابود؟ که ناب محمدی باشد.السعود دینش یزیدی است.
یاحق


وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿۲۰۴﴾
و از میان مردم كسى است كه در زندگى این دنیا سخنش تو را به تعجب وامى دارد و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مى‏ گیرد و حال آنكه او سخت‏ ترین دشمنان است (۲۰۴)
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَیُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ ﴿۲۰۵﴾
و چون برگردد [یا ریاستى یابد] كوشش مى ‏كند كه در زمین فساد نماید و كشت و نسل را نابود سازد و خداوند تباهكارى را دوست ندارد (۲۰۵)
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿۲۰۶﴾
و چون به او گفته شود از خدا پروا كن نخوت وى را به گناه كشاند پس جهنم براى او بس است و چه بد بسترى است (۲۰۶)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿۲۰۷﴾
و از میان مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏ فروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است (۲۰۷)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿۲۰۸﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید همگى به اطاعت [خدا] درآیید و گامهاى شیطان را دنبال مكنید كه او براى شما دشمنى آشكار است (۲۰۸)
فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿۲۰۹﴾
و اگر پس از آنكه براى شما دلایل آشكار آمد دستخوش لغزش شدید بدانید كه خداوند تواناى حكیم است (۲۰۹)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۲۱۰﴾
مگر انتظار آنان غیر از این است كه خدا و فرشتگان در [زیر] سایبانهایى از ابر سپید به سوى آنان بیایند و كار [داورى] یكسره شود و كارها به سوى خدا بازگردانده مى ‏شود (۲۱۰)
سَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ كَمْ آتَیْنَاهُمْ مِنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ وَمَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۲۱۱﴾
از فرزندان اسرائیل بپرس چه بسیار نشانه‏ هاى روشنى به آنان دادیم و هر كس نعمت‏ خدا را پس از آنكه براى او آمد [به كفران] بدل كند خدا سخت‏ كیفر است (۲۱۱)
زُیِّنَ لِلَّذِینَ كَفَرُوا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿۲۱۲﴾
زندگى دنیا در چشم كافران آراسته شده است و مؤمنان را ریشخند مى كنند و [حال آنكه] كسانى كه تقواپیشه بوده‏ اند در روز رستاخیز از آنان برترند و خدا به هر كه بخواهد بی‏شمار روزى مى‏ دهد (۲۱۲)
كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۲۱۳﴾
مردم امتى یگانه بودند پس خداوند پیامبران را نویدآور و بیم‏ دهنده برانگیخت و با آنان كتاب [خود] را بحق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داورى كند و جز كسانى كه [كتاب] به آنان داده شد پس از آنكه دلایل روشن براى آنان آمد به خاطر ستم [و حسدى] كه میانشان بود [هیچ كس] در آن اختلاف نكرد پس خداوند آنان را كه ایمان آورده بودند به توفیق خویش به حقیقت آنچه كه در آن اختلاف داشتند هدایت كرد و خدا هر كه را بخواهد به راه راست هدایت مى ‏كند (۲۱۳)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ ﴿۲۱۴﴾
آیا پنداشتید كه داخل بهشت مى ‏شوید و حال آنكه هنوز مانند آنچه بر [سر] پیشینیان شما آمد بر [سر] شما نیامده است آنان دچار سختى و زیان شدند و به [هول و] تكان درآمدند تا جایى كه پیامبر [خدا] و كسانى كه با وى ایمان آورده بودند گفتند پیروزى خدا كى خواهد بود هشدار كه پیروزى خدا نزدیك است .  ۲۱۴
البقرة

اعصائ ای بی بیسی فارسی ،چه احراکنندگانش چه مجریانش چه گزارشگریانش وچه کارشناسانش چه داخلی باشند وچه خارجی باشندهمه گی آنها خودفروحتگان به شیطان هستند،که عمرشان به سرآمده است.غول رسانایی آنها به زودی نابود خواهدشد.انشاء الله
یاحق

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَةِ فَاطِمَةَ اَّكِیَّةِ حَبِیبَةِ حَبِیبِكَ وَ نَبِیِّكَ‏

پروردگارا درود فرست بر صدیقه فاطمه داراى نفس زكیه مورد علاقه و محبت و دوستى حبیب تو و پیغمبر اكرم توست

وَ أُمِّ أَحِبَّائِكَ وَ أَصْفِیَائِكَ الَّتِی انْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ‏

و مادر دوستان خاص توو امامان برگزیده و او منتخب توست كه وى را برگزیدى و فضیلت دادى و برترى بر تمام ن عالم دادى

اللَّهُمَّ كُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ كُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلاَدِهَا

پروردگارا تو از ظلم و بیدادى كه امت جاهل در حق او كردند و اهانت نمودند دادخواهى كن و از آن مردم بى‏ رحم كه خون پاك فرزندانش را بخاك ریختند خون خواهى كن و انتقام بكش

اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهَا أُمَّ أَئِمَّةِ الْهُدَى وَ حَلِیلَةَ صَاحِبِ اللِّوَاءِ وَ الْكَرِیمَةَ عِنْدَ الْمَلَإِ الْأَعْلَى‏

پروردگارا چنانكه آن حضرت را مادر ائمه هدى و همسر على مرتضى صاحب لواء و بیرق فتح و شفاعت آنكه در ملأ اعلى گرامى است

فَصَلِّ عَلَیْهَا وَ عَلَى أُمِّهَا صَلاَةً تُكْرِمُ بِهَا وَجْهَ مُحَمَّدٍ (أَبِیهَا) صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏

پس تو اى خدا درود فرست بر آن حضرت و بر مادرش درودى كه وجه پدر بزرگوارش حضرت محمد صلى الله علیه و آله را به آن درود اكرام مى ‏كنى

وَ تُقِرُّ بِهَا أَعْیُنَ ذُرِّیَّتِهَا وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّی فِی هَذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَ السَّلاَمِ‏

و چشم ذریه او را روشن مى ‏گردانى و از من هم اى خدا در این ساعت بهترین سلام و تحیت را به آن بزرگواران برسان.

روزمیلادباسعادت ونوروالنوربانوی بزرگوار اسلام سیده عالمیان ام ابیهاوام امانت ،مادرنمونه واسوء والگو برای همه ن باایمان مبارک باد. وروز مادربرای همه مادران بخصوص مادران گرامی شهداء مبارک باد.

یاحق



وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ یَتَعَارَفُونَ بَیْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِینَ ﴿۴۵﴾
و روزى كه آنان را گرد مى ‏آورد گویى جز به اندازه ساعتى از روز درنگ نكرده‏ اند با هم اظهار آشنایى مى كنند قطعا كسانى كه دیدار خدا را دروغ شمردند زیان كردند و [به حقیقت] راه نیافتند (۴۵)
وَإِمَّا نُرِیَنَّكَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّكَ فَإِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِیدٌ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ ﴿۴۶﴾
و اگر پاره‏ اى از آنچه را كه به آنان وعده مى‏ دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم [در هر دو صورت] بازگشتشان به سوى ماست‏ سپس خدا بر آنچه مى كنند گواه است (۴۶)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۴۷﴾
و هر امتى را پیامبرى است پس چون پیامبرشان بیاید میانشان به عدالت داورى شود و بر آنان ستم نرود (۴۷)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۴۸﴾
و مى‏ گویند اگر راست مى‏ گویید این وعده چه وقت است (۴۸)
قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِی ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿۴۹﴾
بگو براى خود زیان و سودى در اختیار ندارم مگر آنچه را كه خدا بخواهد هر امتى را زمانى [محدود] است آنگاه كه زمانشان به سر رسد پس نه ساعتى [از آن] تاخیر كنند و نه پیشى گیرند (۴۹)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَیَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ ﴿۵۰﴾
بگو به من خبر دهید اگر عذاب او شب یا روز به شما دررسد بزهكاران چه چیزى از آن به شتاب مى‏ خواهند (۵۰)
أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۵۱﴾
سپس آیا هنگامى كه [عذاب بر شما] واقع شد اكنون به آن ایمان آوردید در حالى كه به [آمدن] آن شتاب مى ‏نمودید (۵۱)
ثُمَّ قِیلَ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ﴿۵۲﴾
پس به كسانى كه ستم ورزیدند گفته شود عذاب جاوید را بچشید آیا جز به [كیفر] آنچه به دست مى ‏آوردید جزا داده مى ‏شوید (۵۲)
وَیَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ قُلْ إِی وَرَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿۵۳﴾
و از تو خبر مى‏ گیرند آیا آن راست است بگو آرى سوگند به پروردگارم كه آن قطعا راست است و شما نمى‏ توانید [خدا را] درمانده كنید (۵۳)
وَلَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِی الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۵۴﴾
و اگر براى هر كسى كه ستم كرده است آنچه در زمین است مى ‏بود قطعا آن را براى [خلاصى و] بازخرید خود مى‏ داد و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند و میان آنان به عدالت داورى شود و بر ایشان ستم نرود (۵۴)
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَلَا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۵۵﴾
بدانید كه در حقیقت آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست بدانید كه در حقیقت وعده خدا حق است ولى بیشتر آنان نمى‏ دانند (۵۵)
هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۵۶﴾
او زنده مى ‏كند و مى‏ میراند و به سوى او بازگردانیده مى ‏شوید (۵۶)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۵۷﴾
اى مردم به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینه‏ هاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است (۵۷)
قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿۵۸﴾
بگو به فضل و رحمت‏ خداست كه [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد مى ‏آورند بهتر است (۵۸)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَامًا وَحَلَالًا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ ﴿۵۹﴾
بگو به من خبر دهید آنچه از روزى كه خدا براى شما فرود آورده [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال گردانیده‏ اید بگو آیا خدا به شما اجازه داده یا بر خدا دروغ مى ‏بندید (۵۹)
وَمَا ظَنُّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا یَشْكُرُونَ ﴿۶۰﴾
و كسانى كه بر خدا دروغ مى ‏بندند روز رستاخیز چه گمان دارند در حقیقت ‏خدا بر مردم داراى بخشش است ولى بیشترشان سپاسگزارى نمى كنند (۶۰)
وَمَا تَكُونُ فِی شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَیْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ وَمَا یَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِی كِتَابٍ مُبِینٍ ﴿۶۱﴾
و در هیچ كارى نباشى و از سوى او [=خدا] هیچ [آیه‏ اى] از قرآن نخوانى و هیچ كارى نكنید مگر اینكه ما بر شما گواه باشیم آنگاه كه بدان مبادرت مى ‏ورزید و هم‏وزن ذره‏ اى نه در زمین و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نیست و نه كوچكتر و نه بزرگتر از آن چیزى نیست مگر اینكه در كتابى روشن [درج شده] است (۶۱)
أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۶۲﴾
آگاه باشید كه بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مى ‏شوند (۶۲)
الَّذِینَ آمَنُوا وَكَانُوا یَتَّقُونَ ﴿۶۳﴾
همانان كه ایمان آورده و پرهیزگارى ورزیده‏ اند (۶۳)
لَهُمُ الْبُشْرَى فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ لَا تَبْدِیلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿۶۴﴾
در زندگى دنیا و در آخرت مژده براى آنان است وعده ‏هاى خدا را تبدیلى نیست این همان كامیابى بزرگ است (۶۴)
وَلَا یَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۶۵﴾
سخن آنان تو را غمگین نكند زیرا عزت همه از آن خداست او شنواى داناست (۶۵)
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَتَّبِعُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكَاءَ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ ﴿۶۶﴾
آگاه باش كه هر كه [و هر چه] در آسمانها و هر كه [و هر چه] در زمین است از آن خداست و كسانى كه غیر از خدا شریكانى را مى‏ خوانند [از آنها] پیروى نمى كنند اینان جز از گمان پیروى نمى كنند و جز گمان نمى ‏برند (۶۶)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَكُمُ اللَّیْلَ لِتَسْكُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿۶۷﴾
اوست كسى كه براى شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید و روز را روشن [گردانید] بى گمان در این [امر] براى مردمى كه مى ‏شنوند نشانه‏ هایى است (۶۷)
قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ هُوَ الْغَنِیُّ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۸﴾
گفتند خدا فرزندى براى خود اختیار كرده است منزه است او او بى ‏نیاز است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست‏ شما را بر این [ادعا] حجتى نیست آیا چیزى را كه نمیدانید به دروغ بر خدا مى ‏بندید (۶۸)
قُلْ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا یُفْلِحُونَ ﴿۶۹﴾
بگو در حقیقت كسانى كه بر خدا دروغ مى ‏بندند رستگار نمى ‏شوند (۶۹)
مَتَاعٌ فِی الدُّنْیَا ثُمَّ إِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِیقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِیدَ بِمَا كَانُوا یَكْفُرُونَ ﴿۷۰﴾
بهره‏ اى [اندك] در دنیا [دارند] سپس بازگشتشان به سوى ماست آنگاه به [سزاى] آنكه كفر مى ‏ورزیدند عذاب سخت به آنان مى‏چشانیم (۷۰)
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَیْكُمْ مَقَامِی وَتَذْكِیرِی بِآیَاتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَشُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ لَا یَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَیْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ وَلَا تُنْظِرُونِ ﴿۷۱﴾
و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه كه به قوم خود گفت اى قوم من اگر ماندن من [در میان شما] و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است [بدانید كه من] بر خدا توكل كرده‏ ام پس [در] كارتان با شریكان خود همداستان شوید تا كارتان بر شما ملتبس ننماید سپس در باره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید (۷۱)
فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۷۲﴾
و اگر روى گردانیدید من مزدى از شما نمى‏طلبم پاداش من جز بر عهده خدا نیست و مامورم كه از گردن‏نهندگان باشم (۷۲)
فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْكِ وَجَعَلْنَاهُمْ خَلَائِفَ وَأَغْرَقْنَا الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۷۳﴾
پس او را تكذیب كردند آنگاه وى را با كسانى كه در كشتى همراه او بودند نجات دادیم و آنان را جانشین [تبهكاران] ساختیم و كسانى را كه آیات ما را تكذیب كردند غرق كردیم پس بنگر كه فرجام بیم‏ داده‏ شدگان چگونه بود (۷۳)
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِیُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِ الْمُعْتَدِینَ ﴿۷۴﴾
آنگاه پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگیختیم و آنان دلایل آشكار برایشان آوردند ولى ایشان بر آن نبودند كه به چیزى كه قبلا آن را دروغ شمرده بودند ایمان بیاورند این گونه ما بر دلهاى كاران مهر مى ‏نهیم (۷۴)
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَى وَهَارُونَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ بِآیَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿۷۵﴾
سپس بعد از آنان موسى و هارون را با آیات خود به سوى فرعون و سران [قوم] وى فرستادیم و[لى آنان] گردنكشى كردند و گروهى تبهكار بودند (۷۵)
فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا إِنَّ هَذَا لَسِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۷۶﴾
پس چون حق از نزد ما به سویشان آمد گفتند قطعا این سحرى آشكار است (۷۶)
قَالَ مُوسَى أَتَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَكُمْ أَسِحْرٌ هَذَا وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُونَ ﴿۷۷﴾
موسى گفت آیا وقتى حق به سوى شما آمد مى‏ گویید [این سحر است] آیا این سحر است و حال آنكه جادوگران رستگار نمى ‏شوند (۷۷)
قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا وَتَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِیَاءُ فِی الْأَرْضِ وَمَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِینَ ﴿۷۸﴾
گفتند آیا به سوى ما آمده‏ اى تا ما را از شیوه‏ اى كه پدرانمان را بر آن یافته‏ ایم بازگردانى و بزرگى در این سرزمین براى شما دو تن باشد ما به شما دو تن ایمان نداریم (۷۸)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ائْتُونِی بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِیمٍ ﴿۷۹﴾
و فرعون گفت هر جادوگر دانایى را پیش من آورید (۷۹)
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُمْ مُوسَى أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ ﴿۸۰﴾
و چون جادوگران آمدند موسى به آنان گفت آنچه را مى‏ اندازید بیندازید (۸۰)
فَلَمَّا أَلْقَوْا قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ ﴿۸۱﴾
پس چون افكندند موسى گفت آنچه را شما به میان آوردید سحر است به زودى خدا آن را باطل خواهد كرد آرى خدا كار مفسدان را تایید نمى ‏كند (۸۱)
وَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿۸۲﴾
و خدا با كلمات خود حق را ثابت مى‏ گرداند هر چند بزهكاران را خوش نیاید (۸۲)
فَمَا آمَنَ لِمُوسَى إِلَّا ذُرِّیَّةٌ مِنْ قَوْمِهِ عَلَى خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَنْ یَفْتِنَهُمْ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِی الْأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿۸۳﴾
سرانجام كسى به موسى ایمان نیاورد مگر فرزندانى از قوم وى در حالى كه بیم داشتند از آنكه مبادا فرعون و سران آنها ایشان را آزار رسانند و در حقیقت فرعون در آن سرزمین برترى‏جوى و از اسرافكاران بود (۸۳)
وَقَالَ مُوسَى یَا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَیْهِ تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِینَ ﴿۸۴﴾
و موسى گفت اى قوم من اگر به خدا ایمان آورده‏ اید و اگر اهل تسلیمید بر او توكل كنید (۸۴)
فَقَالُوا عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿۸۵﴾
پس گفتند بر خدا توكل كردیم پروردگارا ما را براى قوم ستمگر [وسیله] آزمایش قرار مده (۸۵)
وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ ﴿۸۶﴾
و ما را به رحمت‏ خویش از گروه كافران نجات ده (۸۶)
وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى وَأَخِیهِ أَنْ تَبَوَّآ لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُیُوتًا وَاجْعَلُوا بُیُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۷﴾
و به موسى و برادرش وحى كردیم كه شما دو تن براى قوم خود در مصر خانه ‏هایى ترتیب دهید و سراهایتان را رو به روى هم قرار دهید و نماز برپا دارید و مؤمنان را مژده ده (۸۷)
وَقَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّكَ آتَیْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُ زِینَةً وَأَمْوَالًا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا رَبَّنَا لِیُضِلُّوا عَنْ سَبِیلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُوا حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿۸۸﴾
و موسى گفت پروردگارا تو به فرعون و اشرافش در زندگى دنیا زیور و اموال داده‏ اى پروردگارا تا [خلق را] از راه تو گمراه كنند پروردگارا اموالشان را نابود كن و آنان را دل‏سخت گردان كه ایمان نیاورند تا عذاب دردناك را ببینند (۸۸)
قَالَ قَدْ أُجِیبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِیمَا وَلَا تَتَّبِعَانِّ سَبِیلَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۸۹﴾
فرمود دعاى هر دوى شما پذیرفته شد پس ایستادگى كنید و راه كسانى را كه نمى‏ دانند پیروى مكنید (۸۹)
وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْیًا وَعَدْوًا حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِیلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۹۰﴾
و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم پس فرعون و سپاهیانش از روى ستم و آنان را دنبال كردند تا وقتى كه در شرف غرق شدن قرار گرفت گفت ایمان آوردم كه هیچ معبودى جز آنكه فرزندان اسرائیل به او گرویده‏ اند نیست و من از تسلیم ‏شدگانم (۹۰)
آلْآنَ وَقَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ ﴿۹۱﴾
اكنون در حالى كه پیش از این نافرمانى میکردى و از تباهكاران بودى (۹۱)
فَالْیَوْمَ نُنَجِّیكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آیَةً وَإِنَّ كَثِیرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ ﴿۹۲﴾
پس امروز تو را با زره [زرین] خودت به بلندى [ساحل] مى‏ افكنیم تا براى كسانى كه از پى تو مى ‏آیند عبرتى باشد و بى‏ گمان بسیارى از مردم از نشانه‏ هاى ما غافلند (۹۲)
وَلَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ فَمَا اخْتَلَفُوا حَتَّى جَاءَهُمُ الْعِلْمُ إِنَّ رَبَّكَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا كَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿۹۳﴾
به راستى ما فرزندان اسرائیل را در جایگاه[هاى] نیكو منزل دادیم و از چیزهاى پاكیزه به آنان روزى بخشیدیم پس به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براى آنان حاصل شد همانا پروردگار تو در روز قیامت در باره آنچه بر سر آن اختلاف میکردند میانشان داورى خواهد كرد (۹۳)
فَإِنْ كُنْتَ فِی شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْكَ فَاسْأَلِ الَّذِینَ یَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكَ لَقَدْ جَاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ ﴿۹۴﴾
و اگر از آنچه به سوى تو نازل كرده‏ ایم در تردیدى از كسانى كه پیش از تو كتاب [آسمانى] مى‏ خواندند بپرس قطعا حق از جانب پروردگارت به سوى تو آمده است پس زنهار از تردیدكنندگان مباش (۹۴)
وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿۹۵﴾
و از كسانى كه آیات ما را دروغ پنداشتند مباش كه از زیانكاران خواهى بود (۹۵)
إِنَّ الَّذِینَ حَقَّتْ عَلَیْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۹۶﴾
در حقیقت كسانى كه سخن پروردگارت بر آنان تحقق یافته ایمان نمى ‏آورند (۹۶)
وَلَوْ جَاءَتْهُمْ كُلُّ آیَةٍ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿۹۷﴾
هر چند هر گونه آیتى برایشان بیاید تا وقتى كه عذاب دردناك را ببینند (۹۷)
فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْیَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِیمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ یُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿۹۸﴾
چرا هیچ شهرى نبود كه [اهل آن] ایمان بیاورد و ایمانش به حال آن سود بخشد مگر قوم یونس كه وقتى [در آخرین لحظه] ایمان آوردند عذاب رسوایى را در زندگى دنیا از آنان برطرف كردیم و تا چندى آنان را برخوردار ساختیم (۹۸)
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِی الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِیعًا أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى یَكُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿۹۹﴾
و اگر پروردگار تو مى‏ خواست قطعا هر كه در زمین است همه آنها یكسر ایمان مى ‏آوردند پس آیا تو مردم را ناگزیر مى ‏كنى كه بگروند (۹۹)
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ ﴿۱۰۰﴾
و هیچ كس را نرسد كه جز به اذن خدا ایمان بیاورد و [خدا] بر كسانى كه نمى اندیشند پلیدى را قرار مى‏ دهد (۱۰۰)
قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا تُغْنِی الْآیَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۱۰۱﴾
بگو بنگرید كه در آسمانها و زمین چیست و[لى] نشانه‏ ها و هشدارها گروهى را كه ایمان نمى ‏آورند سود نمى ‏بخشد (۱۰۱)
فَهَلْ یَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَیَّامِ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ ﴿۱۰۲﴾
پس آیا جز مانند روزهاى كسانى را كه پیش از آنان درگذشتند انتظار مى ‏برند بگو انتظار برید كه من [نیز] با شما از منتظرانم (۱۰۲)
ثُمَّ نُنَجِّی رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا كَذَلِكَ حَقًّا عَلَیْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۰۳﴾
سپس فرستادگان خود و كسانى را كه گرویدند مى ‏رهانیم زیرا بر ما فریضه است كه مؤمنان را نجات دهیم (۱۰۳)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِی شَكٍّ مِنْ دِینِی فَلَا أَعْبُدُ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِی یَتَوَفَّاكُمْ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۰۴﴾
بگو اى مردم اگر در دین من تردید دارید پس [بدانید كه من] كسانى را كه به جاى خدا مى ‏پرستید نمى ‏پرستم بلكه خدایى را مى ‏پرستم كه جان شما را مى‏ ستاند و دستور یافته‏ ام كه از مؤمنان باشم (۱۰۴)
وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفًا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۰۵﴾
و [به من دستور داده شده است] كه به دین حنیف روى آور و زنهار از مشركان مباش (۱۰۵)
وَلَا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنْفَعُكَ وَلَا یَضُرُّكَ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿۱۰۶﴾
و به جاى خدا چیزى را كه سود و زیانى به تو نمى ‏رساند مخوان كه اگر چنین كنى در آن صورت قطعا از جمله ستمكارانى (۱۰۶)
وَإِنْ یَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَإِنْ یُرِدْكَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿۱۰۷﴾
و اگر خدا به تو زیانى برساند آن را برطرف‏كننده‏ اى جز او نیست و اگر براى تو خیرى بخواهد بخشش او را ردكننده‏ اى نیست آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مى ‏رساند و او آمرزنده مهربان است (۱۰۷)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْكُمْ بِوَكِیلٍ ﴿۱۰۸﴾
بگو اى مردم حق از جانب پروردگارتان براى شما آمده است پس هر كه هدایت‏ یابد به سود خویش هدایت مى‏ یابد و هر كه گمراه گردد به زیان خود گمراه مى ‏شود و من بر شما نگهبان نیستم (۱۰۸)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْكَ وَاصْبِرْ حَتَّى یَحْكُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَیْرُ الْحَاكِمِینَ ﴿۱۰۹﴾
و از آنچه بر تو وحى مى ‏شود پیروى كن و شكیبا باش تا خدا [میان تو و آنان] داورى كند و او بهترین داوران است (۱۰۹) یونس


درکشور ما دوگروه عمدتا"درحکومت نفوذدارندوچون باهم درقدرت رقابت می کنند فکرمی کنند مردم هم طرفدار هر کروه از آنانند. نخیر هرگز چنین نبوده ونیست.واما ویژگی این دوگروه چه است؟
این است که این دوگروه هرکدام کارسامری ها وکارقارونها را انجام می دهندکاری دیگری برای کشور ومردم نمی کنند.سامری که دین وایمان نداشت وقارونی که دین وایمانش وسیله پول درآوردن بیشتربوددرواقع دین وایمانش پول بود.کارسامری به جای رسیدکه با کارش مردم را از دین خقیقی خدا دور کردواز خداپرستی  به گوساله پرستی برد. وکاری قارون بجایی رسید که به اوج ثروت برسدوبا قدرت ثروتش  به پیامبرخدا تهمت وافتراء بزند.قارون وسامری هردو همراه قوم حضرت موسی علیه السلام بودندیعنی علی الظاهر دین موسی را پذیرفته بودند  اماایمان به قلبهایشان نفوذ نکرده بود.
یاحق

همه مردم باید توسعه های علمی وپزشکی وبهداشتی را درمورد وریروس کرونا را حتما" باید جدی بگیرندوعمل کنندودرجهت سلامتی خودبکوشندهیچ چیزی زندگی مهمتراز سلامتی نیست، چرا که عقل سالم دربدن سالم است.ودرکنار همه اینها خدا را فراموش نکنید وبه درگاه اوروآورید وپناه ببریدباشد که خدا أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ است.
یاحق

دربیست وسه دیماه گفته بودیم که درمساجد وامامزادهها وتکیه گاهها جمع شویدوبرای پیروزی سپاه اسلام دعا کنید وزیارتنامه بخوانید، اما این کار را نکردید جزعده ای بسیارقلیلی، درحقیقت بی توجه ای کردیدوسهل انگاری نمودیدوغفلت کردید.درواقع این مسئولیت به عهده عالمان دینی جامعه بود که مردم را جمع کنندبرای عبادت واطاعت وستایش وحاجت خواستن از خدا ، ولی عالمان دینی این کار را نکردند ودرنتیجه درهای مساجد وامزادهها وزیارتگاهها وتکیه گاهها برای مدتی به روی همه بسته شد. نادیده گرفتن خواست خدا همین است.باتجمع دسته جمعی مردم برای راز ونیازوعبادت  وگریه واظهار نیاز به درگاه خدا واز خدا کمک خواستن درتجمع انبوئ مردم تیرهای خلاص بلا بسوی شیطان وافرادش روانه می شودوکفار را می ترساند. ولی شما این کار را نکردیدوغرق از سرمستی پیروزی بردشمن وتجمع میلیونی مردم وضربه زدن به دشمن ، که بطور غافلانه غرق شدیدوخدا را کمتر یاد کردید وبه درگاه خدا شکر وسپاسگزاری نکردید. وبین خود وخدا حجاب کشید.البته عالمان جامعه مخصوصا" عالمان دینی جامعه، برای همین گفتیم از دوگروه بسیار رنجیدیم ، یک گروه از مردم جاهل وگروه دیگر عالمان متکبر.هرگاه عالمان جامعه غفلت کنند بلا عمومی می شود.ولی هرچه بود گذشت بهتر است از گذشته درس عبرت بگیرید.
حالا بیایید به قضایایی مثبت این بلای بیماری و ویرورس نگاه کنید. وببینید خدا با این کار ارزش فضای مجازی را بالا برد و به آن دسته از عالمان کوتاه بین فهماندکه درهر زمانی هر چیزی شرایط ومقضائ خاص  زمان خود را دارد. این طور نیست که فقط قضایای  جنبه منفی یک چیزی را مخصوصا "آن چیزی که با علم و با تکنولوژی واجتماع واقتصاد سروکار داشته باشد در نظر گرفت وگفت که برای اجتماع ودین خطر ناک است ودربرابر تغییرات وپیشرفت جامعه ایستاد وبه پسروی گرایید.هرچیزی تازه ای که دراجتماع انسانی بوفوع می پیوند ویااختراع ویا کشف می شود راه حل وراه استفاده ای تازه ونوع را می طلبدنه راه وروش قدیمی را، آقایان عالم وحتی مرجع دین که قبلا" با اینترنت وفضای مجازی مخالف بودید والان هم شاید هستید. سخنم بیشتر رو به شماست ، پس دقت کنید چه می گوییم.آگاه وهوشیار باشیدودریابید ودرک کنید الان بهترین روش برای تربیت وپرورش قرآنی و دینی مردم است.قویترکردن عقائید دینی وایمانی مردم نسبت به خدا وبه کتاب خدا وبه برگزیدگان خدا پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم واهلبیت گرامی ایشان امامان علیه السلام است.خانه ها ی مردم را نه تنها تبدیل به مساجدکنید بلکه تبدیل به آموزشگاه کنید.آقایان، استادان ونخبه گان کشوری، آموزش فضای مجازی را درسطح کشور کسترش دهیدالبته با امکانات رایگان.با برنامه ریزی دقیق وکاربردی.خانه های مردم باید تبدیل به آموزشگاه مساجد حوزه ودانشگاه شود،آنگاه خروجیهای آن نورو علی نورمی شود.واین راه به پیشرت علمی ودینی کمک بسیاری می کند. با برنامه های متنوع آموزش دینی ومنابع غنی دینی خاک خورده درحوزهها ومنابع علمی خاکخورده دردانشگاهها ، با این کار سطح عمومی گسترده ای را آموزش می دهید وانسانها را برای آینده بهتر وبالاتر تربیت می کنیدواین تازه آغاز یک انقلاب جدید فرهنگی قرآنی ودینی وعلمی است.بسم الله اول شما شروع کنید ودراین مورد بخصوص انقلاب فرهنگی عظیم آموزی وتربیتی وپرورشی را جلولتر از غرب شروع کنیدونه تنها به جامعه خود بلکه به منطقه وجهان نیز عرضه کنید. ودشمن را دراین مقطع فرهنگی عظیم آموزشی قرآنی ودینی وعلمی شگست دهید.این انقلاب، انقلاب فضائ مجازی است که شروع وآغازآن باید ازایران اسلامی باشد هرچند تکنلوژی آن ازغرب شروع شد.برای این کار صدا وسیما باید از افراد حله وحوله وهرزه پاک شود وبجای آنها نخبه گان واستادان وعالمان دینی بیایند سرکار وبرنامه ریزی کنندوفعالیت کنند.کاری کنند حتی شبکه بچه ها چندساعت مشخصی برای سرگرمی وتفریح داشته باشند بقیه برای آموزش وتربیت وپرورش وعلمی باشد.رسانه ملی باید خونه تکانی بمعنای واقعه کلمه کند.فضای مجازی باید میدان وارسه دانشگاه وحوزه باشد.هم اکنون والان مقطع آغاز یک انقلاب فرهنگی عظیم وانتشار آن به سراسر جهان است.زودباید بجنبید اینقدر تنبل نباشیدباتشکیل گروههای فعال وآگاه وبابرنامه هماهنگ کاررا با یا علی شروع کنید.ادامه دارد
یاعلی


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ ﴿۱﴾
بخوان به نام پروردگارت كه آفرید (۱)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾
انسان را از علق آفرید (۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾
بخوان و پروردگار تو كریمترین [كریمان] است (۳)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾
همان كس كه به وسیله قلم آموخت (۴)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿۵﴾
آنچه را كه انسان نمى‏ دانست [بتدریج به او] آموخت (۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿۶﴾
حقا كه انسان سركشى مى ‏كند (۶)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾
همین كه خود را بى ‏نیاز پندارد (۷)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿۸﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (۸)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿۹﴾
آیا دیدى آن كس را كه باز مى‏ داشت (۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿۱۰﴾
بنده‏ اى را آنگاه كه نماز مى‏ گزارد (۱۰)

أَرَأَیْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿۱۱﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿۱۲﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (۱۲)
أَرَأَیْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾
[و باز] آیا چه پندارى [كه] اگر او به تكذیب پردازد و روى برگرداند [چه كیفرى در پیش دارد] (۱۳)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿۱۴﴾
مگر ندانسته كه خدا مى ‏بیند (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿۱۵﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (۱۵)
نَاصِیَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناه‏پیشه را (۱۶)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿۱۷﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (۱۷)
سَنَدْعُ اَّبَانِیَةَ ﴿۱۸﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿۱۹﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزدیك گردان (۱۹)
العلق

وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿۱۰۵﴾
و آن [قرآن] را به حق فرود آوردیم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت‏ دهنده و بیم‏رسان نفرستادیم (۱۰۵)
وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا ﴿۱۰۶﴾
و قرآنى [با عظمت را] بخش بخش [بر تو] نازل كردیم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى و آن را به تدریج نازل كردیم (۱۰۶)
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿۱۰۷﴾
بگو [چه] به آن ایمان بیاورید یا نیاورید بى‏ گمان كسانى كه پیش از [نزول] آن دانش یافته‏ اند چون [این كتاب] بر آنان خوانده شود سجده‏ كنان به روى درمى‏ افتند (۱۰۷)
وَیَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿۱۰۸﴾
و مى‏ گویند منزه است پروردگار ما كه وعده پروردگار ما قطعا انجام‏شدنى است (۱۰۸)
وَیَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ یَبْكُونَ وَیَزِیدُهُمْ خُشُوعًا ﴿۱۰۹﴾
و بر روى زمین مى‏ افتند و مى‏ گریند و بر فروتنى آنها مى‏ افزاید (۱۰۹)
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَیًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِكَ سَبِیلًا ﴿۱۱۰﴾
بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر كدام را بخوانید براى او نامهاى نیكوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسیار آهسته‏ اش مكن و میان این [و آن] راهى [میانه] جوى (۱۱۰)
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَكُنْ لَهُ شَرِیكٌ فِی الْمُلْكِ وَلَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِیرًا ﴿۱۱۱﴾
و بگو ستایش خدایى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شریكى دارد و نه خوار بوده كه [نیاز به] دوستى داشته باشد و او را بسیار بزرگ شمار (۱۱۱)
الإسراء

مبعث پیامبرگرامی اسلام حضرت محمدمصطفی صلی الله علیه وآله وسلم وعیدمبعث را به عموم مسلمانان وامت اسلامی وبخصوص به ملت بزرگ ایران اسلامی تبریک عرض می کنیم وآرزوی سلامتی و توفیق از خدا داریم.
یاحق



ضمن  عرض تبریک سال نو و خدا قوت به همه سپاهیان اسلام درهمه ارسه ها چه سپاه علم ودانش و فن آوری وپزشکی وچه سپاه نظامی ونیروی انتظامی وارتش ایران اسلامی وسپاه وبسیج جان برکف وکادر پزشکی ودرمانی وبهداشتی اهم  از پزشکان وپرستاران وبهیاران  ومددکاران ونحبگان وون و همه اقشار مردم که بسیج شدند ودرجهت کمک ویاری هموطنان عزیزشان به میدان آمدندوبا اتحاد ویک دلی ایثارگرانه دراین مسیر تلاش نمودند تشکر وقدر دانی می شود وبه همه آنها خداقوت می گوییم . و چه سازمانهای دولتی وغیردولتی و قوه  قضاییه وصدا وسیما ومعلمان وفرهنگیان عزیز وادارات دولتی به همه آنها خدا قوت می گوییم وسال نورا  برایشان تبریک عرض نموده وخسته نباشی می گوییم . واز خدا برای همه ملت ایران اسلامی سلامتی وبهبودی وپیروزی درهمه ارسه ها وهمچنین سال خوش ونیکویی را آرزو داریم . واز خدا می خواهیم که شر این بلا ومریضی را از امت اسلامی دور ودفع گرداند. از کادر سلامت درمانی وپزشکی تشکرویژه داریم ومی گوییم که مردم ایران اسلامی قدردان زحمات شما عزیزان هستند. وخدا به شما وبه همه کسانی که دراین میدان به خوبی تلاش وزحمت کشیدند توفیق دهد واجرهمه آنها باخدا است .فرزندان این ملت دراین موقعیت نمایش عظیمی به تماشا گذاشتند وچنان با وحدت واتحاد ویک دلی ملی  این اوضاعی برهانی را مدیریت واداره نمودند که قابل تقدیر وتشکراست وچشم دشمنان راکورکردندوجامعه را بهتر اداره ومدیریت کردند. مدیریت جهادی کردندوایثارکردند. خدا   همه کسانی که در راه او صادقانه زحمت می کشند وتلاش می کنندیاری می رساند وموردحمایت قرار می دهدو ازهمه مهم تراینکه خدا وپیامبر وامامان علیه السلام از آنها خشنود می شوند .امید که این تلاش وکوشش ادامه دار باشد. ومن الله توفیق.

یاحق

رابطه با انگلیس ملعون همیشه برای مردم کشورما نحض بوده است. بازشدن قدم شوم و یرانگر به ایران اسلامی  آنها درتاریخ گذشته کشور برای ملت ایران اسلامی بلایی ویران گر مثل طاعون مرگ بوده است.ازکجا معلوم این بیماری را آن ملعون به کشورما سرایت نداده است ، سفیرملعون آن کشوردردیماه دربین مردم چه غلطی می کرد؟ بله ما از رئیس جمهور ناراضیم وبسیارهم ناراضی هستیم به دلیل اینکه پای دشمن قسم خورده وقاتل مردم ایران اسلامی  رابلافاصله بعداز ریاست جمهوری به ایران اسلامی بازکرد.نیتی ما با این قوم باقی مانده قاجاری درداخل کشور ریشه تاریخی دارد.شاید ما با امریکا ولد زاده انگلیس دشمنی سخت داشته باشیم ، اما هرگز از جنایات انگلیسها درتاریخ گذشته بشر بخصوص مسلمانان تاحال نمی گذاریم وهمواره دشمنی ما با این ملعون خبث بابرجاست تا نابودی کامل تمام انگلیس وولدزاده اش امریکا ونوه حرامزاده سگشان  اسرائیل وعوامل وهابیشان درجهان ادامه خواهد داشت.ما با کسانی با دشمن مردم درارتباطند دشمن هستیم زیرا آنها بادشمن  خدا ارتباط دارند.ما با شیعه انگلیسی دشمن هستیم،. زیرا آنها قاتل امامان علیه السلام واز نسل خوارج هستند.ما باکسانی مکدرشدیم واکنون هم هستیم که عوامل ملعون انگلیسی را برسرکارآوردند. دشمنی ما با انگلیس ملعون سخت تراز دشمنی با امریکا است زیرا آنها تخمه فتنه شیطان  وخودشیطانندوانگلیس ملعون مثل ابوسفان وهندجگرخوارمی ماند وامریکا مثل معاویه واسرائیل مثل شمرودار ودسته اش لعنت الله علیه.دیگر راحتر از این نمی شد برای مردم وبرای نوچه های انگلیسی
این گونه بیان کنم.
یاحق

وَقَالَ الَّذِی نَجَا مِنْهُمَا وَادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِیلِهِ فَأَرْسِلُونِ ﴿۴۵﴾
و آن كس از آن دو [زندانى] كه نجات یافته و پس از چندى [یوسف را] به خاطر آورده بود گفت مرا به [زندان] بفرستید تا شما را از تعبیر آن خبر دهم (۴۵)
یُوسُفُ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ أَفْتِنَا فِی سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ یَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ یَابِسَاتٍ لَعَلِّی أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿۴۶﴾
اى یوسف اى مرد راستگوى در باره [این خواب كه] هفت گاو فربه هفت [گاو] لاغر آنها را مى ‏خورند و هفت‏ خوشه سبز و [هفت‏ خوشه] خشگیده دیگر به ما نظر ده تا به سوى مردم برگردم شاید آنان [تعبیرش را] بدانند (۴۶)
قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِینَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِی سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِیلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ ﴿۴۷﴾
گفت هفت‏ سال پى در پى مى ‏كارید و آنچه را درویدید جز اندكى را كه مى ‏خورید در خوشه‏ اش واگذارید (۴۷)
ثُمَّ یَأْتِی مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ یَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِیلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ ﴿۴۸﴾
آنگاه پس از آن هفت‏ سال سخت مى ‏آید كه آنچه را براى آن [سالها] از پیش نهاده‏ اید جز اندكى را كه ذخیره مى ‏كنید همه را خواهند خورد (۴۸)
ثُمَّ یَأْتِی مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِیهِ یُغَاثُ النَّاسُ وَفِیهِ یَعْصِرُونَ ﴿۴۹﴾
آنگاه پس از آن سالى فرا مى ‏رسد كه به مردم در آن [سال] باران مى ‏رسد و در آن آب میوه مى‏ گیرند (۴۹)
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِی بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِی قَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ إِنَّ رَبِّی بِكَیْدِهِنَّ عَلِیمٌ ﴿۵۰﴾
و پادشاه گفت او را نزد من آورید پس هنگامى كه آن فرستاده نزد وى آمد [یوسف] گفت نزد آقاى خویش برگرد و از او بپرس كه حال آن نى كه دستهاى خود را بریدند چگونه است زیرا پروردگار من به نیرنگ آنان آگاه است (۵۰)
قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدْتُنَّ یُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَیْهِ مِنْ سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَتُ الْعَزِیزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا رَاوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۵۱﴾
[پادشاه] گفت وقتى از یوسف كام [مى]خواستید چه منظور داشتید ن گفتند منزه ست‏ خدا ما گناهى بر او نمى‏ دانیم همسر عزیز گفت اكنون حقیقت آشكار شد من [بودم كه] از او كام خواستم و بی‏شك او از راستگویان است (۵۱)
ذَلِكَ لِیَعْلَمَ أَنِّی لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَیْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی كَیْدَ الْخَائِنِینَ ﴿۵۲﴾
[یوسف گفت] این [درخواست اعاده حیثیت] براى آن بود كه [عزیز] بداند من در نهان به او خیانت نكردم و خدا نیرنگ خائنان را به جایى نمى ‏رساند (۵۲)
وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّی إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۵۳﴾
و من نفس خود را تبرئه نمى ‏كنم چرا كه نفس قطعا به بدى امر مى ‏كند مگر كسى را كه خدا رحم كند زیرا پروردگار من آمرزنده مهربان است (۵۳)
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِی بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِی فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْیَوْمَ لَدَیْنَا مَكِینٌ أَمِینٌ ﴿۵۴﴾
و پادشاه گفت او را نزد من آورید تا وى را خاص خود كنم پس چون با او سخن راند گفت تو امروز نزد ما با منزلت و امین هستى (۵۴)
قَالَ اجْعَلْنِی عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ ﴿۵۵﴾
[یوسف] گفت مرا بر خزانه ‏هاى این سرزمین بگمار كه من نگهبانى دانا هستم (۵۵)
وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِیُوسُفَ فِی الْأَرْضِ یَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَیْثُ یَشَاءُ نُصِیبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ وَلَا نُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ ﴿۵۶﴾
و بدین گونه یوسف را در سرزمین [مصر] قدرت دادیم كه در آن هر جا كه مى خواست‏ سكونت میکرد هر كه را بخواهیم به رحمت‏ خود مى ‏رسانیم و اجر نیكوكاران را تباه نمى‏ سازیم (۵۶)
وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا وَكَانُوا یَتَّقُونَ ﴿۵۷﴾
و البته اجر آخرت براى كسانى كه ایمان آورده و پرهیزگارى مى ‏نمودند بهتر است (۵۷)
وَجَاءَ إِخْوَةُ یُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَیْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ ﴿۵۸﴾
و برادران یوسف آمدند و بر او وارد شدند [او] آنان را شناخت ولى آنان او را نشناختند (۵۸)
وَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِی بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِیكُمْ أَلَا تَرَوْنَ أَنِّی أُوفِی الْكَیْلَ وَأَنَا خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ ﴿۵۹﴾
و چون آنان را به خوار و بارشان مجهز كرد گفت برادر پدرى خود را نزد من آورید مگر نمى ‏بینید كه من پیمانه را تمام مى‏ دهم و من بهترین میزبانانم (۵۹)
فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِی بِهِ فَلَا كَیْلَ لَكُمْ عِنْدِی وَلَا تَقْرَبُونِ ﴿۶۰﴾
پس اگر او را نزد من نیاوردید براى شما نزد من پیمانه‏ اى نیست و به من نزدیك نشوید (۶۰)
قَالُوا سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ ﴿۶۱﴾
گفتند او را با نیرنگ از پدرش خواهیم خواست و محققا این كار را خواهیم كرد (۶۱)
وَقَالَ لِفِتْیَانِهِ اجْعَلُوا بِضَاعَتَهُمْ فِی رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَعْرِفُونَهَا إِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿۶۲﴾
و [یوسف] به غلامان خود گفت‏ سرمایه ‏هاى آنان را در بارهایشان بگذارید شاید وقتى به سوى خانواده خود برمى‏ گردند آن را بازیابند امید كه آنان بازگردند (۶۲)
فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى أَبِیهِمْ قَالُوا یَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَیْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۶۳﴾
پس چون به سوى پدر خود بازگشتند گفتند اى پدر پیمانه از ما منع شد برادرمان را با ما بفرست تا پیمانه بگیریم و ما نگهبان او خواهیم بود (۶۳)
قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَیْهِ إِلَّا كَمَا أَمِنْتُكُمْ عَلَى أَخِیهِ مِنْ قَبْلُ فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿۶۴﴾
[یعقوب] گفت آیا همان گونه كه شما را پیش از این بر برادرش امین گردانیدم بر او امین سازم پس خدا بهترین نگهبان است و اوست مهربانترین مهربانان (۶۴) یوسف

وَقَالَ الَّذِی اشْتَرَاهُ مِنْ مِصْرَ لِامْرَأَتِهِ أَكْرِمِی مَثْوَاهُ عَسَى أَنْ یَنْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِیُوسُفَ فِی الْأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِیلِ الْأَحَادِیثِ وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۲۱﴾
و آن كس كه او را از مصر خریده بود به همسرش گفت نیكش بدار شاید به حال ما سود بخشد یا او را به فرزندى اختیار كنیم و بدین گونه ما یوسف را در آن سرزمین مكانت بخشیدیم تا به او تاویل خوابها را بیاموزیم و خدا بر كار خویش چیره است ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۲۱)
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَیْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۲۲﴾
و چون به حد رشد رسید او را حكمت و دانش عطا كردیم و نیكوكاران را چنین پاداش مى‏ دهیم (۲۲)
وَرَاوَدَتْهُ الَّتِی هُوَ فِی بَیْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَیْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّی أَحْسَنَ مَثْوَایَ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿۲۳﴾
و آن [بانو] كه وى در خانه‏ اش بود خواست از او كام گیرد و درها را [پیاپى] چفت كرد و گفت بیا كه از آن توام [یوسف] گفت پناه بر خدا او آقاى من است به من جاى نیكو داده است قطعا ستمكاران رستگار نمى ‏شوند (۲۳)
وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ ﴿۲۴﴾
و در حقیقت [آن زن] آهنگ وى كرد و [یوسف نیز] اگر برهان پروردگارش را ندیده بود آهنگ او میکرد چنین [كردیم] تا بدى و زشتكارى را از او بازگردانیم چرا كه او از بندگان مخلص ما بود (۲۴)
وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِیصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَیَا سَیِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ یُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۲۵﴾
و آن دو به سوى در بر یكدیگر سبقت گرفتند و [آن زن] پیراهن او را از پشت بدرید و در آستانه در آقاى آن زن را یافتند آن گفت كیفر كسى كه قصد بد به خانواده تو كرده چیست جز اینكه زندانى یا [دچار] عذابى دردناك شود (۲۵)
قَالَ هِیَ رَاوَدَتْنِی عَنْ نَفْسِی وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ أَهْلِهَا إِنْ كَانَ قَمِیصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنَ الْكَاذِبِینَ ﴿۲۶﴾
[یوسف] گفت او از من كام خواست و شاهدى از خانواده آن زن شهادت داد اگر پیراهن او از جلو چاك خورده زن راست گفته و او از دروغگویان است (۲۶)
وَإِنْ كَانَ قَمِیصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۲۷﴾
و اگر پیراهن او از پشت دریده شده زن دروغ گفته و او از راستگویان است (۲۷)
فَلَمَّا رَأَى قَمِیصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَیْدِكُنَّ إِنَّ كَیْدَكُنَّ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
پس چون [شوهرش] دید پیراهن او از پشت چاك خورده است گفت بی‏شك این از نیرنگ شما [ن] است كه نیرنگ شما [ن] بزرگ است (۲۸)
یُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِی لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنْتِ مِنَ الْخَاطِئِینَ ﴿۲۹﴾
اى یوسف از این [پیشامد] روى بگردان و تو [اى زن] براى گناه خود آمرزش بخواه كه تو از خطاكاران بوده‏ اى (۲۹)
وَقَالَ نِسْوَةٌ فِی الْمَدِینَةِ امْرَأَتُ الْعَزِیزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۳۰﴾
و [دسته‏ اى از] ن در شهر گفتند زن عزیز از غلام خود كام خواسته و سخت‏ خاطرخواه او شده است به راستى ما او را در گمراهى آشكارى مى ‏بینیم (۳۰)
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَیْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّینًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَیْهِنَّ فَلَمَّا رَأَیْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِیمٌ ﴿۳۱﴾
پس چون [همسر عزیز] از مكرشان اطلاع یافت نزد آنان [كسى] فرستاد و محفلى برایشان آماده ساخت و به هر یك از آنان [میوه و] كاردى داد و [به یوسف] گفت بر آنان درآى پس چون [ن] او را دیدند وى را بس شگرف یافتند و [از شدت هیجان] دستهاى خود را بریدند و گفتند منزه است‏ خدا این بشر نیست این جز فرشته‏ اى بزرگوار نیست (۳۱)
قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِی لُمْتُنَّنِی فِیهِ وَلَقَدْ رَاوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ یَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَیُسْجَنَنَّ وَلَیَكُونًا مِنَ الصَّاغِرِینَ ﴿۳۲﴾
[زلیخا] گفت این همان است كه در باره او سرزنشم میکردید آرى من از او كام خواستم و[لى] او خود را نگاه داشت و اگر آنچه را به او دستور مى‏ دهم نكند قطعا زندانى خواهد شد و حتما از خوارشدگان خواهد گردید (۳۲)
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی كَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَكُنْ مِنَ الْجَاهِلِینَ ﴿۳۳﴾
[یوسف] گفت پروردگارا زندان براى من دوست‏ داشتنى‏ تر است از آنچه مرا به آن مى‏ خوانند و اگر نیرنگ آنان را از من بازنگردانى به سوى آنان خواهم گرایید و از [جمله] نادانان خواهم شد (۳۳)
فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَیْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۳۴﴾
پس پروردگارش [دعاى] او را اجابت كرد و نیرنگ آنان را از او بگردانید آرى او شنواى داناست (۳۴)
ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوُا الْآیَاتِ لَیَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِینٍ ﴿۳۵﴾
آنگاه پس از دیدن آن نشانه‏ ها به نظرشان آمد كه او را تا چندى به زندان افكنند (۳۵)
وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَیَانِ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّی أَرَانِی أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الْآخَرُ إِنِّی أَرَانِی أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِی خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّیْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِیلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ ﴿۳۶﴾
و دو جوان با او به زندان درآمدند [روزى] یكى از آن دو گفت من خویشتن را [به خواب] دیدم كه [انگور براى] شراب مى‏ فشارم و دیگرى گفت من خود را [به خواب] دیدم كه بر روى سرم نان مى برم و پرندگان از آن مى ‏خورند به ما از تعبیرش خبر ده كه ما تو را از نیكوكاران مى ‏بینیم (۳۶)
قَالَ لَا یَأْتِیكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِیلِهِ قَبْلَ أَنْ یَأْتِیَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِی رَبِّی إِنِّی تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿۳۷﴾
گفت غذایى را كه روزى شماست براى شما نمى ‏آورند مگر آنكه من از تعبیر آن به شما خبر مى‏ دهم پیش از آنكه [تعبیر آن] به شما برسد این از چیزهایى است كه پروردگارم به من آموخته است من آیین قومى را كه به خدا اعتقاد ندارند و منكر آخرتند رها كرده‏ ام (۳۷)
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِ مِنْ شَیْءٍ ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَیْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْكُرُونَ ﴿۳۸﴾
و آیین پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب را پیروى نموده‏ ام براى ما سزاوار نیست كه چیزى را شریك خدا كنیم این از عنایت‏ خدا بر ما و بر مردم است ولى بیشتر مردم سپاسگزارى نمى كنند (۳۸)
یَا صَاحِبَیِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿۳۹﴾
اى دو رفیق زندانیم آیا خدایان پراكنده بهترند یا خداى یگانه مقتدر (۳۹)
مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۰﴾
شما به جاى او جز نامهایى [چند] را نمى ‏پرستید كه شما و پدرانتان آنها را نامگذارى كرده‏ اید و خدا دلیلى بر [حقانیت] آنها نازل نكرده است فرمان جز براى خدا نیست دستور داده كه جز او را نپرستید این است دین درست ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۴۰)
یَا صَاحِبَیِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَیَسْقِی رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الْآخَرُ فَیُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّیْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِیَ الْأَمْرُ الَّذِی فِیهِ تَسْتَفْتِیَانِ ﴿۴۱﴾
اى دو رفیق زندانیم اما یكى از شما به آقاى خود باده مى ‏نوشاند و اما دیگرى به دار آویخته مى ‏شود و پرندگان از [مغز] سرش مى ‏خورند امرى كه شما دو تن از من جویا شدید تحقق یافت (۴۱)
وَقَالَ لِلَّذِی ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِی عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنْسَاهُ الشَّیْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنِینَ ﴿۴۲﴾
و [یوسف] به آن كس از آن دو كه گمان میکرد خلاص مى ‏شود گفت مرا نزد آقاى خود به یاد آور و[لى] شیطان یادآورى به آقایش را از یاد او برد در نتیجه چند سالى در زندان ماند (۴۲)
وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّی أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ یَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ یَابِسَاتٍ یَا أَیُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِی فِی رُؤْیَایَ إِنْ كُنْتُمْ لِلرُّؤْیَا تَعْبُرُونَ ﴿۴۳﴾
و پادشاه [مصر] گفت من [در خواب] دیدم هفت گاو فربه است كه هفت [گاو] لاغر آنها را مى ‏خورند و هفت‏ خوشه سبز و [هفت‏ خوشه] خشگیده دیگر اى سران قوم اگر خواب تعبیر مى ‏كنید در باره خواب من به من نظر دهید (۴۳)
قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِیلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِینَ ﴿۴۴﴾
گفتند خوابهایى است پریشان و ما به تعبیر خوابهاى آشفته دانا نیستیم (۴۴)
یوسف

قَالُوا یَا أَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَى یُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ ﴿۱۱﴾
گفتند اى پدر تو را چه شده است كه ما را بر یوسف امین نمى‏ دانى در حالى كه ما خیرخواه او هستیم (۱۱)
أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا یَرْتَعْ وَیَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۱۲﴾
فردا او را با ما بفرست تا [در چمن] بگردد و بازى كند و ما به خوبى نگهبان او خواهیم بود (۱۲)
قَالَ إِنِّی لَیَحْزُنُنِی أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ یَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ ﴿۱۳﴾
گفت اینكه او را ببرید سخت مرا اندوهگین مى ‏كند و مى‏ ترسم از او غافل شوید و گرگ او را بخورد (۱۳)
قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ ﴿۱۴﴾
گفتند اگر گرگ او را بخورد با اینكه ما گروهى نیرومند هستیم در آن صورت ما قطعا [مردمى] بى‏ مقدار خواهیم بود (۱۴)
فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ یَجْعَلُوهُ فِی غَیَابَتِ الْجُبِّ وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۱۵﴾
پس وقتى او را بردند و همداستان شدند تا او را در نهانخانه چاه بگذارند [چنین كردند] و به او وحى كردیم كه قطعا آنان را از این كارشان در حالى كه نمى‏ دانند با خبر خواهى كرد (۱۵)
وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً یَبْكُونَ ﴿۱۶﴾
و شامگاهان گریان نزد پدر خود [باز] آمدند (۱۶)
قَالُوا یَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا یُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِینَ ﴿۱۷﴾
گفتند اى پدر ما رفتیم مسابقه دهیم و یوسف را پیش كالاى خود نهادیم آنگاه گرگ او را خورد ولى تو ما را هر چند راستگو باشیم باور نمى دارى (۱۷)
وَجَاءُوا عَلَى قَمِیصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِیلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ ﴿۱۸﴾
و پیراهنش را [آغشته] به خونى دروغین آوردند [یعقوب] گفت [نه] بلكه نفس شما كارى [بد] را براى شما آراسته است اینك صبرى نیكو [براى من بهتر است] و بر آنچه توصیف مى ‏كنید خدا یارى ‏ده است (۱۸)
وَجَاءَتْ سَیَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ یَا بُشْرَى هَذَا غُلَامٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَعْمَلُونَ ﴿۱۹﴾
و كاروانى آمد پس آب ‏آور خود را فرستادند و دلوش را انداخت گفت مژده این یك پسر است و او را چون كالایى پنهان داشتند و خدا به آنچه میکردند دانا بود (۱۹)
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِیهِ مِنَ اَّاهِدِینَ ﴿۲۰﴾
و او را به بهاى ناچیزى چند درهم فروختند و در آن بى‏ رغبت بودند (۲۰)
یوسف


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُمْ مِنْكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَیَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿۱۴﴾
آیا ندیده‏ اى كسانى را كه قومى را كه مورد خشم خدایند به دوستى گرفته‏ اند آنها نه از شمایند و نه از ایشان و به دروغ سوگند یاد مى كنند و خودشان [هم] مى‏ دانند (۱۴)
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۱۵﴾
خدا براى آنان عذابى سخت آماده كرده است راستى كه چه بد میکردند (۱۵)
اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿۱۶﴾
سوگندهاى خود را [چون] سپرى قرار داده بودند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و [در نتیجه] براى آنان عذابى خفت ‏آور است (۱۶)
لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۱۷﴾
در برابر خداوند نه از اموالشان و نه از اولادشان هرگز كارى ساخته نیست آنها دوزخى‏ اند [و] در آن جاودانه [مى‏ مانند] (۱۷)
یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا یَحْلِفُونَ لَكُمْ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَیْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ ﴿۱۸﴾
روزى كه خدا همه آنان را برمى‏ انگیزد همان‏گونه كه براى شما سوگند یاد میکردند براى او [نیز] سوگند یاد مى كنند و چنان پندارند كه حق به جانب آنهاست آگاه باش كه آنان همان دروغگویانند (۱۸)
اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۱۹﴾
شیطان بر آنان چیره شده و خدا را از یادشان برده است آنان حزب شیطانند آگاه باش كه حزب شیطان همان زیانكارانند (۱۹)
إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ فِی الْأَذَلِّینَ ﴿۲۰﴾
در حقیقت كسانى كه با خدا و پیامبر او به دشمنى برمى ‏خیزند آنان در [زمره] زبونان خواهند بود (۲۰)
كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿۲۱﴾
خدا مقرر كرده است كه حتما من و فرستادگانم چیره خواهیم گردید آرى خدا نیرومند شكست‏ ناپذیر است (۲۱) المجادلة
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر تِلْكَ آیَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِینِ ﴿۱﴾
الف لام راء این است آیات كتاب روشنگر (۱)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۲﴾
ما آن را قرآنى عربى نازل كردیم باشد كه بیندیشید (۲)
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَیْنَا إِلَیْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِینَ ﴿۳﴾
ما نیكوترین سرگذشت را به موجب این قرآن كه به تو وحى كردیم بر تو حكایت مى ‏كنیم و تو قطعا پیش از آن از بى‏ خبران بودى (۳)
إِذْ قَالَ یُوسُفُ لِأَبِیهِ یَا أَبَتِ إِنِّی رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَیْتُهُمْ لِی سَاجِدِینَ ﴿۴﴾
[یاد كن] زمانى را كه یوسف به پدرش گفت اى پدر من [در خواب] یازده ستاره را با خورشید و ماه دیدم دیدم [آنها] براى من سجده مى كنند (۴)
قَالَ یَا بُنَیَّ لَا تَقْصُصْ رُؤْیَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَیَكِیدُوا لَكَ كَیْدًا إِنَّ الشَّیْطَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿۵﴾
[یعقوب] گفت اى پسرك من خوابت را براى برادرانت‏ حكایت مكن كه براى تو نیرنگى مى‏ اندیشند زیرا شیطان براى آدمى دشمنى آشكار است (۵)
وَكَذَلِكَ یَجْتَبِیكَ رَبُّكَ وَیُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِیلِ الْأَحَادِیثِ وَیُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْكَ وَعَلَى آلِ یَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَیْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِیمٌ حَكِیمٌ ﴿۶﴾
و این چنین پروردگارت تو را برمى‏ گزیند و از تعبیر خوابها به تو مى ‏آموزد و نعمتش را بر تو و بر خاندان یعقوب تمام مى ‏كند همان گونه كه قبلا بر پدران تو ابراهیم و اسحاق تمام كرد در حقیقت پروردگار تو داناى حكیم است (۶)
لَقَدْ كَانَ فِی یُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آیَاتٌ لِلسَّائِلِینَ ﴿۷﴾
به راستى در [سرگذشت] یوسف و برادرانش براى پرسندگان عبرتهاست (۷)
إِذْ قَالُوا لَیُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِینَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۸﴾
هنگامى كه [برادران او] گفتند یوسف و برادرش نزد پدرمان از ما كه جمعى نیرومند هستیم دوست‏ داشتنى‏ ترند قطعا پدر ما در گمراهى آشكارى است (۸)
اقْتُلُوا یُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا یَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِیكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِینَ ﴿۹﴾
[یكى گفت] یوسف را بكشید یا او را به سرزمینى بیندازید تا توجه پدرتان معطوف شما گردد و پس از او مردمى شایسته باشید (۹)
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا یُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِی غَیَابَتِ الْجُبِّ یَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّیَّارَةِ إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿۱۰﴾
گوینده‏ اى از میان آنان گفت‏ یوسف را مكشید اگر كارى مى ‏كنید او را در نهانخانه چاه بیفكنید تا برخى از مسافران او را برگیرند (۱۰) یوسف

روزمیلاد باسعادت حضرت علی اکبرعلیه السلام مبارکبارد. وروزجوان این روزباشکوه بواسطه میلادنورانی آقای جوانمردان حضرت علی اکبرعلیه السلام برتمام جوانان عزیز وگرامی مبارکبادوامیدورایم خدا همه جوانان عزیزوباایمان را درپناه خودحفظ وموفق بگرداند.آمین یارب العالمین
یارب العالمین

وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ ﴿۹۰﴾
و از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه كنید كه پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است (۹۰)
قَالُوا یَا شُعَیْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِیرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِینَا ضَعِیفًا وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْنَا بِعَزِیزٍ ﴿۹۱﴾
گفتند اى شعیب بسیارى از آنچه را كه مى‏ گویى نمى‏ فهمیم و واقعا تو را در میان خود ضعیف مى ‏بینیم و اگر عشیره تو نبود قطعا سنگسارت میکردیم و تو بر ما پیروز نیستى (۹۱)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَهْطِی أَعَزُّ عَلَیْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِیًّا إِنَّ رَبِّی بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿۹۲﴾
گفت اى قوم من آیا عشیره من پیش شما از خدا عزیزتر است كه او را پشت‏ سر خود گرفته اید [و فراموشش كرده‏ اید] در حقیقت پروردگار من به آنچه انجام مى‏ دهید احاطه دارد (۹۲)
وَیَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّی عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ وَارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَكُمْ رَقِیبٌ ﴿۹۳﴾
و اى قوم من شما بر حسب امكانات خود عمل كنید من [نیز] عمل مى ‏كنم به زودى خواهید دانست كه عذاب رسواكننده بر چه كسى فرود مى ‏آید و دروغگو كیست و انتظار برید كه من [هم] با شما منتظرم (۹۳)
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا شُعَیْبًا وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِینَ ظَلَمُوا الصَّیْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دِیَارِهِمْ جَاثِمِینَ ﴿۹۴﴾
و چون فرمان ما آمد شعیب و كسانى را كه با او ایمان آورده بودند به رحمتى از جانب خویش نجات دادیم و كسانى را كه ستم كرده بودند فریاد [مرگبار] فرو گرفت و در خانه ‏هایشان از پا درآمدند (۹۴)
كَأَنْ لَمْ یَغْنَوْا فِیهَا أَلَا بُعْدًا لِمَدْیَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ﴿۹۵﴾
گویى در آن [خانه ‏ها] هرگز اقامت نداشته‏ اند هان مرگ بر [مردم] مدین همان گونه كه ثمود هلاك شدند (۹۵)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿۹۶﴾
و به راستى موسى را با آیات خود و حجتى آشكار (۹۶)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِیدٍ ﴿۹۷﴾
به سوى فرعون و سران [قوم] وى فرستادیم ولى [سران] از فرمان فرعون پیروى كردند و فرمان فرعون صواب نبود (۹۷)
یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ ﴿۹۸﴾
روز قیامت پیشاپیش قومش مى ‏رود و آنان را به آتش درمى ‏آورد و [دوزخ] چه ورودگاه بدى براى واردان است (۹۸)
وَأُتْبِعُوا فِی هَذِهِ لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ ﴿۹۹﴾
و در این دنیا و روز قیامت به لعنت بدرقه شدند و چه بد عطایى نصیب آنان مى ‏شود (۹۹)
ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَیْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِیدٌ ﴿۱۰۰﴾
این از خبرهاى آن شهرهاست كه آن را بر تو حكایت مى ‏كنیم بعضى از آنها [هنوز] بر سر پا هستند و [بعضى] بر باد رفته‏ اند (۱۰۰)
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ ﴿۱۰۱﴾
و ما به آنان ستم نكردیم ولى آنان به خودشان ستم كردند پس چون فرمان پروردگارت آمد خدایانى كه به جاى خدا[ى حقیقى] مى‏ خواندند هیچ به كارشان نیامد و جز بر هلاكت آنان نیفزود (۱۰۱)
وَكَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَهِیَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ ﴿۱۰۲﴾
و این گونه بود [به قهر] گرفتن پروردگارت وقتى شهرها را در حالى كه ستمگر بودند [به قهر] مى‏ گرفت آرى [به قهر] گرفتن او دردناك و سخت است (۱۰۲)
إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ذَلِكَ یَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَذَلِكَ یَوْمٌ مَشْهُودٌ ﴿۱۰۳﴾
قطعا در این [یادآوریها] براى كسى كه از عذاب آخرت مى‏ ترسد عبرتى است آن [روز] روزى است كه مردم را براى آن گرد مى ‏آورند و آن [روز] روزى است كه [جملگى در آن] حاضر مى ‏شوند (۱۰۳)
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ ﴿۱۰۴﴾
و ما آن را جز تا زمان معینى به تاخیر نمى‏ افكنیم (۱۰۴)
یَوْمَ یَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ ﴿۱۰۵﴾
روزى [است] كه چون فرا رسد هیچ كس جز به اذن وى سخن نگوید آنگاه بعضى از آنان تیره‏ بختند و [برخى] نیكبخت (۱۰۵)
فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَشَهِیقٌ ﴿۱۰۶﴾
و اما كسانى كه تیره‏ بخت‏ شده‏ اند در آتش فریاد و ناله‏ اى دارند (۱۰۶)
خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿۱۰۷﴾
تا آسمانها و زمین برجاست در آن ماندگار خواهند بود مگر آنچه پروردگارت بخواهد زیرا پروردگار تو همان كند كه خواهد (۱۰۷)
وَأَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ ﴿۱۰۸﴾
و اما كسانى كه نیكبخت‏ شده‏ اند تا آسمانها و زمین برجاست در بهشت جاودانند مگر آنچه پروردگارت بخواهد [كه این] بخششى است كه بریدنى نیست (۱۰۸)
فَلَا تَكُ فِی مِرْیَةٍ مِمَّا یَعْبُدُ هَؤُلَاءِ مَا یَعْبُدُونَ إِلَّا كَمَا یَعْبُدُ آبَاؤُهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِیبَهُمْ غَیْرَ مَنْقُوصٍ ﴿۱۰۹﴾
پس در باره آنچه آنان [=مشركان] مى ‏پرستند در تردید مباش آنان جز همان گونه كه قبلا پدرانشان مى ‏پرستیدند نمى ‏پرستند و ما بهره ایشان را تمام و ناكاسته خواهیم داد (۱۰۹)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَكٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿۱۱۰﴾
و به حقیقت ما به موسى كتاب [آسمانى] دادیم پس در مورد آن اختلاف شد و اگر از جانب پروردگارت وعده‏ اى پیشى نگرفته بود قطعا میان آنها داورى شده بود و بى گمان آنان در باره آن در شكى بهتان‏ آمیزند (۱۱۰)
وَإِنَّ كُلًّا لَمَّا لَیُوَفِّیَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَالَهُمْ إِنَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿۱۱۱﴾
و قطعا پروردگارت [نتیجه] اعمال هر یك را به تمام [و كمال] به آنان خواهد داد چرا كه او به آنچه انجام مى‏ دهند آگاه است (۱۱۱)
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۱۱۲﴾
پس همان گونه كه دستور یافته‏ اى ایستادگى كن و هر كه با تو توبه كرده [نیز چنین كند] و طغیان مكنید كه او به آنچه انجام مى‏ دهید بیناست (۱۱۲)
وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿۱۱۳﴾
و به كسانى كه ستم كرده‏ اند متمایل مشوید كه آتش [دوزخ] به شما مى ‏رسد و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود و سرانجام یارى نخواهید شد (۱۱۳)
وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِینَ ﴿۱۱۴﴾
و در دو طرف روز [=اول و آخر آن] و نخستین ساعات شب نماز را برپا دار زیرا خوبیها بدیها را از میان مى ‏برد این براى پندگیرندگان پندى است (۱۱۴)
وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۱۵﴾
و شكیبا باش كه خدا پاداش نیكوكاران را ضایع نمى‏ گرداند (۱۱۵)
فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِنْ قَبْلِكُمْ أُولُو بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِی الْأَرْضِ إِلَّا قَلِیلًا مِمَّنْ أَنْجَیْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِیهِ وَكَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿۱۱۶﴾
پس چرا از نسلهاى پیش از شما خردمندانى نبودند كه [مردم را] از فساد در زمین باز دارند جز اندكى از كسانى كه از میان آنان نجاتشان دادیم و كسانى كه ستم كردند به دنبال ناز و نعمتى كه در آن بودند رفتند و آنان بزهكار بودند (۱۱۶)
وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِیُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ ﴿۱۱۷﴾
و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده است كه شهرهایى را كه مردمش اصلاحگرند به ستم هلاك كند (۱۱۷)
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا یَزَالُونَ مُخْتَلِفِینَ ﴿۱۱۸﴾
و اگر پروردگار تو مى‏ خواست قطعا همه مردم را امت واحدى قرار مى‏ داد در حالى كه پیوسته در اختلافند (۱۱۸)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿۱۱۹﴾
مگر كسانى كه پروردگار تو به آنان رحم كرده و براى همین آنان را آفریده است و وعده پروردگارت [چنین] تحقق پذیرفته است [كه] البته جهنم را از جن و انس یكسره پر خواهم كرد (۱۱۹)
وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَیْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِی هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۲۰﴾
و هر یك از سرگذشتهاى پیامبران [خود] را كه بر تو حكایت مى ‏كنیم چیزى است كه دلت را بدان استوار مى‏ گردانیم و در اینها حقیقت براى تو آمده و براى مؤمنان اندرز و تذكرى است (۱۲۰)
وَقُلْ لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ ﴿۱۲۱﴾
و به كسانى كه ایمان نمى ‏آورند بگو بر حسب امكانات خود عمل كنید كه ما [هم] عمل خواهیم كرد (۱۲۱)
وَانْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ ﴿۱۲۲﴾
و منتظر باشید كه ما [نیز] منتظر خواهیم بود (۱۲۲)
وَلِلَّهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَیْهِ یُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَیْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۱۲۳﴾
و نهان آسمانها و زمین از آن خداست و تمام كارها به او بازگردانده مى ‏شود پس او را پرستش كن و بر او توكل نماى و پروردگار تو از آنچه انجام مى‏ دهید غافل نیست (۱۲۳) هود

چیزی که خیلی خیلی مهم است ، این است که بیماری کنترل شود وپیشرفت نکند وهر روز برتعداد مریض ها اضافه نشود. اگربیماری کنترل شود وپیشرفت نکندآن وقت می شود گفت که کارشمابسیارعالی وبسیارثمربخش بوده است.هرچندهست ولی کنترل بیماری وجلوگیری از روبه جلوی آن خیلی خیلی مهم است.نخبگان علمی در رشته پزشکی سعی کنند درمان قطعی آن را پیدا کنند. مطمئنا" خدا همه شمارا یاری می دهد. انشاءالله

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ سَیِّدِ الْعَابِدِینَ‏

پروردگارا درود فرست بر حضرت على بن الحسین سید و بزرگ اهل عبادت

الَّذِی اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ وَ جَعَلْتَ مِنْهُ أَئِمَّةَ الْهُدَى الَّذِینَ یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلُونَ‏

آنكس كه تو او را براى خود خالص گردانیدى و از نسل پاكش پیشوایان هدایت را كه آنها خلق را به حق هدایت كنند و به حق باز رجوع كنند قرار دادى

اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِكَ وَ طَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ وَ اصْطَفَیْتَهُ وَ جَعَلْتَهُ هَادِیاً مَهْدِیّاً

و او را براى خویش اختیار فرمودى و او را از هر رجس و ناپاكى پاك و مطهر ساختى و او را برگزیدى و هادى خلق بسوى خدا و هدایت یافته به حق قرار دادى

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِكَ‏

پروردگارا پس درودى و رحمتى بر او فرست كه بهترین درودهایى باشد كه بر ذریه پیغمبرانت فرستادى

حَتَّى یَبْلُغَ بِهِ مَا تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّكَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ‏

تا به آن درود در دنیا و آخرت دیده ‏اش روشن فرمایى كه تو اى خداى مقتدر كامل و به حقایق امور آگاهى.

روزمیلاد با سعادت امام سجاد علیه السلام برشمادوستدران ائمه علیه السلام مبارکباد.

سلام برمدافعان سلامت برکادر درمانی اهم ازپزشکان پرستاران بهیاران وکلیه کادر بهداشتی ودرمانی وهمه کسانی که عاشقانه در راه خدا برای کمک ویاری هموطنانشان  شب وروز زحمت می کشند خسته نباشید خدا قوت اجرکم عندالله

مردم درخانه هایتان بمانید ورعایت اصول بهداشتی که مدافعان سلامت توسیه کرده اند بنمایید . وباماندن درخانه تان هم به مدافعان سلامت کمک می کنید وهم باری از دوش آنان برمی دارید وزحمت آنها را کم می کنید.پس توسیه های بهداشتی را جدی بگیرید وعمل کنیدکه برای سلامت خود وخانوادتان واقوام وجامعه تان مفیدوثمربخش است.

یاحق

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده خدا سلام بر تو اى وارث نوح پیغمبر خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ مُوسَى كَلِیمِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو اى وارث موسى سخن گوى با خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ عِیسَى رُوحِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث عیسى روح قدس الهى

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حضرت محمد حبیب (و محبوب) خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ عَلِیٍّ وَصِیِّ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث على وصى رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِیِّ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حسن مجتبى صاحب مقام رضا سلام بر تو اى وارث فاطمه زهراء دختر رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الشَّهِیدُ الصِّدِّیقُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبَارُّ التَّقِیُ‏

سلام بر تو اى شهید راه خدا با صدق و حقیقت سلام بر تو اى وصى نیكوكار با تقواى

السَّلاَمُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلاَمُ عَلَى مَلاَئِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِینَ بِكَ‏

سلام بر ارواح پاكى كه به بارگاه عزتت راه یافتند و به خدمتت رحل اقامت افكندند سلام بر فرشتگان خدا در گرد روح پاكت

أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَیْتَ اَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ

گواهى مى‏ دهم كه تو نماز را بپاداشتى و زكوة به مستحقان عطا كردى و امر به معروف و نهى از منكر فرمودى

وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْیَقِینُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

 و خدا را با اخلاص كامل تا هنگام رحلت پرستش كردى سلام‏و رحمت و بركات خدا بر تو باد.


ولادت باسعادت امام حسین علیه السلام وهمچنین ولادت باسعادت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام وهمچنین ولادت باسعادت امام زین العابدین امام سجادعلیه السلام برعموم دوستداران و عاشقان آن بزرگواران مبارک باد.همچنین روزباشکوه پاسدار رابرسپاهیان عزیز وگرامی  تبریک عرض می کنیم وامیدواریم همواره درمسیرحق قدم بردارند وموفق وپیروز باشند انشاءالله

روز جانباز هم پیشاپیش برجانبازان گرامی مبارک باد.

همه کسانی که  به نوعی در راه خدا قدم برمی دارند درحقیقت جهاد می کنند وراه مولایشان  امام حسین علیه السلام را ادامه می دهندبه همه آنها خدا قوت می گوییم.

مردم هم با ماندن درخانه هایشان این جهادوجهادگران در راه خدا را پشتیبانی کنند.

یاحق


وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِی خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّی مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِینَ تَزْدَرِی أَعْیُنُكُمْ لَنْ یُؤْتِیَهُمُ اللَّهُ خَیْرًا اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِی أَنْفُسِهِمْ إِنِّی إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿۳۱﴾
و به شما نمى‏ گویم كه گنجینه ‏هاى خدا پیش من است و غیب نمى‏ دانم و نمى‏ گویم كه من فرشته‏ ام و در باره كسانى كه دیدگان شما به خوارى در آنان مى ‏نگرد نمى‏ گویم خدا هرگز خیرشان نمى‏ دهد خدا به آنچه در دل آنان است آگاه‏ تر است [اگر جز این بگویم] من در آن صورت از ستمكاران خواهم بود (۳۱)
قَالُوا یَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۳۲﴾
گفتند اى نوح واقعا با ما جدال كردى و بسیار [هم] جدال كردى پس اگر از راستگویانى آنچه را [از عذاب خدا] به ما وعده مى‏ دهى براى ما بیاور (۳۲)
قَالَ إِنَّمَا یَأْتِیكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شَاءَ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿۳۳﴾
گفت تنها خداست كه اگر بخواهد آن را براى شما مى ‏آورد و شما عاجز كننده [او] نخواهید بود (۳۳)
وَلَا یَنْفَعُكُمْ نُصْحِی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كَانَ اللَّهُ یُرِیدُ أَنْ یُغْوِیَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۳۴﴾
و اگر بخواهم شما را اندرز دهم در صورتى كه خدا بخواهد شما را بیراه گذارد اندرز من شما را سودى نمى ‏بخشد او پروردگار شماست و به سوى او باز گردانیده مى ‏شوید (۳۴)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَعَلَیَّ إِجْرَامِی وَأَنَا بَرِیءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ ﴿۳۵﴾
یا [در باره قرآن] مى‏ گویند آن را بربافته است بگو اگر آن را به دروغ سر هم كرده‏ ام گناه من بر عهده خود من است و[لى] من از جرمى كه به من نسبت مى‏ دهید بركنارم (۳۵)
وَأُوحِیَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
و به نوح وحى شد كه از قوم تو جز كسانى كه [تاكنون] ایمان آورده‏ اند هرگز [كسى] ایمان نخواهد آورد پس از آنچه میکردند غمگین مباش (۳۶)
وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿۳۷﴾
و زیر نظر ما و [به] وحى ما كشتى را بساز و در باره كسانى كه ستم كرده‏ اند با من سخن مگوى چرا كه آنان غرق شدنى‏ اند (۳۷)
وَیَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ ﴿۳۸﴾
و [نوح] كشتى را مى‏ ساخت و هر بار كه اشرافى از قومش بر او مى‏ گذشتند او را مسخره میکردند مى گفت اگر ما را مسخره مى ‏كنید ما [نیز] شما را همان گونه كه مسخره مى ‏كنید مسخره خواهیم كرد (۳۸)
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿۳۹﴾
به زودى خواهید دانست چه كسى را عذابى خواركننده درمى ‏رسد و بر او عذابى پایدار فرود مى ‏آید (۳۹)
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ ﴿۴۰﴾
تا آنگاه كه فرمان ما دررسید و تنور فوران كرد فرمودیم در آن [كشتى] از هر حیوانى یك جفت با كسانت مگر كسى كه قبلا در باره او سخن رفته است و كسانى كه ایمان آورده‏ اند حمل كن و با او جز [عده] اندكى ایمان نیاورده بودند (۴۰)
وَقَالَ ارْكَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۴۱﴾
و [نوح] گفت در آن سوار شوید به نام خداست روان‏شدنش و لنگرانداختنش بى گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است (۴۱)
وَهِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْكَبْ مَعَنَا وَلَا تَكُنْ مَعَ الْكَافِرِینَ ﴿۴۲﴾
و آن [كشتى] ایشان را در میان موجى كوه‏ آسا مى ‏برد و نوح پسرش را كه در كنارى بود بانگ درداد اى پسرك من با ما سوار شو و با كافران مباش (۴۲)
قَالَ سَآوِی إِلَى جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ ﴿۴۳﴾
گفت به زودى به كوهى پناه مى ‏جویم كه مرا از آب در امان نگاه مى دارد گفت امروز در برابر فرمان خدا هیچ نگاهدارنده ‏اى نیست مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند و موج میان آن دو حایل شد و [پسر] از غرق‏ شدگان گردید (۴۳)
وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَكِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿۴۴﴾
و گفته شد اى زمین آب خود را فرو بر و اى آسمان [از باران] خوددارى كن و آب فرو كاست و فرمان گزارده شده و [كشتى] بر جودى قرار گرفت و گفته شد مرگ بر قوم ستمكار (۴۴)
وَنَادَى نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِینَ ﴿۴۵﴾
و نوح پروردگار خود را آواز داد و گفت پروردگارا پسرم از كسان من است و قطعا وعده تو راست است و تو بهترین داورانى (۴۵)
قَالَ یَا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَیْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّی أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ ﴿۴۶﴾
فرمود اى نوح او در حقیقت از كسان تو نیست او [داراى] كردارى ناشایسته است پس چیزى را كه بدان علم ندارى از من مخواه من به تو اندرز مى‏ دهم كه مبادا از نادانان باشى (۴۶)
قَالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِی وَتَرْحَمْنِی أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿۴۷﴾
گفت پروردگارا من به تو پناه مى برم كه از تو چیزى بخواهم كه بدان علم ندارم و اگر مرا نیامرزى و به من رحم نكنى از زیانكاران باشم (۴۷)
قِیلَ یَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَیْكَ وَعَلَى أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۴۸﴾
گفته شد اى نوح با درودى از ما و بركتهایى بر تو و بر گروههایى كه با تواند فرود آى و گروههایى هستند كه به زودى برخوردارشان مى ‏كنیم سپس از جانب ما عذابى دردناك به آنان مى ‏رسد (۴۸)
تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهَا إِلَیْكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿۴۹﴾
این از خبرهاى غیب است كه آن را به تو وحى مى ‏كنیم پیش از این نه تو آن را مى‏ دانستى و نه قوم تو پس شكیبا باش كه فرجام [نیك] از آن تقواپیشگان است (۴۹)
وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ ﴿۵۰﴾
و به سوى [قوم] عاد برادرشان هود را [فرستادیم هود] گفت اى قوم من خدا را بپرستید جز او هیچ معبودى براى شما نیست‏ شما فقط دروغ پردازید (۵۰)
یَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى الَّذِی فَطَرَنِی أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۵۱﴾
اى قوم من براى این [رسالت] پاداشى از شما درخواست نمى ‏كنم پاداش من جز بر عهده كسى كه مرا آفریده است نیست پس آیا نمى‏ اندیشید (۵۱)
وَیَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْكُمْ مِدْرَارًا وَیَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِینَ ﴿۵۲﴾
و اى قوم من از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه كنید [تا] از آسمان بر شما بارش فراوان فرستد و نیرویى بر نیروى شما بیفزاید و تبهكارانه روى بر مگردانید (۵۲)
قَالُوا یَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَیِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِی آلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِینَ ﴿۵۳﴾
گفتند اى هود براى ما دلیل روشنى نیاوردى و ما براى سخن تو دست از خدایان خود برنمى داریم و تو را باور نداریم (۵۳)
إِنْ نَقُولُ إِلَّا اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوءٍ قَالَ إِنِّی أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ ﴿۵۴﴾
[چیزى] جز این نمى‏ گوییم كه بعضى از خدایان ما به تو آسیبى رسانده‏ اند گفت من خدا را گواه مى‏ گیرم و شاهد باشید كه من از آنچه جز او شریك وى مى‏ گیرید بیزارم (۵۴)
مِنْ دُونِهِ فَكِیدُونِی جَمِیعًا ثُمَّ لَا تُنْظِرُونِ ﴿۵۵﴾
پس همه شما در كار من نیرنگ كنید و مرا مهلت مدهید (۵۵)
إِنِّی تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّی وَرَبِّكُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا إِنَّ رَبِّی عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۵۶﴾
در حقیقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توكل كردم هیچ جنبنده‏ اى نیست مگر اینكه او مهار هستى‏ اش را در دست دارد به راستى پروردگار من بر راه راست است (۵۶)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَیْكُمْ وَیَسْتَخْلِفُ رَبِّی قَوْمًا غَیْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّونَهُ شَیْئًا إِنَّ رَبِّی عَلَى كُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ ﴿۵۷﴾
پس اگر روى بگردانید به یقین آنچه را كه به منظور آن به سوى شما فرستاده شده بودم به شما رسانیدم و پروردگارم قومى جز شما را جانشین [شما] خواهد كرد و به او هیچ زیانى نمى ‏رسانید در حقیقت پروردگارم بر هر چیزى نگاهبان است (۵۷)
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا هُودًا وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّیْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ ﴿۵۸﴾
و چون فرمان ما دررسید هود و كسانى را كه با او گرویده بودند به رحمتى از جانب خود نجات بخشیدیم و آنان را از عذابى سخت رهانیدیم (۵۸)
وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ ﴿۵۹﴾
و این [قوم] عاد بود كه آیات پروردگارشان را انكار كردند و فرستادگانش را نافرمانى نمودند و به دنبال فرمان هر زورگوى ستیزه ‏جوى رفتند (۵۹)
وَأُتْبِعُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا لِعَادٍ قَوْمِ هُودٍ ﴿۶۰﴾
و [سرانجام] در این دنیا و روز قیامت لعنت بدرقه [راه] آنان گردید آگاه باشید كه عادیان به پروردگارشان كفر ورزیدند هان مرگ بر عادیان قوم هود (۶۰)
وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِیهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُجِیبٌ ﴿۶۱﴾
و به سوى [قوم] ثمود برادرشان صالح را [فرستادیم] گفت اى قوم من خدا را بپرستید براى شما هیچ معبودى جز او نیست او شما را از زمین پدید آورد و در آن شما را استقرار داد پس از او آمرزش بخواهید آنگاه به درگاه او توبه كنید كه پروردگارم نزدیك [و] اجابت‏ كننده است (۶۱)
قَالُوا یَا صَالِحُ قَدْ كُنْتَ فِینَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَنْ نَعْبُدَ مَا یَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِی شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ مُرِیبٍ ﴿۶۲﴾
گفتند اى صالح به راستى تو پیش از این میان ما مایه امید بودى آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى ‏پرستیدند باز مى دارى و بى‏ گمان ما از آنچه تو ما را بدان مى‏ خوانى سخت دچار شكیم (۶۲)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَآتَانِی مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ یَنْصُرُنِی مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَیْتُهُ فَمَا تَزِیدُونَنِی غَیْرَ تَخْسِیرٍ ﴿۶۳﴾
گفت اى قوم من چه بینید اگر [در این دعوا] بر حجتى روشن از پروردگار خود باشم و از جانب خود رحمتى به من داده باشد پس اگر او را نافرمانى كنم چه كسى در برابر خدا مرا یارى مى ‏كند در نتیجه شما جز بر زیان من نمى‏ افزایید (۶۳)
وَیَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آیَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِی أَرْضِ اللَّهِ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِیبٌ ﴿۶۴﴾
و اى قوم من این ماده‏ شتر خداست كه براى شما پدیده‏ اى شگرف است پس بگذارید او در زمین خدا بخورد و آسیبش مرسانید كه شما را عذابى زودرس فرو مى‏ گیرد (۶۴)
فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوا فِی دَارِكُمْ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَیْرُ مَكْذُوبٍ ﴿۶۵﴾
پس آن [ماده‏ شتر] را پى كردند و [صالح] گفت‏ سه روز در خانه ‏هایتان برخوردار شوید این وعده‏ اى بى ‏دروغ است (۶۵)
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا صَالِحًا وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَمِنْ خِزْیِ یَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ ﴿۶۶﴾
پس چون فرمان ما در رسید صالح و كسانى را كه با او ایمان آورده بودند به رحمت‏ خود رهانیدیم و از رسوایى آن روز [نجات دادیم] به یقین پروردگار تو همان نیرومند شكست‏ ناپذیر است (۶۶)
وَأَخَذَ الَّذِینَ ظَلَمُوا الصَّیْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دِیَارِهِمْ جَاثِمِینَ ﴿۶۷﴾
و كسانى را كه ستم ورزیده بودند آن بانگ [مرگبار] فرا گرفت و در خانه ‏هایشان از پا درآمدند (۶۷)
كَأَنْ لَمْ یَغْنَوْا فِیهَا أَلَا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا لِثَمُودَ ﴿۶۸﴾
گویا هرگز در آن [خانه ‏ها] نبوده‏ اند آگاه باشید كه ثمودیان به پروردگارشان كفر ورزیدند هان مرگ بر ثمود (۶۸)
وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ ﴿۶۹﴾
و به راستى فرستادگان ما براى ابراهیم مژده آوردند سلام گفتند پاسخ داد سلام و دیرى نپایید كه گوساله‏ اى بریان آورد (۶۹)
فَلَمَّا رَأَى أَیْدِیَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ ﴿۷۰﴾
و چون دید دستهایشان به غذا دراز نمى ‏شود آنان را ناشناس یافت و از ایشان ترسى بر دل گرفت گفتند مترس ما به سوى قوم لوط فرستاده شده‏ ایم (۷۰)
وَامْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِنْ وَرَاءِ إِسْحَاقَ یَعْقُوبَ ﴿۷۱﴾
و زن او ایستاده بود خندید پس وى را به اسحاق و از پى اسحاق به یعقوب مژده دادیم (۷۱)
قَالَتْ یَا وَیْلَتَى أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَذَا بَعْلِی شَیْخًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ ﴿۷۲﴾
[همسر ابراهیم] گفت اى واى بر من آیا فرزند آورم با آنكه من پیرزنم و این شوهرم پیرمرد است واقعا این چیز بسیار عجیبى است (۷۲)
قَالُوا أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَیْكُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ ﴿۷۳﴾
گفتند آیا از كار خدا تعجب مى ‏كنى رحمت‏ خدا و بركات او بر شما خاندان [رسالت] باد بى‏ گمان او ستوده‏ اى بزرگوار است (۷۳)
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَى یُجَادِلُنَا فِی قَوْمِ لُوطٍ ﴿۷۴﴾
پس وقتى ترس ابراهیم زایل شد و مژده [فرزنددار شدن] به او رسید در باره قوم لوط با ما [به قصد شفاعت] چون و چرا میکرد (۷۴)
إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ ﴿۷۵﴾
زیرا ابراهیم بردبار و نرم دل و بازگشت‏ كننده [به سوى خدا] بود (۷۵)
یَا إِبْرَاهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذَابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ ﴿۷۶﴾
اى ابراهیم از این [چون و چرا] روى برتاب كه فرمان پروردگارت آمده و براى آنان عذابى كه بى‏ بازگشت است‏ خواهد آمد (۷۶)
وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِیءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا یَوْمٌ عَصِیبٌ ﴿۷۷﴾
و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند به [آمدن] آنان ناراحت و دستش از حمایت ایشان كوتاه شد و گفت امروز روزى سخت است (۷۷)
وَجَاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ وَمِنْ قَبْلُ كَانُوا یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ قَالَ یَا قَوْمِ هَؤُلَاءِ بَنَاتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی أَلَیْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشِیدٌ ﴿۷۸﴾
و قوم او شتابان به سویش آمدند و پیش از آن كارهاى زشت میکردند [لوط] گفت اى قوم من اینان دختران منند آنان براى شما پاكیزه‏ ترند پس از خدا بترسید و مرا در كار مهمانانم رسوا مكنید آیا در میان شما آدمى عقل ‏رس پیدا نمى ‏شود (۷۸)
قَالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِی بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِیدُ ﴿۷۹﴾
گفتند تو خوب مى‏ دانى كه ما را به دخترانت‏ حاجتى نیست و تو خوب مى‏ دانى كه ما چه مى‏ خواهیم (۷۹)
قَالَ لَوْ أَنَّ لِی بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلَى رُكْنٍ شَدِیدٍ ﴿۸۰﴾
[لوط] گفت كاش براى مقابله با شما قدرتى داشتم یا به تكیه‏ گاهى استوار پناه مى ‏جستم (۸۰)
قَالُوا یَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِیبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ ﴿۸۱﴾
گفتند اى لوط ما فرستادگان پروردگار توییم آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت پس پاسى از شب گذشته خانواده‏ ات را حركت ده و هیچ كس از شما نباید واپس بنگرد مگر زنت كه آنچه به ایشان رسد به او [نیز] خواهد رسید بى‏ گمان وعده‏ گاه آنان صبح است مگر صبح نزدیك نیست (۸۱)
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ ﴿۸۲﴾
پس چون فرمان ما آمد آن [شهر] را زیر و زبر كردیم و سنگ‏پاره ‏هایى از [نوع] سنگ گلهاى لایه لایه بر آن فرو ریختیم (۸۲)
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ وَمَا هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ ﴿۸۳﴾
[سنگهایى] كه نزد پروردگارت نشان‏ زده بود و [خرابه ‏هاى] آن از ستمگران چندان دور نیست (۸۳)
وَإِلَى مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْیَالَ وَالْمِیزَانَ إِنِّی أَرَاكُمْ بِخَیْرٍ وَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ مُحِیطٍ ﴿۸۴﴾
و به سوى [اهل] م دی ن برادرشان شعیب را [فرستادیم] گفت اى قوم من خدا را بپرستید براى شما جز او معبودى نیست و پیمانه و ترازو را كم مكنید به راستى شما را در نعمت مى ‏بینم و[لى] از عذاب روزى فراگیر بر شما بیمناكم (۸۴)
وَیَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْیَالَ وَالْمِیزَانَ بِالْقِسْطِ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿۸۵﴾
و اى قوم من پیمانه و ترازو را به داد تمام دهید و حقوق مردم را كم مدهید و در زمین به فساد سر برمدارید (۸۵)
بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ وَمَا أَنَا عَلَیْكُمْ بِحَفِیظٍ ﴿۸۶﴾
اگر مؤمن باشید باقیمانده [حلال] خدا براى شما بهتر است و من بر شما نگاهبان نیستم (۸۶)
قَالُوا یَا شُعَیْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا یَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِی أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ ﴿۸۷﴾
گفتند اى شعیب آیا نماز تو به تو دستور مى‏ دهد كه آنچه را پدران ما مى ‏پرستیده‏ اند رها كنیم یا در اموال خود به میل خود تصرف نكنیم راستى كه تو بردبار فرزانه‏ اى (۸۷)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَرَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَمَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِیدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِیقِی إِلَّا بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ ﴿۸۸﴾
گفت اى قوم من بیندیشید اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنى داشته باشم و او از سوى خود روزى نیكویى به من داده باشد [آیا باز هم از پرستش او دست بردارم] من نمى‏ خواهم در آنچه شما را از آن باز مى دارم با شما مخالفت كنم [و خود مرتكب آن شوم] من قصدى جز اصلاح [جامعه] تا آنجا كه بتوانم ندارم و توفیق من جز به [یارى] خدا نیست بر او توكل كرده‏ ام و به سوى او بازمى‏ گردم (۸۸)
وَیَا قَوْمِ لَا یَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِی أَنْ یُصِیبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِیدٍ ﴿۸۹﴾
و اى قوم من زنهار تا مخالفت‏ شما با من شما را بدانجا نكشاند كه [بلایى] مانند آنچه به قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید به شما [نیز] برسد و قوم لوط از شما چندان دور نیست (۸۹) هود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِیمٍ خَبِیرٍ ﴿۱﴾
الف لام راء كتابى است كه آیات آن استحكام یافته سپس از جانب حكیمى آگاه به روشنى بیان شده است (۱)
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنَّنِی لَكُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ وَبَشِیرٌ ﴿۲﴾
كه جز خدا را نپرستید به راستى من از جانب او براى شما هشداردهنده و بشارتگرم (۲)
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَیُؤْتِ كُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ كَبِیرٍ ﴿۳﴾
و اینكه از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه كنید [تا اینكه] شما را با بهره‏ مندى نیكویى تا زمانى معین بهره‏ مند سازد و به هر شایسته نعمتى از كرم خود عطا كند و اگر رویگردان شوید من از عذاب روزى بزرگ بر شما بیمناكم (۳)
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴﴾
بازگشت‏ شما به سوى خداست و او بر هر چیزى تواناست (۴)
أَلَا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیَابَهُمْ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۵﴾
آگاه باشید كه آنان دل مى‏ گردانند [و مى ‏كوشند] تا [راز خود را] از او نهفته دارند آگاه باشید آنگاه كه آنان جامه ‏هایشان را بر سر مى ‏كشند [خدا] آنچه را نهفته و آنچه را آشكار مى دارند مى‏ داند زیرا او به اسرار سینه‏ ها داناست (۵)
وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِی كِتَابٍ مُبِینٍ ﴿۶﴾
و هیچ جنبنده‏ اى در زمین نیست مگر [اینكه] روزیش بر عهده خداست و [او] قرارگاه و محل مردنش را مى‏ داند همه [اینها] در كتابى روشن [ثبت] است (۶)
وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَلَئِنْ قُلْتَ إِنَّكُمْ مَبْعُوثُونَ مِنْ بَعْدِ الْمَوْتِ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۷﴾
و اوست كسى كه آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید كه كدام‏ یك نیكوكارترید و اگر بگویى شما پس از مرگ برانگیخته خواهید شد قطعا كسانى كه كافر شده‏ اند خواهند گفت این [ادعا] جز سحرى آشكار نیست (۷)
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ مَا یَحْبِسُهُ أَلَا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۸﴾
و اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تاخیر افكنیم حتما خواهند گفت چه چیز آن را باز مى دارد آگاه باش روزى كه [عذاب] به آنان برسد از ایشان بازگشتنى نیست و آنچه را كه مسخره میکردند آنان را فرو خواهد گرفت (۸)
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ كَفُورٌ ﴿۹﴾
و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم سپس آن را از وى سلب كنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود (۹)
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
و اگر پس از محنتى كه به او رسیده نعمتى به او بچشانیم حتما خواهد گفت گرفتاریها از من دور شد بى‏ گمان او شادمان و فخرفروش است (۱۰)
إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِیرٌ ﴿۱۱﴾
مگر كسانى كه شكیبایى ورزیده و كارهاى شایسته كرده‏ اند [كه] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۱)
فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا یُوحَى إِلَیْكَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَنْ یَقُولُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ كَنْزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنْتَ نَذِیرٌ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ وَكِیلٌ ﴿۱۲﴾
و مبادا تو برخى از آنچه را كه به سویت وحى مى ‏شود ترك گویى و سینه‏ ات بدان تنگ گردد كه مى‏ گویند چرا گنجى بر او فرو فرستاده نشده یا فرشته‏ اى با او نیامده است تو فقط هشداردهنده‏ اى و خدا بر هر چیزى نگهبان است (۱۲)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَیَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۱۳﴾
یا مى‏ گویند این [قرآن] را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مى‏ گویید ده سوره برساخته‏ شده مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر كه را مى‏ توانید فرا خوانید (۱۳)
فَإِلَّمْ یَسْتَجِیبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَأَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿۱۴﴾
پس اگر شما را اجابت نكردند بدانید كه آنچه نازل شده است به علم خداست و اینكه معبودى جز او نیست پس آیا شما گردن مى ‏نهید (۱۴)
مَنْ كَانَ یُرِیدُ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لَا یُبْخَسُونَ ﴿۱۵﴾
كسانى كه زندگى دنیا و زیور آن را بخواهند [جزاى] كارهایشان را در آنجا به طور كامل به آنان مى‏ دهیم و به آنان در آنجا كم داده نخواهد شد (۱۵)
أُولَئِكَ الَّذِینَ لَیْسَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِیهَا وَبَاطِلٌ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۱۶﴾
اینان كسانى هستند كه در آخرت جز آتش برایشان نخواهد بود و آنچه در آنجا كرده‏ اند به هدر رفته و آنچه انجام مى‏ داده‏ اند باطل گردیده است (۱۶)
أَفَمَنْ كَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَیَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً أُولَئِكَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ یَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلَا تَكُ فِی مِرْیَةٍ مِنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۱۷﴾
آیا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است و شاهدى از [خویشان] او پیرو آن است و پیش از وى [نیز] كتاب موسى راهبر و مایه رحمت بوده است [دروغ مى‏ بافد] آنان [كه در جستجوى حقیقت‏اند] به آن مى‏ گروند و هر كس از گروه ‏هاى [مخالف] به آن كفر ورزد آتش وعده‏ گاه اوست پس در آن تردید مكن كه آن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است] ولى بیشتر مردم باور نمى كنند (۱۷)
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ یُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَیَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ ﴿۱۸﴾
و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد آنان بر پروردگارشان دروغ عرضه مى ‏شوند و گواهان خواهند گفت اینان بودند كه بر پروردگارشان دروغ بستند هان لعنت‏ خدا بر ستمگران باد (۱۸)
الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَیَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿۱۹﴾
همانان كه [مردم را] از راه خدا باز مى دارند و آن را كج مى ‏شمارند و خود آخرت را باور ندارند (۱۹)
أُولَئِكَ لَمْ یَكُونُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ یُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُوا یَسْتَطِیعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا یُبْصِرُونَ ﴿۲۰﴾

آنان در زمین درمانده‏ كنندگان [خدا] نیستند و جز خدا دوستانى براى آنان نیست عذاب براى آنان دو چندان مى ‏شود آنان توان شنیدن [حق را] نداشتند و [حق را] نمى‏ دیدند (۲۰)

أُولَئِكَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۲۱﴾
اینانند كه به خویشتن زیان زده و آنچه را به دروغ برساخته بودند از دست داده‏ اند (۲۱)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿۲۲﴾
شك نیست كه آنان در آخرت زیانكارترند (۲۲)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۳﴾
بى‏ گمان كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده و [با فروتنى] به سوى پروردگارشان آرام یافتند آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود (۲۳)
مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ كَالْأَعْمَى وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِیرِ وَالسَّمِیعِ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۲۴﴾
مثل این دو گروه چون نابینا و كر [در مقایسه] با بینا و شنواست آیا در مثل یكسانند پس آیا پند نمى‏ گیرید (۲۴)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّی لَكُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲۵﴾
و به راستى نوح را به سوى قومش فرستادیم [گفت] من براى شما هشداردهنده‏ اى آشكارم (۲۵)
أَنْ لَا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿۲۶﴾
كه جز خدا را نپرستید زیرا من از عذاب روزى سهمگین بر شما بیمناكم (۲۶)
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَیْنَا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِینَ ﴿۲۷﴾
پس سران قومش كه كافر بودند گفتند ما تو را جز بشرى مثل خود نمى ‏بینیم و جز [جماعتى از] فرومایگان ما آن هم نسنجیده نمى ‏بینیم كسى تو را پیروى كرده باشد و شما را بر ما امتیازى نیست بلكه شما را دروغگو مى‏ دانیم (۲۷)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَآتَانِی رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا كَارِهُونَ ﴿۲۸﴾
گفت اى قوم من به من بگویید اگر از طرف پروردگارم حجتى روشن داشته باشم و مرا از نزد خود رحمتى بخشیده باشد كه بر شما پوشیده است آیا ما [باید] شما را در حالى كه بدان اكراه دارید به آن وادار كنیم (۲۸)
وَیَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیْهِ مَالًا إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَكِنِّی أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿۲۹﴾
و اى قوم من بر این [رسالت] مالى از شما درخواست نمى ‏كنم مزد من جز بر عهده خدا نیست و كسانى را كه ایمان آورده‏ اند طرد نمى ‏كنم قطعا آنان پروردگارشان را دیدار خواهند كرد ولى شما را قومى مى ‏بینم كه نادانى مى ‏كنید (۲۹)
وَیَا قَوْمِ مَنْ یَنْصُرُنِی مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۳۰﴾
و اى قوم من اگر آنان را برانم چه كسى مرا در برابر خدا یارى خواهد كرد آیا عبرت نمى‏ گیرید (۳۰)


وَلَمَّا فَتَحُوا مَتَاعَهُمْ وَجَدُوا بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَیْهِمْ قَالُوا یَا أَبَانَا مَا نَبْغِی هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَیْنَا وَنَمِیرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَیْلَ بَعِیرٍ ذَلِكَ كَیْلٌ یَسِیرٌ ﴿۶۵﴾
و هنگامى كه بارهاى خود را گشودند دریافتند كه سرمایه‏ شان بدانها بازگردانیده شده است گفتند اى پدر [دیگر] چه مى‏ خواهیم این سرمایه ماست كه به ما بازگردانیده شده است قوت خانواده خود را فراهم و برادرمان را نگهبانى مى ‏كنیم و [با بردن او] یك بار شتر مى‏ افزاییم و این [پیمانه اضافى نزد عزیز] پیمانه‏ اى ناچیز است (۶۵)
قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِنَ اللَّهِ لَتَأْتُنَّنِی بِهِ إِلَّا أَنْ یُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِیلٌ ﴿۶۶﴾
گفت هرگز او را با شما نخواهم فرستاد تا با من با نام خدا پیمان استوارى ببندید كه حتما او را نزد من باز آورید مگر آنكه گرفتار [حادثه‏ اى] شوید پس چون پیمان خود را با او استوار كردند [یعقوب] گفت‏ خدا بر آنچه مى‏ گوییم وكیل است (۶۶)
وَقَالَ یَا بَنِیَّ لَا تَدْخُلُوا مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِی عَنْكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَیْهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿۶۷﴾
و گفت اى پسران من [همه] از یك دروازه [به شهر] در نیایید بلكه از دروازه ‏هاى مختلف وارد شوید و من [با این سفارش] چیزى از [قضاى] خدا را از شما دور نمى‏ توانم داشت فرمان جز براى خدا نیست بر او توكل كردم و توكل‏كنندگان باید بر او توكل كنند (۶۷)
وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَیْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ مَا كَانَ یُغْنِی عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا حَاجَةً فِی نَفْسِ یَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۶۸﴾
و چون همان گونه كه پدرانشان به آنان فرمان داده بود وارد شدند [این كار] چیزى را در برابر خدا از آنان برطرف نمیکرد جز اینكه یعقوب نیازى را كه در دلش بود برآورد و بى‏ گمان او از [بركت] آنچه بدو آموخته بودیم داراى دانشى [فراوان] بود ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۶۸)
وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى یُوسُفَ آوَى إِلَیْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّی أَنَا أَخُوكَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۶۹﴾
و هنگامى كه بر یوسف وارد شدند برادرش [بنیامین] را نزد خود جاى داد [و] گفت من برادر تو هستم بنابراین از آنچه [برادران] میکردند غمگین مباش (۶۹)
فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَایَةَ فِی رَحْلِ أَخِیهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَیَّتُهَا الْعِیرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ ﴿۷۰﴾
پس هنگامى كه آنان را به خوار و بارشان مجهز كرد آبخورى را در بار برادرش نهاد سپس [به دستور او] نداكننده‏ اى بانگ درداد اى كاروانیان قطعا شما هستید (۷۰)
قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَیْهِمْ مَاذَا تَفْقِدُونَ ﴿۷۱﴾
[برادران] در حالى كه به آنان روى كردند گفتند چه گم كرده‏ اید (۷۱)
قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَنْ جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِیرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِیمٌ ﴿۷۲﴾
گفتند جام شاه را گم كرده‏ ایم و براى هر كس كه آن را بیاورد یك بار شتر خواهد بود و [متصدى گفت] من ضامن آنم (۷۲)
قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ مَا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِی الْأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِینَ ﴿۷۳﴾
گفتند به خدا سوگند شما خوب میدانید كه ما نیامده‏ ایم در این سرزمین فساد كنیم و ما نبوده‏ ایم (۷۳)
قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِنْ كُنْتُمْ كَاذِبِینَ ﴿۷۴﴾
گفتند پس اگر دروغ بگویید كیفرش چیست (۷۴)
قَالُوا جَزَاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِی رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِی الظَّالِمِینَ ﴿۷۵﴾
گفتندكیفرش [همان] كسى است كه [جام] در بار او پیدا شود پس كیفرش خود اوست ما ستمكاران را این گونه كیفر مى‏ دهیم (۷۵)
فَبَدَأَ بِأَوْعِیَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِیهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِنْ وِعَاءِ أَخِیهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِیُوسُفَ مَا كَانَ لِیَأْخُذَ أَخَاهُ فِی دِینِ الْمَلِكِ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ وَفَوْقَ كُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ ﴿۷۶﴾
پس [یوسف] به [بازرسى] بارهاى آنان پیش از بار برادرش پرداخت آنگاه آن را از بار برادرش [بنیامین] در آورد این گونه به یوسف شیوه آموختیم [چرا كه] او در آیین پادشاه نمى‏ توانست برادرش را بازداشت كند مگر اینكه خدا بخواهد [و چنین راهى بدو بنماید] درجات كسانى را كه بخواهیم بالا مى ‏بریم و فوق هر صاحب دانشى دانشورى است (۷۶)
قَالُوا إِنْ یَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّهَا یُوسُفُ فِی نَفْسِهِ وَلَمْ یُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكَانًا وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ ﴿۷۷﴾
گفتند اگر او ى كرده پیش از این [نیز] برادرش ى كرده است‏ یوسف این [سخن] را در دل خود پنهان داشت و آن را برایشان آشكار نكرد [ولى] گفت موقعیت‏ شما بدتر [از او]ست و خدا به آنچه وصف مى ‏كنید داناتر است (۷۷)
قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَیْخًا كَبِیرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ ﴿۷۸﴾
گفتند اى عزیز او پدرى پیر سالخورده دارد بنابراین یكى از ما را به جاى او بگیر كه ما تو را از نیكوكاران مى ‏بینیم (۷۸)
قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِنْدَهُ إِنَّا إِذًا لَظَالِمُونَ ﴿۷۹﴾
گفت پناه به خدا كه جز آن كس را كه كالاى خود را نزد وى یافته‏ ایم بازداشت كنیم زیرا در آن صورت قطعا ستمكار خواهیم بود (۷۹)
فَلَمَّا اسْتَیْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِیًّا قَالَ كَبِیرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَیْكُمْ مَوْثِقًا مِنَ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطْتُمْ فِی یُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى یَأْذَنَ لِی أَبِی أَوْ یَحْكُمَ اللَّهُ لِی وَهُوَ خَیْرُ الْحَاكِمِینَ ﴿۸۰﴾
پس چون از او نومید شدند رازگویان كنار كشیدند بزرگشان گفت مگر نمیدانید كه پدرتان با نام خدا پیمانى استوار از شما گرفته است و قبلا [هم] در باره یوسف تقصیر كردید هرگز از این سرزمین نمى ‏روم تا پدرم به من اجازه دهد یا خدا در حق من داورى كند و او بهترین داوران است (۸۰)
ارْجِعُوا إِلَى أَبِیكُمْ فَقُولُوا یَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَیْبِ حَافِظِینَ ﴿۸۱﴾
پیش پدرتان بازگردید و بگویید اى پدر پسرت ى كرده و ما جز آنچه مى‏ دانیم گواهى نمى‏ دهیم و ما نگهبان غیب نبودیم (۸۱)
وَاسْأَلِ الْقَرْیَةَ الَّتِی كُنَّا فِیهَا وَالْعِیرَ الَّتِی أَقْبَلْنَا فِیهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿۸۲﴾
و از [مردم] شهرى كه در آن بودیم و كاروانى كه در میان آن آمدیم جویا شو و ما قطعا راست مى‏ گوییم (۸۲)
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِیلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَنِی بِهِمْ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَكِیمُ ﴿۸۳﴾
[یعقوب] گفت [چنین نیست] بلكه نفس شما امرى [نادرست] را براى شما آراسته است پس [صبر من] صبرى نیكوست امید كه خدا همه آنان را به سوى من [باز] آورد كه او داناى حكیم است (۸۳)
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یَا أَسَفَى عَلَى یُوسُفَ وَابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِیمٌ ﴿۸۴﴾
و از آنان روى گردانید و گفت اى دریغ بر یوسف و در حالى كه اندوه خود را فرو مى ‏خورد چشمانش از اندوه سپید شد (۸۴)
قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ یُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِینَ ﴿۸۵﴾
[پسران او] گفتند به خدا سوگند كه پیوسته یوسف را یاد مى ‏كنى تا بیمار شوى یا هلاك گردى (۸۵)
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّی وَحُزْنِی إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۸۶﴾
گفت من شكایت غم و اندوه خود را پیش خدا مى برم و از [عنایت] خدا چیزى مى‏ دانم كه شما نمیدانید (۸۶) یوسف

یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ ﴿۸۷﴾
اى پسران من بروید و از یوسف و برادرش جستجو كنید و از رحمت‏ خدا نومید مباشید زیرا جز گروه كافران كسى از رحمت‏ خدا نومید نمى ‏شود (۸۷)
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ ﴿۸۸﴾
پس چون [برادران] بر او وارد شدند گفتند اى عزیز به ما و خانواده ما آسیب رسیده است و سرمایه‏ اى ناچیز آورده‏ ایم بنابراین پیمانه ما را تمام بده و بر ما تصدق كن كه خدا صدقه‏ دهندگان را پاداش مى‏ دهد (۸۸)
قَالَ هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِیُوسُفَ وَأَخِیهِ إِذْ أَنْتُمْ جَاهِلُونَ ﴿۸۹﴾
گفت آیا دانستید وقتى كه نادان بودید با یوسف و برادرش چه كردید (۸۹)
قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنْتَ یُوسُفُ قَالَ أَنَا یُوسُفُ وَهَذَا أَخِی قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا إِنَّهُ مَنْ یَتَّقِ وَیَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ ﴿۹۰﴾
گفتند آیا تو خود یوسفى گفت [آرى] من یوسفم و این برادر من است به راستى خدا بر ما منت نهاده است بى‏ گمان هر كه تقوا و صبر پیشه كند خدا پاداش نیكوكاران را تباه نمى ‏كند (۹۰)
قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَیْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِینَ ﴿۹۱﴾
گفتند به خدا سوگند كه واقعا خدا تو را بر ما برترى داده است و ما خطاكار بودیم (۹۱)
قَالَ لَا تَثْرِیبَ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿۹۲﴾
[یوسف] گفت امروز بر شما سرزنشى نیست‏ خدا شما را مى ‏آمرزد و او مهربانترین مهربانان است (۹۲)
اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِی یَأْتِ بَصِیرًا وَأْتُونِی بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۹۳﴾
این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفكنید [تا] بینا شود و همه كسان خود را نزد من آورید (۹۳)
وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِیرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یُوسُفَ لَوْلَا أَنْ تُفَنِّدُونِ ﴿۹۴﴾
و چون كاروان رهسپار شد پدرشان گفت اگر مرا به كم‏خردى نسبت ندهید بوى یوسف را مى ‏شنوم (۹۴)
قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِی ضَلَالِكَ الْقَدِیمِ ﴿۹۵﴾
گفتند به خدا سوگند كه تو سخت در گمراهى دیرین خود هستى (۹۵)
فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِیرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیرًا قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّی أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾
پس چون مژده‏ رسان آمد آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت پس بینا گردید گفت آیا به شما نگفتم كه بی‏شك من از [عنایت] خدا چیزهایى مى‏ دانم كه شما نمیدانید (۹۶)
قَالُوا یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِینَ ﴿۹۷﴾
گفتند اى پدر براى گناهان ما آمرزش خواه كه ما خطاكار بودیم (۹۷)
قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿۹۸﴾
گفت به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى‏ خواهم كه او همانا آمرزنده مهربان است (۹۸)
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى یُوسُفَ آوَى إِلَیْهِ أَبَوَیْهِ وَقَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِینَ ﴿۹۹﴾
پس چون بر یوسف وارد شدند پدر و مادر خود را در كنار خویش گرفت و گفت ان شاء الله با [امن و] امان داخل مصر شوید (۹۹)
وَرَفَعَ أَبَوَیْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ یَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِیلُ رُؤْیَایَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّی حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بِی إِذْ أَخْرَجَنِی مِنَ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّیْطَانُ بَیْنِی وَبَیْنَ إِخْوَتِی إِنَّ رَبِّی لَطِیفٌ لِمَا یَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَكِیمُ ﴿۱۰۰﴾
و پدر و مادرش را به تخت برنشانید و [همه آنان] پیش او به سجده درافتادند و [یوسف] گفت اى پدر این است تعبیر خواب پیشین من به یقین پروردگارم آن را راست گردانید و به من احسان كرد آنگاه كه مرا از زندان خارج ساخت و شما را از بیابان [كنعان به مصر] باز آورد پس از آنكه شیطان میان من و برادرانم را به هم زد بى گمان پروردگار من نسبت به آنچه بخواهد صاحب لطف است زیرا كه او داناى حكیم است (۱۰۰)
رَبِّ قَدْ آتَیْتَنِی مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِی مِنْ تَأْوِیلِ الْأَحَادِیثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنْتَ وَلِیِّی فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِی مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿۱۰۱﴾
پروردگارا تو به من دولت دادى و از تعبیر خوابها به من آموختى اى پدیدآورنده آسمانها و زمین تنها تو در دنیا و آخرت مولاى منى مرا مسلمان بمیران و مرا به شایستگان ملحق فرما (۱۰۱)
ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَهُمْ یَمْكُرُونَ ﴿۱۰۲﴾
این [ماجرا] از خبرهاى غیب است كه به تو وحى مى ‏كنیم و تو هنگامى كه آنان همداستان شدند و نیرنگ میکردند نزدشان نبودى (۱۰۲)
وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِینَ ﴿۱۰۳﴾
و بیشتر مردم هر چند آرزومند باشى ایمان‏ آورنده نیستند (۱۰۳)
وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۱۰۴﴾
و تو بر این [كار] پاداشى از آنان نمى‏ خواهى آن [قرآن] جز پندى براى جهانیان نیست (۱۰۴)
وَكَأَیِّنْ مِنْ آیَةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ ﴿۱۰۵﴾
و چه بسیار نشانه‏ ها در آسمانها و زمین است كه بر آنها مى‏ گذرند در حالى كه از آنها روى برمى‏ گردانند (۱۰۵)
وَمَا یُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ ﴿۱۰۶﴾
و بیشترشان به خدا ایمان نمى ‏آورند جز اینكه [با او چیزى را] شریك مى‏ گیرند (۱۰۶)
أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِیَهُمْ غَاشِیَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۱۰۷﴾
آیا ایمنند از اینكه عذاب فراگیر خدا به آنان دررسد یا قیامت در حالى كه بى‏ خبرند بناگاه آنان را فرا رسد (۱۰۷)
قُلْ هَذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِیرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۰۸﴾
بگو این است راه من كه من و هر كس پیروى‏ ام كرد با بینایى به سوى خدا دعوت مى ‏كنیم و منزه است‏ خدا و من از مشركان نیستم (۱۰۸)
وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۱۰۹﴾
و پیش از تو [نیز] جز مردانى از اهل شهرها را كه به آنان وحى میکردیم نفرستادیم آیا در زمین نگردیده‏ اند تا فرجام كسانى را كه پیش از آنان بوده‏ اند بنگرند و قطعا سراى آخرت براى كسانى كه پرهیزگارى كرده‏ اند بهتر است آیا نمى‏ اندیشید (۱۰۹)
حَتَّى إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّیَ مَنْ نَشَاءُ وَلَا یُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۱۱۰﴾
تا هنگامى كه فرستادگان [ما] نومید شدند و [مردم] پنداشتند كه به آنان واقعا دروغ گفته شده یارى ما به آنان رسید پس كسانى را كه مى‏ خواستیم نجات یافتند و[لى] عذاب ما از گروه مجرمان برگشت ندارد (۱۱۰)
لَقَدْ كَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِی الْأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَى وَلَكِنْ تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ كُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿۱۱۱﴾
به راستى در سرگذشت آنان براى خردمندان عبرتى است‏ سخنى نیست كه به دروغ ساخته شده باشد بلكه تصدیق آنچه [از كتابهایى] است كه پیش از آن بوده و روشنگر هر چیز است و براى مردمى كه ایمان مى ‏آورند رهنمود و رحمتى است (۱۱۱) یوسف

کوچه های مدینه وکوفه تاریک شد.
یتیمان مایوس وغمگین شدند.
یتیمان کوفه چشم به راه درکوچه های  کوفه به انتظارماندند اما هرچه ماندند دیدند از پدرمهربانشان خبری نشد.
برای اینکه پدرمهربان ونازنینشان و امامشان را درمسجدکوفه شهیدکردند. بدست شقی ترین فرد لعنتی، اللهم لعن قتلة امیرالمومنین
دیگرحتی نخلستانهای کوفه هم کف  پای علی را بخود نخواهند دید . وای چه وحشتناک است گویی که صاحب عالم به خون نسشته است.
صدای مظلومیت حضرت  علی علیه السلم هرگزاز گوشها وسینه ها پاک نخواهدشد.عالمیان به سوک علی نسشته اند. آن امام به حق جانیشین پیامبر اسلام صلی  الله علیه وآله وسلم. آن یارباوفای پیامبر علی است . دوردانه ای عالمیان یگانه وشاهکارخلقت خدا بی همتا علی است. آنان که حق اورا نشناخته اند و حقش را غصب کردند از همه مردم نزدیکتر به او و پیامبر صلی الله علیه وآل وسلم بودند ه اند. آنان اصحاب پیامبر بوده اند چه بسا برخی وامیل و قوم وخویش هم بوده اند. درد اینجاست کسانی که علی را وعشق وعلاقه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را نسبت به علی علیه السلام می شناختندبیشترازهمه وبیشتر از مردم درحق علی علیه السلام ستم کرده اند. وایمان آنها همه برمحور عیرحق وبربنیان کفروشرک بوده است نه برحق دین مبین اسلام. چراکه حق ولایت جانیشنی برحق پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم وبرگزیده حدا را نشناختند.چون حسادت ریشه شیطانی دارد وابلیس لعنتی چون تکبرکرد وخودرا برتر ازآدم دیدبه آدم خلیفه خدا حسادت ورزید وشرک وکفر وشرازآنجا آغازشد. و عده ای از جنیان وانسی یان  نسبت به  دینشان ودستور خداوند وامامشان  دچار شر وکفر ونفاق شدند حسادت ورزیدند راه ابلیس لعنتی را رفتند وچه خوب خداوند درقرآن درکتاب مقدسش به آنها منافق خطاب می کند. منافق یعنی نزدیکترین افراد به جکومت ومرگزیت اسلام یعنی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم وامام برحق جانشین پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم.که حتی برخی وامیل وقوم وخویش هم بودند. آری اینگونه بود که امام علی علیه السلام تنها امیرالمومنین علیه السلام مدت چند سال استخوان برگلو سکوت کرد تا مبادا کسانی که برپیامبراسلام  صلی الله علیه وآله وسلم ایمان آورده اند وبه دین اسلام گرویده اند وروز به روز به تعداد مسلمانان دربلاد اسلام وسایر بلاد افزوده می شد به ناگه از قرآن ودین تازه تاسیس شده برگردند وزحمات پیامبر خدا به هدر رود. حضرت علی از حق خود بخاطر خداودر راه خدا  گذاشت وبخاطر خدا ودر راه خدا حتی از خانواده واز زندگی واز جانش گذاشت هرچه از تنها وتنها وباز تنها امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام بگوییم بازکم است.قلمها نمی توانند بیان کنندوزبانها نمی توانند شرح دهند.
یاحق

انگلیس ملعون در طول تاریخ گذشته علاوه برغارت منابع ملی مردم ایران ، سه تا واجعه ای مصیبت وبدبختی برای کشور ومردم ایران آورد این سه واجعه مرگبارومصیبت وبدبختی اینها بودند.1- سربازان تخم شیطان فتنه انگلیس که در جنگ جهانی شگست خورده وقهدی زده ومریض شده بودند، مریضی واگیردار وبا وسل را برای اولین باربرداخل کشور ماآوردند  ومردم بدبخت آن دوره را دچاراین مرضهای وحشتناک کردند. دوم آمدند این مریضی را به نفع خود درمان کنند  تریاک وموادمخدر را برای اولین باربه داخل کشور وجامعه ایران آن روز آوردند . سوم غلات وداراهای مردم وکشور ما را غارت کردند وبردند به کشور نجس خودشان که مردمشان از گرسنگی می مردند وقهدی به کشور ما آوردندطوری که بسیار از مردم از گرسنگی درآن زمان جان باختند.وعلاوه براینها بسیاری از سرزمین های   ایران پهناور را از ایران آن روز جدا کردندواینها همه فتنه ودسیسه ها وخساراتها وزیانهای بسیاری بود که برسرمردم ایران وکشورپهناور ایران آوردندوهنوز هم که هنوز است نوچه های  دورگه نسل انگلیسی ملعون وپلید در داخل کشور ودر داخل فدرت هستند. ونسل آینده این ریشه های پلید ومگنده را درآینده انشاء الله خواهد سوزاندوپاک وخالص خواهد کردانشاء الله.
مرگ بر منافقین مرگ بر انگلیس ملعون مرگ برامریکا مرگ براسرائیل مرگ برالسعود کافر.
یاحق

السلام علیک یا حضرت خدیجه کبری علیه اسلام.
بهترین تعریف ومعرفه حضرت خدیجه کبری علیه السلام  همان سخنان پیامبراسلام صلی الله علیه وآله وسلم درباره ایشان است که فرمودند:

 به خدا قسم بهتر از او خدا به من نداده؛ زیرا به من ایمان آورد،
 هنگامی  که مردم کافر بودند. مرا تایید کرد، هنگامی که مردم مرا تکذیب کردند
 و در اموال خود با من مواسات کرد، زمانی که مردم مرا محروم کردند
 و از او فرزندی خداوند روزی من کرد
 که از ن دیگر محرومم و آن فرزند وجود مقدس حضرت زهرا (س) است.


روزوهفته معلم برمعلمان وفرهنگیان گرامی مبارک باد. از همه مردم مومن ونودوست  می خواهم درسندتحول آموزش پرورش وسیانت حق عمومی ومسئولیت وآسان سازی تربیت وپرورش وآموزش نسلهای خود درآینده، بصورت خودجوش وهمگانی در طرح اعتلائ آموزش وپرورش مشارکت فراگیر داشته باشند وهمه و هرکسی هر طرحی یا هرکمکی که از دستش برمی آید به رئیس قوه فضائیه وافرادفرهنگی همکار با آنها تحویل  بدهند وآنان را دراین مسیر یاری دهند. چون آموزش وپرورش خیلی خیلی مهم است.
خدا به رئیس قوه قضائیه وهمگارانش سلامتی وتوفیق روزافزون بدهد و به کارهایشان ومشکلاتشان فرجی از لطف خود عنایت بفرماید.آمین یارب العالمین.
یاحق

السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ [یَا بَقِیَّةَ الْمُؤْمِنِینَ‏] وَ ابْنَ أَوَّلِ الْمُسْلِمِینَ 

سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان و فرزند اوّلین نفر از مسلمین،

وَ كَیْفَ لَا تَكُونُ كَذَلِكَ وَ أَنْتَ سَلِیلُ الْهُدَى وَ حَلِیفُ التَّقْوَى وَ خَامِسُ أَهْلِ الْكِسَاءِ 

 و چگونه این طور نباشد و حال آنكه تو فرزند هدایت و هم قسم با تقوى و پنجمین نفر از اصحاب كساء مى ‏باشى،

غَذَّتْكَ یَدُ الرَّحْمَةِ وَ رُبِّیتَ فِی حَجْرِ الْإِسْلَامِ وَ رَضَعْتَ مِنْ ثَدْیِ الْإِیمَانِ 

 دست رحمت خدا تو را پرورش داده، و در دامان اسلام رشد نموده ‏اى و از ایمان شیر خورده ‏اى، 

فَطِبْتَ حَیّاً وَ طِبْتَ مَیِّتاً غَیْرَ أَنَّ النَّفْسَ غَیْرُ رَاضِیَةٍ [الْأَنْفُسَ غَیْرُ طَیِّبَةٍ] بِفِرَاقِكَ وَ لَا شَاكَّةٍ فِی حَیَاتِكَ یَرْحَمُكَ اللَّهُ

پس در حال حیات و ممات خوشا به حالت، منتهى نفس از فراق و جدائى تو خشنود نبوده و تردیدى در حیات و زنده بودن تو ندارد.


ولادت باسعادت امام حسن مجتبی مبارک باد.

خردرو سازان  مثل هزاران زالو وهزاران شاخکهای اختاپوست خون مردم  جامعه اسلامی رابا دادن خردروی آشغالشان با قیمتهای گزافشان به خرد مردم مکیده اندومی مکند . به این  می گوییم در جامعه اسلامی نسبت به حق مردم ظلم شده است. ظلم وستم درجامعه اسلامی هست . نگویید نیست . هست منتها بطور سازمان یافته است.سالها پیش گفتیم شرکت خرذروی سازی ایران  هراسمی که می خواهدداشته  باشد سایپا یا . باید همگیشان منحل شود. یعنی اینکه بدرد نمی خورند فقط پول مملکت وبیت المال را مفت  یک عده مثل اختاپوست ولشکر زالو مفت می خورندواقتصاد کشور را فلج کرده اندواین انگلها ایران اسلامی را عقب نگه داشته اندکه لعنت خدا برهمه شان باد.خیال کردید که عمرها وعمرسدها وحرمله ها وشمرها فقط درتاریخ گذشته است . نخیر الان هم  هست.قوه قضائیه باید سریع رسیدگی کند و وارد عمل شود مردم نیز قوه قضائیه را یاری دهند. که خدا با صادقان وراستگویان ومومنان است.انشاءالله که موفق می شوند.
یاحق

دستکاری درمصوبات مجلس شورای اسلامی ولو حتی یک کلمه جرم محسوب می شود وخلاف قانون اساسی بوده ونیز خیانت به حق الناس است.اینقدر این جرم وگناه راافرادی از مجلسیان در دوره مجلسهای قبل تکرار کرده اند که برایشان عادی شده است ومثل آب خوردن آن کار جلاف را انجام می دادند. وقتی که گناه وجرمی برای انجام دهندگان آن عادی شودیعنی اینکه غفلت حاصل شده ودچارغفلت وبی خبری از خدا شده اند. یعنی اینکه خدا توفیقش را از روی آنها برداشته است . وچه غفلتی بالاتر ازاین ؟ واین افراد باید از طریق قانون پی گیری و مجازات شوندو نیز این افراد در روز قیامت پاسگوخواهندبود.
یاحق

کسانی که درشبکه های اجتماعی سخنان استاد رائفی پور را تخته می کنندواورا تخریب می کنندبدانندکه آنان دوست صهیونیسم اسرائیل وشیطان  هستند.
سخنان استاد رائفی پور  سخنرانی از دین واز پیامبر صلی الله وآله وسلم وائمه اطهار علیه السلام است.سخنان او همچون تیری روشنایی است که پردههای تاریک دشمنان را یکی پس از دیگری می دردومحو می کند وحقیقت را آشکار می کند.پس ای جوانان مومن به حرفهای استاد رائفی پور گوش کنیدهمچنان که درگذشته گوش کردید.باشد که دشمنان عبرت گیرند واز راه منحرف بازگردند واگر عبرت نگرفتند وباز نگشتند حسابشان با کریم الکاتبین است.
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
المر تِلْكَ آیَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۱﴾
الف لام میم راء این است آیات كتاب و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است ولى بیشتر مردم نمى‏ گروند (۱)
اللَّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى یُدَبِّرُ الْأَمْرَ یُفَصِّلُ الْآیَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ ﴿۲﴾
خدا [همان] كسى است كه آسمانها را بدون ستونهایى كه آنها را ببینید برافراشت آنگاه بر عرش استیلا یافت و خورشید و ماه را رام گردانید هر كدام براى مدتى معین به سیر خود ادامه مى‏ دهند [خداوند] در كار [آفرینش] تدبیر مى ‏كند و آیات [خود] را به روشنى بیان مى ‏نماید امید كه شما به لقاى پروردگارتان یقین حاصل كنید (۲)
وَهُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْهَارًا وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِیهَا زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ﴿۳﴾
و اوست كسى كه زمین را گسترانید و در آن كوهها و رودها نهاد و از هر گونه میوه‏ اى در آن جفت جفت قرار داد روز را به شب مى ‏پوشاند قطعا در این [امور] براى مردمى كه تفكر مى كنند نشانه‏ هایى وجود دارد (۳)
وَفِی الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِیلٌ صِنْوَانٌ وَغَیْرُ صِنْوَانٍ یُسْقَى بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِی الْأُكُلِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿۴﴾
و در زمین قطعاتى است كنار هم و باغهایى از انگور و كشتزارها و درختان خرما چه از یك ریشه و چه از غیر یك ریشه كه با یك آب سیراب مى‏ گردند و [با این همه] برخى از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و كیفیت] بر برخى دیگر برترى مى‏ دهیم بى گمان در این [امر نیز] براى مردمى كه تعقل مى كنند دلایل [روشنى] است (۴)
وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ أُولَئِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۵﴾
و اگر عجب دارى عجب از سخن آنان [=كافران] است كه آیا وقتى خاك شدیم به راستى در آفرینش جدیدى خواهیم بود اینان همان كسانند كه به پروردگارشان كفر ورزیده‏ اند و در گردنهایشان زنجیرهاست و آنان همدم آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (۵)
وَیَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلَاتُ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۶﴾
و پیش از رحمت‏ شتابزده از تو عذاب مى‏طلبند و حال آنكه پیش از آنان [بر كافران] عقوبتها رفته است و به راستى پروردگار تو نسبت به مردم با وجود ستمشان بخشایشگر است و به یقین پروردگار تو سخت‏ كیفر است (۶)
وَیَقُولُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ﴿۷﴾
و آنان كه كافر شده‏ اند مى‏ گویند چرا نشانه‏ اى آشكار از طرف پروردگارش بر او نازل نشده است [اى پیامبر] تو فقط هشداردهنده‏ اى و براى هر قومى رهبرى است (۷)
اللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَى وَمَا تَغِیضُ الْأَرْحَامُ وَمَا تَزْدَادُ وَكُلُّ شَیْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ ﴿۸﴾
خدا مى‏ داند آنچه را كه هر ماده‏ اى [در رحم] بار مى‏ گیرد و [نیز] آنچه را كه رحمها مى ‏كاهند و آنچه را مى‏ افزایند و هر چیزى نزد او اندازه‏ اى دارد (۸)
عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِیرُ الْمُتَعَالِ ﴿۹﴾
داناى نهان و آشكار [و] بزرگ بلندمرتبه است (۹)
سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّیْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ ﴿۱۰﴾
[براى او] یكسان است كسى از شما سخن [خود] را نهان كند و كسى كه آن را فاش گرداند و كسى كه خویشتن را به شب پنهان دارد و در روز آشكارا حركت كند (۱۰)
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ ﴿۱۱﴾
براى او فرشتگانى است كه پى در پى او را به فرمان خدا از پیش رو و از پشت‏ سرش پاسدارى مى كنند در حقیقت ‏خدا حال قومى را تغییر نمى‏ دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند و چون خدا براى قومى آسیبى بخواهد هیچ برگشتى براى آن نیست و غیر از او حمایتگرى براى آنان نخواهد بود (۱۱)
هُوَ الَّذِی یُرِیكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَیُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ ﴿۱۲﴾
اوست كسى كه برق را براى بیم و امید به شما مى ‏نمایاند و ابرهاى گرانبار را پدیدار مى ‏كند (۱۲)
وَیُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِیفَتِهِ وَیُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَیُصِیبُ بِهَا مَنْ یَشَاءُ وَهُمْ یُجَادِلُونَ فِی اللَّهِ وَهُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ ﴿۱۳﴾
رعد به حمد او و فرشتگان [جملگى] از بیمش تسبیح مى‏ گویند و صاعقه ‏ها را فرو مى‏ فرستند و با آنها هر كه را بخواهد مورد اصابت قرار مى‏ دهد در حالى كه آنان در باره خدا مجادله مى كنند و او سخت‏ كیفر است (۱۳)
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَسْتَجِیبُونَ لَهُمْ بِشَیْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّیْهِ إِلَى الْمَاءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿۱۴﴾
دعوت حق براى اوست و كسانى كه [مشركان] جز او مى‏ خوانند هیچ جوابى به آنان نمى‏ دهند مگر مانند كسى كه دو دستش را به سوى آب بگشاید تا [آب] به دهانش برسد در حالى كه [آب] به [دهان] او نخواهد رسید و دعاى كافران جز بر هدر نباشد (۱۴)
وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلَالُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ﴿۱۵﴾
و هر كه در آسمانها و زمین است‏ خواه و ناخواه با سایه ‏هایشان بامدادان و شامگاهان براى خدا سجده مى كنند (۱۵)
قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ لَا یَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿۱۶﴾
بگو پروردگار آسمانها و زمین كیست بگو خدا بگو پس آیا جز او سرپرستانى گرفته اید كه اختیار سود و زیان خود را ندارند بگو آیا نابینا و بینا یكسانند یا تاریكیها و روشنایى برابرند یا براى خدا شریكانى پنداشته‏ اند كه مانند آفرینش او آفریده‏ اند و در نتیجه [این دو] آفرینش بر آنان مشتبه شده است بگو خدا آفریننده هر چیزى است و اوست‏ یگانه قهار (۱۶)
أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ كَذَلِكَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا اَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْكُثُ فِی الْأَرْضِ كَذَلِكَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ ﴿۱۷﴾
[همو كه] از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه ‏هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل كفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا كالایى در آتش مى‏ گدازند هم نظیر آن كفى برمى ‏آید خداوند حق و باطل را چنین مثل مى‏ زند اما كف بیرون افتاده از میان مى ‏رود ولى آنچه به مردم سود مى ‏رساند در زمین [باقى] مى‏ ماند خداوند مثلها را چنین مى‏ زند (۱۷)
لِلَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَالَّذِینَ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ أُولَئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿۱۸﴾
براى كسانى كه پروردگارشان را اجابت كرده‏ اند پاداش بس نیكوست و كسانى كه وى را اجابت نكرده‏ اند اگر سراسر آنچه در زمین است و مانند آن را با آن داشته باشند قطعا آن را براى بازخرید خود خواهند داد آنان به سختى بازخواست‏ شوند و جایشان در دوزخ است و چه بد جایگاهى است (۱۸)
أَفَمَنْ یَعْلَمُ أَنَّمَا أُنْزِلَ إِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا یَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۱۹﴾
پس آیا كسى كه مى‏ داند آنچه از جانب پروردگارت به تو نازل شده حقیقت دارد مانند كسى است كه كوردل است تنها خردمندانند كه عبرت مى‏ گیرند (۱۹)
الَّذِینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا یَنْقُضُونَ الْمِیثَاقَ ﴿۲۰﴾
همانان كه به پیمان خدا وفادارند و عهد [او] را نمى ‏شكنند (۲۰)

فلیسطینیان باید مجهزبه اسلحه وسلاح گرم شوند.باید به آنها از هرلحاظ کمک کرد تا وطن اشغال شدهشان را از چنگال غاصب صهیونیسم آزادکنند.نباید آنها رابا آن وضعیت رها کرد.باید به آنها یاری رساندمخصوصا"سلاح، این وظیفه همه مسلمانان  است.انشاءالله که پیروز خواهندشد.
یاحق

وَالَّذِینَ یَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ ﴿۲۱﴾
و آنان كه آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده مى ‏پیوندند و از پروردگارشان مى‏ ترسند و از سختى حساب بیم دارند (۲۱)
وَالَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿۲۲﴾
و كسانى كه براى طلب خشنودى پروردگارشان شكیبایى كردند و نماز برپا داشتند و از آنچه روزیشان دادیم نهان و آشكارا انفاق كردند و بدى را با نیكى مى‏ زدایند ایشان راست فرجام خوش سراى باقى (۲۲)
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ وَالْمَلَائِكَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ ﴿۲۳﴾
[همان] بهشتهاى عدن كه آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان كه درستكارند در آن داخل مى ‏شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان درمى ‏آیند (۲۳)
سَلَامٌ عَلَیْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ ﴿۲۴﴾
[و به آنان مى‏ گویند] درود بر شما به [پاداش] آنچه صبر كردید راستى چه نیكوست فرجام آن سراى (۲۴)
وَالَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿۲۵﴾
و كسانى كه پیمان خدا را پس از بستن آن مى ‏شكنند و آنچه را خدا به پیوستن آن فرمان داده مى‏ گسلند و در زمین فساد مى كنند بر ایشان لعنت است و بد فرجامى آن سراى ایشان راست (۲۵)
اللَّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَفَرِحُوا بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فِی الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ ﴿۲۶﴾
خدا روزى را براى هر كه بخواهد گشاده یا تنگ مى‏ گرداند و[لى آنان] به زندگى دنیا شاد شده‏ اند و زندگى دنیا در [برابر] آخرت جز بهره‏ اى [ناچیز] نیست (۲۶)
وَیَقُولُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنَابَ ﴿۲۷﴾
و كسانى كه كافر شده‏ اند مى‏ گویند چرا از جانب پروردگارش معجزه ‏اى بر او نازل نشده است بگو در حقیقت ‏خداست كه هر كس را بخواهد بى‏ راه مى‏ گذارد و هر كس را كه [به سوى او] بازگردد به سوى خود راه مى ‏نماید (۲۷)
الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ﴿۲۸﴾
همان كسانى كه ایمان آورده‏ اند و دلهایشان به یاد خدا آرام مى‏ گیرد آگاه باش كه با یاد خدا دلها آرامش مى‏ یابد (۲۸)
الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ ﴿۲۹﴾
كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده‏ اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند (۲۹)
كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْكَ وَهُمْ یَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ ﴿۳۰﴾
بدین گونه تو را در میان امتى كه پیش از آن امتهایى روزگار به سر بردند فرستادیم تا آنچه را به تو وحى كردیم بر آنان بخوانى در حالى كه آنان به [خداى] رحمان كفر مى ‏ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى بجز او نیست بر او توكل كرده‏ ام و بازگشت من به سوى اوست (۳۰)
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِیعًا أَفَلَمْ یَیْأَسِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِیعًا وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ كَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِیبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى یَأْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿۳۱﴾
و اگر قرآنى بود كه كوهها بدان روان مى ‏شد یا زمین بدان قطعه قطعه مى‏ گردید یا مردگان بدان به سخن درمى ‏آمدند [باز هم در آنان اثر نمیکرد] نه چنین است بلكه همه امور بستگى به خدا دارد آیا كسانى كه ایمان آورده‏ اند ندانسته‏ اند كه اگر خدا مى‏ خواست قطعا تمام مردم را به راه مى ‏آورد و كسانى كه كافر شده‏ اند پیوسته به [سزاى] آنچه كرده‏ اند مصیبت كوبنده‏ اى به آنان مى ‏رسد یا نزدیك خانه ‏هایشان فرود مى ‏آید تا وعده خدا فرا رسد آرى خدا وعده [خود را] خلاف نمى ‏كند (۳۱)
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَیْتُ لِلَّذِینَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَیْفَ كَانَ عِقَابِ ﴿۳۲﴾
و بى‏ گمان فرستادگان پیش از تو [نیز] مسخره شدند پس به كسانى كه كافر شده بودند مهلت دادم آنگاه آنان را [به كیفر] گرفتم پس چگونه بود كیفر من (۳۲)
أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا یَعْلَمُ فِی الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذِینَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِیلِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿۳۳﴾
آیا كسى كه بر هر شخصى بدانچه كرده است مراقب است [مانند كسى است كه از همه جا بى‏ خبر است] و براى خدا شریكانى قرار دادند بگو نامشان را ببرید آیا او را به آنچه در زمین است و او نمى‏ داند خبر مى‏ دهید یا سخنى سطحى [و میان‏تهى] مى‏ گویید [چنین نیست] بلكه براى كسانى كه كافر شده‏ اند نیرنگشان آراسته شده و از راه [حق] بازداشته شده‏ اند و هر كه را خدا بى‏ راه گذارد رهبرى نخواهد داشت (۳۳)
لَهُمْ عَذَابٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿۳۴﴾
براى آنان در زندگى دنیا عذابى است و قطعا عذاب آخرت دشوارتر است و براى ایشان در برابر خدا هیچ نگهدارنده‏ اى نیست (۳۴)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا تِلْكَ عُقْبَى الَّذِینَ اتَّقَوْا وَعُقْبَى الْكَافِرِینَ النَّارُ ﴿۳۵﴾
وصف بهشتى كه به پرهیزگاران وعده داده شده [این است كه] از زیر [درختان ] آن نهرها روان است میوه و سایه‏ اش پایدار است این است فرجام كسانى كه پرهیزگارى كرده‏ اند و فرجام كافران آتش [دوزخ] است (۳۵)
وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْكِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْكَ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ یُنْكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ إِلَیْهِ أَدْعُو وَإِلَیْهِ مَآبِ ﴿۳۶﴾
و كسانى كه به آنان كتاب [آسمانى] داده‏ ایم از آنچه به سوى تو نازل شده شاد مى ‏شوند و برخى از دسته ‏ها كسانى هستند كه بخشى از آن را انكار مى كنند بگو جز این نیست كه من مامورم خدا را بپرستم و به او شرك نورزم به سوى او مى‏ خوانم و بازگشتم به سوى اوست (۳۶)
وَكَذَلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِیًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا وَاقٍ ﴿۳۷﴾
و بدین سان آن [قرآن] را فرمانى روشن نازل كردیم و اگر پس از دانشى كه به تو رسیده [باز] از هوسهاى آنان پیروى كنى در برابر خدا هیچ دوست و حمایتگرى نخواهى داشت (۳۷)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّیَّةً وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ ﴿۳۸﴾
و قطعا پیش از تو [نیز] رسولانى فرستادیم و براى آنان ن و فرزندانى قرار دادیم و هیچ پیامبرى را نرسد كه جز به اذن خدا معجزه ‏اى بیاورد براى هر زمانى كتابى است (۳۸)
یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ ﴿۳۹﴾
خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى ‏كند و اصل كتاب نزد اوست (۳۹)
وَإِنْ مَا نُرِیَنَّكَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَیْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَیْنَا الْحِسَابُ ﴿۴۰﴾
و اگر پاره‏ اى از آنچه را كه به آنان وعده مى‏ دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم جز این نیست كه بر تو رساندن [پیام] است و بر ما حساب [آنان] (۴۰)

تولید داخلی خوب است اما بشرطی که با کیفیت باشد.تولید اجناس وکالایی بی کیفیت خیانت است درحق الناس.کسی که کالای بی کیفیت تولید می کند درحق مردم وجامعه اسلامی خیانت می کند.مثل همین خودروسازان بی درد وبی مروت وبی دین،  درایران هم ماشین تولید می کنند. درکشورهای دیگر هم ماشین تولید میکنند. درکشورهای دیگر خودروی پرنده وبرقی تولید می کنند نه خودروی فسیلی . خودروهای تولید داخل ایران فسیل هستند. صاحبان تولیدکننده خودرو درایران مردم ایران اسلامی را چه فرض کرده اند عقب مانده یا بی خبراز همه جای دنیا. نخیر مردم ایران اسلامی اینگونه نیستندآگاه هستندومتعدین، این شماخودروسازان هستید که نا آگاه بی دین و وطن فروش هستید لعنت خدا به شما بی دینان و وطن فروشان باد.
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿۱﴾
الف لام راء كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریكیها به سوى روشنایى بیرون آورى به سوى راه آن شكست ناپذیر ستوده (۱)
اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَوَیْلٌ لِلْكَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیدٍ ﴿۲﴾
خدایى كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست و واى بر كافران از عذابى سخت (۲)
الَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَیَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِی ضَلَالٍ بَعِیدٍ ﴿۳﴾
همانان كه زندگى دنیا را بر آخرت ترجیح مى‏ دهند و مانع راه خدا مى ‏شوند و آن را كج مى ‏شمارند آنانند كه در گمراهى دور و درازى هستند (۳)
وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ ﴿۴﴾
و ما هیچ پیامبرى را جز به زبان قومش نفرستادیم تا [حقایق را] براى آنان بیان كند پس خدا هر كه را بخواهد بى‏ راه مى‏ گذارد و هر كه را بخواهد هدایت مى ‏كند و اوست ارجمند حكیم (۴)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿۵﴾
و در حقیقت موسى را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] كه قوم خود را از تاریكیها به سوى روشنایى بیرون آور و روزهاى خدا را به آنان یادآورى كن كه قطعا در این [یادآورى] براى هر شكیباى سپاسگزارى عبرتهاست (۵)
وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ أَنْجَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَیُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَكُمْ وَفِی ذَلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِیمٌ ﴿۶﴾
و [به خاطر بیاور] هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت نعمت‏ خدا را بر خود به یاد آورید آنگاه كه شما را از فرعونیان رهانید [همانان] كه بر شما عذاب سخت روا مى‏ داشتند و پسرانتان را سر مى ‏بریدند و نتان را زنده مى‏ گذاشتند و در این [امر] براى شما از جانب پروردگارتان آزمایشى بزرگ بود (۶)
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّكُمْ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ ﴿۷﴾
و آنگاه كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر واقعا سپاسگزارى كنید [نعمت] شما را افزون خواهم كرد و اگر ناسپاسى نمایید قطعا عذاب من سخت‏ خواهد بود (۷)
وَقَالَ مُوسَى إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿۸﴾
و موسى گفت اگر شما و هر كه در روى زمین است همگى كافر شوید بى‏ گمان خدا بى ‏نیاز ستوده[صفات] است (۸)
أَلَمْ یَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَا یَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرَدُّوا أَیْدِیَهُمْ فِی أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِی شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَیْهِ مُرِیبٍ ﴿۹﴾
آیا خبر كسانى كه پیش از شما بودند قوم نوح و عاد و ثمود و آنانكه بعد از ایشان بودند [و] كسى جز خدا از آنان آگاهى ندارد به شما نرسیده است فرستادگانشان دلایل آشكار برایشان آوردند ولى آنان دستهایشان را [به نشانه اعتراض] بر دهانهایشان نهادند و گفتند ما به آنچه شما بدان ماموریت دارید كافریم و از آنچه ما را بدان مى‏ خوانید سخت در شكیم (۹)
قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِی اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یَدْعُوكُمْ لِیَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَیُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِیدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿۱۰﴾
پیامبرانشان گفتند مگر در باره خدا پدید آورنده آسمانها و زمین تردیدى هست او شما را دعوت مى ‏كند تا پاره‏ اى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و تا زمان معینى شما را مهلت دهد گفتند شما جز بشرى مانند ما نیستید مى‏ خواهید ما را از آنچه پدرانمان مى ‏پرستیدند باز دارید پس براى ما حجتى آشكار بیاورید (۱۰)

قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ یَمُنُّ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَمَا كَانَ لَنَا أَنْ نَأْتِیَكُمْ بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱۱﴾
پیامبرانشان به آنان گفتند ما جز بشرى مثل شما نیستیم ولى خدا بر هر یك از بندگانش كه بخواهد منت مى ‏نهد و ما را نرسد كه جز به اذن خدا براى شما حجتى بیاوریم و مؤمنان باید تنها بر خدا توكل كنند (۱۱)
وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَیْتُمُونَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿۱۲﴾
و چرا بر خدا توكل نكنیم و حال آنكه ما را به راه ‏هایمان رهبرى كرده است و البته ما بر آزارى كه به ما رساندید شكیبایى خواهیم كرد و توكل‏كنندگان باید تنها بر خدا توكل كنند (۱۲)
وَقَالَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِینَ ﴿۱۳﴾
و كسانى كه كافر شدند به پیامبرانشان گفتند شما را از سرزمین خودمان بیرون خواهیم كرد مگر اینكه به كیش ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحى كرد كه حتما ستمگران را هلاك خواهیم كرد (۱۳)
وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِی وَخَافَ وَعِیدِ ﴿۱۴﴾
و قطعا شما را پس از ایشان در آن سرزمین سكونت‏ خواهیم داد این براى كسى است كه از ایستادن [در م به هنگام حساب] در پیشگاه من بترسد و از تهدیدم بیم داشته باشد (۱۴)
وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ ﴿۱۵﴾
و [پیامبران از خدا] گشایش خواستند و [سرانجام] هر زورگوى لجوجى نومید شد (۱۵)

یک واقعیت تلخ این است که برنامه های   سیما اصلا"راضی کننده نیستند.ولی برخی خوبند. وهمیشه از برنامه شبکه چهار سیما تعریف کرده ام امسال هم یک برنامه حوب وعالی داشت وآن برنامه نامش زندگی پس از زندگی بود. خیلی واقعتر ودلنشین بود. مخاطب را به فکر وگنجکافی وتفکر درهمه ابعاد زندگی وادار می کرد.وهمچنین ابعاد دینی وفرهنگی مثل زندگی دنیایی واعمال انسان دراین دنیا ومعاد ومرگ وآخرت وتجسم اعمال درآن دنیا، دراین گونه موارد مخاطب را به چالش فکری می کشید . و وادار می کرد که مخاطب در ذهن خود مطالعاتی داشته باشد برروی گذشته زندگی خودواعمال خود. چه برنامه بهتر این که انسان را به طرف دینداری وانجام اعمال دینی وآخرتی می کشاند.بنظرم دراین گونه برنامه ها گفتارهای دینی ومعنوی را به بوته عمل می رساند. توجه به حقیقت وعالم پس ازمرگ وآخرت آن هم بطور حقیقی و واقعی به انسان ومخاطب امروزی هشدار وآماده باش می دهدکه بلاخره ای انسان مخاطب که حالا تو هرشخصی که هستید در هرجایگاهی دراین دنیا قرار گرفته باشید  بلاخره تو نیز روزی از این دنیا با مرکب مرگ کوچ خواهیدکرد وبه دیار باقی خواهید شتافت نهایتا" اگر صدسال هم عمرکنید عاقبت خودهستید و اعمالت. من از همه عوامل این برنامه تهیه کنندگان کارگردان تصویربرداران صداگذاران فیلم برداران وپخش کنندگان ومجریان ونیزکسانی که دراین برنامه مشارکت کردند وکوشه از نمای زندگی خود وچندلحظه ای مرگ خودرا  برای آگاهی تمام اقشار اجتماع توضیح دادند تشکر وقدر دانی می کنم . وهمچنین از عوامل شبکه چهارسیماوباز از همه عوامل این برنامه تشکرمی کنم. تنها شبکه ی که از اول مورد انتخابم بود وحالا شبکه افق هم به آن اضافه شده است، برای دیدن انتخاب می کردم.امیدوارم برنامه های دیگری باهمین کفیت پخش کنند.برنامه ای که انسان را به فکروتفکر فرو دارد بهترین برنامه است.
یاحق

ملت ایران اسلامی باید به قهرمانان ودلاورمردان خود چه نیروهای نظامی وانتظامی وچه نیروهای سپاهی وبسیجی وجهادگر. وچه این نیروهای هوایی باشد یا زمینی ویا بخصوص دریایی ، باید همه مردم ایران اسلامی به داشتن همچون فرزندان قهرمان ودلاورخود افتخار کند وبرخودببالدوخدا را شکرکنند.  که امروز اقیانوسیها ودریاها زیرپایی دلاورمردان کشوراسلامی ما است. جوانان باید این قهرمانان را الگوقرار دهند. شهدای عزیز همچنین روزی را آرزو می کردند وامروز شهداء به برخی خواستهای آرمانی خود رسیده اند.ماهمه به سرداران دلاور خودوسپاه اسلام افتخار می کنیم وبه آنها خدا قوت می گوییم وپیروزی نهایی را برعلیه کفر وباطل، برای آنان از درگاه خداوند بزرگ خواهانیم. چه حزب الله باشد  چه انصارو الله وچه مقاومت وسایرنیروها همگی آنها جزء سپاه انقلاب اسلامی هستند. مابه همه آنها دعا می کنیم که درهرکجا در راه خدا برعلیه کفر وباطل ومستکبر وصهیونیسم می جنگنددعا می کنیم وپیروزی همه آنان را از درگاه خدا خواهانیم.شهید عماد مغنیه قهرمان والگوی جوانان لبنان است.شهیدسپهبدحاج قاسم سلیمانی الگو ونمونه یارز یک سردار ویک سرباز واقعی ویک انسان آگاه وآزاده ویک عبد صالح خدا ، برای همه جوانان مبارز وبندگان مومن خدا است. روح همه شهدا شادباد.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْكُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ﴿۷﴾
اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید اگر خدا را یارى كنید یاریتان مى ‏كند و گامهایتان را استوار مى دارد (۷) محمد

دست هدایتگر خدا همیشه برسر این ملت وبندگانش بوده وخواهدبود.الطاف خداوند همیشه هست لیکن کسی بخواهد.
حرکت جهادی اگر ادامه داشته باشد درهرنقطه جامعه اسلامی بخصوص درمناطق دور افتاده ومحروم ، درهمه زمینه ها ، خرکت تحولگرا وتخول آفرین هم هست که موجب پیشرفت جامعه اسلامی از همه لحاظ درهمه ارصه ها می شود.
چهار تا رکن اساسی وتحولگرا وتحولسازوهدایتگربسوی خدا درقرآن هست که اینها عبارتند از:1و2- ایمان صلات وتلاوت قرآن وعمل به احکام دینی، بطورکل آموختن قرآن وزبان قرآن وخواندن  قرآن وعمل به نکات فهم شده ازآن درهمه زمینه ها چه اخلاق ورفتار چه فرهنگ درهمه ابعاد چه اقتصاد  چه اجتماعی وچه فردی وچه درت ، درهمه زمینه هابا تمام ابعاد. درهمه جوامعه اسلامی وجوامعه غیراسلامی  باشد.
اینها که اشاره می کنم هرکدام بحثهای مفصلی دارد.
3-انفاق وزکات ،که باید رکن اساسی وجزئ اولویتهای زندگی ما وکل مردم درهمه جوامعه باشد.
4-جهاد در راه خدا  به تمام معناء درهمه ابعاد زندگی چه فردی وچه اجتماعی چه فرهنگی چه علمی و اقتصادی وچه ی چه درسایرارکان ها، جهادباید همیشه باشد. جهاد برای مومنان درهمیشه باز هدایت بهشت است. جهاد باید باشد تا ابعاد فردی اجتماعی انسانها رشد کندوبه تعالی اوج معنوی برسد.جهاد برهمه مومنین واجب است.اگرچه دشمن به ظاهر از مرزهای جغرافیای دورشده است. اما دشمن ریزترشده است.پس حرکت جهادی ادامه دار رشد وتعالی است.این حرکت فرق نمی کند یابرای آقاباشد یا برای یک خانم ویابرای یک کودک ونوجوان وجوان وپیر، یعنی درتمام سنین واجب است . حرکت جهادی باید جزء اولویتهای مهم زندگی ماباشد وهمین طورآن سه رکن دیگر. دراین مورد بایددراین موارد  آموشها به افراد جامعه داده شود وبرنامه ها وکتابهای باتوجه به قرآن وسنت واحادیث  سیره ور وش زندگی ائمه علیه السلام تهیه وتدوین گردد تا دراختیار همه  قرار گیرد.این یکی از اولویتهای مهم انسان سازی وجامعه سازی مرحله نوین است.امیدورام بندگان مومن خدا به  انجام چنین کارهای بپردازند وموفق شوند انشاء الله اگر به همه اینها پرداخته شود آنوقت قرآن دیگر دربین بندگان خدا  ، مجهورومجهول نیست. بلکه آشنایی همیشگی وتمام ابعادی واجب الوجودی بندگان مومن خدا است.
یاحق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر تِلْكَ آیَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِینٍ ﴿۱﴾
الف لام راء این است آیات كتاب [آسمانى] و قرآن روشنگر (۱)
رُبَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿۲﴾
چه بسا كسانى كه كافر شدند آرزو كنند كه كاش مسلمان بودند (۲)
ذَرْهُمْ یَأْكُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۳﴾
بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان كند پس به زودى خواهند دانست (۳)
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَعْلُومٌ ﴿۴﴾
و هیچ شهرى را هلاك نكردیم مگر اینكه براى آن اجلى معین بود (۴)
مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿۵﴾
هیچ امتى از اجل خویش نه پیش مى‏ افتد و نه پس مى‏ ماند (۵)
وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ ﴿۶﴾
و گفتند اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است به یقین تو دیوانه‏ اى (۶)
لَوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلَائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۷﴾
اگر راست مى‏ گویى چرا فرشته ‏ها را پیش ما نمى ‏آورى (۷)
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِینَ ﴿۸﴾
فرشتگان را جز به حق فرو نمى‏ فرستیم و در آن هنگام دیگر مهلت نیابند (۸)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۹﴾
بى‏ تردید ما این قرآن را به تدریج نازل كرده‏ ایم و قطعا نگهبان آن خواهیم بود (۹)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِی شِیَعِ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۰﴾
و به یقین پیش از تو [نیز] در گروههاى پیشینیان [پیامبرانى] فرستادیم (۱۰)

وَسَكَنْتُمْ فِی مَسَاكِنِ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَیَّنَ لَكُمْ كَیْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ ﴿۴۵﴾
و در سراهاى كسانى كه بر خود ستم روا داشتند سكونت گزیدید و براى شما آشكار گردید كه با آنان چگونه معامله كردیم و مثلها براى شما زدیم (۴۵)
وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ ﴿۴۶﴾
و به یقین آنان نیرنگ خود را به كار بردند و [جزاى] مكرشان با خداست هر چند از مكرشان كوهها از جاى كنده مى ‏شد (۴۶)
فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ ﴿۴۷﴾
پس مپندار كه خدا وعده خود را به پیامبرانش خلاف مى ‏كند كه خدا شكست‏ ناپذیر انتقام‏گیرنده است (۴۷)
یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿۴۸﴾
روزى كه زمین به غیر این زمین و آسمانها [به غیر این آسمانها] مبدل گردد و [مردم] در برابر خداى یگانه قهار ظاهر شوند (۴۸)
وَتَرَى الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِینَ فِی الْأَصْفَادِ ﴿۴۹﴾
و گناهكاران را در آن روز مى ‏بینى كه با هم در زنجیرها بسته شده‏ اند (۴۹)
سَرَابِیلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَى وُجُوهَهُمُ النَّارُ ﴿۵۰﴾
تن‏پوشهایشان از قطران است و چهره ‏هایشان را آتش مى ‏پوشاند (۵۰)
لِیَجْزِیَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿۵۱﴾
تا خدا به هر كس هر چه به دست آورده است جزا دهد كه خدا زودشمار است (۵۱)
هَذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِیُنْذَرُوا بِهِ وَلِیَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِیَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۵۲﴾
این [قرآن] ابلاغى براى مردم است [تا به وسیله آن هدایت ‏شوند] و بدان بیم یابند و بدانند كه او معبودى یگانه است و تا صاحبان خرد پند گیرند (۵۲)

چرابه فکر بازنشستگان تامین اجتماعی نیستید؟ چرا سرمایه آنها رادولت خورده است؟چرا حقوق ناچیزآنها راافزایش نمی دهید؟چرا به فکر این قشر سالمند نیستید؟ چرا زندگی را برآنها سخت کرده اید؟چرا از آنان غافل شده اید؟چرا برای آنها کاری انجام نمی دهید؟چرا به این سالمند اقشار ظلم شده است؟ چرا تامین اجتماعی بی تدبیر وبی کفایت شده است؟چرا برای حقوق بازنسشتگان کاری نمی کند؟
یاحق

وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ ﴿۱۵﴾
و [پیامبران از خدا] گشایش خواستند و [سرانجام] هر زورگوى لجوجى نومید شد (۱۵)
مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَیُسْقَى مِنْ مَاءٍ صَدِیدٍ ﴿۱۶﴾
[آن كس كه] دوزخ پیش روى اوست و به او آبى چركین نوشانده مى ‏شود (۱۶)
یَتَجَرَّعُهُ وَلَا یَكَادُ یُسِیغُهُ وَیَأْتِیهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَیِّتٍ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِیظٌ ﴿۱۷﴾
آن را جرعه جرعه مى ‏نوشد و نمى‏ تواند آن را فرو برد و مرگ از هر جانبى به سویش مى ‏آید ولى نمى‏ میرد و عذابى سنگین به دنبال دارد (۱۷)
مَثَلُ الَّذِینَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عَاصِفٍ لَا یَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَى شَیْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ ﴿۱۸﴾
مثل كسانى كه به پروردگار خود كافر شدند كردارهایشان به خاكسترى مى‏ ماند كه بادى تند در روزى طوفانى بر آن بوزد از آنچه به دست آورده‏ اند هیچ [بهره‏ اى] نمى‏ توانند برد این است همان گمراهى دور و دراز (۱۸)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْكُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿۱۹﴾
آیا در نیافته‏ اى كه خدا آسمانها و زمین را به حق آفریده اگر بخواهد شما را مى ‏برد و خلق تازه‏ اى مى ‏آورد (۱۹)
وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿۲۰﴾
و این [كار] بر خدا دشوار نیست (۲۰)
وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِیعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّهُ لَهَدَیْنَاكُمْ سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِنْ مَحِیصٍ ﴿۲۱﴾
و همگى در برابر خدا ظاهر مى ‏شوند پس ناتوانان به گردنكشان مى‏ گویند ما پیروان شما بودیم آیا چیزى از عذاب خدا را از ما دور مى ‏كنید مى‏ گویند اگر خدا ما را هدایت كرده بود قطعا شما را هدایت میکردیم چه بى‏ تابى كنیم چه صبر نماییم براى ما یكسان است ما را راه گریزى نیست (۲۱)
وَقَالَ الشَّیْطَانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِیَ عَلَیْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِی فَلَا تَلُومُونِی وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۲۲﴾
و چون كار از كار گذشت [و داورى صورت گرفت] شیطان مى‏ گوید در حقیقت ‏خدا به شما وعده داد وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف كردم و مرا بر شما هیچ تسلطى نبود جز اینكه شما را دعوت كردم و اجابتم نمودید پس مرا ملامت نكنید و خود را ملامت كنید من فریادرس شما نیستم و شما هم فریادرس من نیستید من به آنچه پیش از این مرا [در كار خدا] شریك مى‏ دانستید كافرم آرى ستمكاران عذابى پردرد خواهند داشت (۲۲)
وَأُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَامٌ ﴿۲۳﴾
و كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده‏ اند به بهشتهایى درآورده مى ‏شوند كه از زیر [درختان] آن جویبارها روان است كه به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر مى ‏برند و درودشان در آنجا سلام است (۲۳)
أَلَمْ تَرَ كَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَیِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ ﴿۲۴﴾
آیا ندیدى خدا چگونه مثل زده سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ریشه‏ اش استوار و شاخه‏ اش در آسمان است (۲۴)
تُؤْتِی أُكُلَهَا كُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَكَّرُونَ ﴿۲۵﴾
میوه‏ اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‏ دهد و خدا مثلها را براى مردم مى‏ زند شاید كه آنان پند گیرند (۲۵)
وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ ﴿۲۶﴾
و مثل سخنى ناپاك چون درختى ناپاك است كه از روى زمین كنده شده و قرارى ندارد (۲۶)
یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ ﴿۲۷﴾
خدا كسانى را كه ایمان آورده‏ اند در زندگى دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى‏ گرداند و ستمگران را بى‏ راه مى‏ گذارد و خدا هر چه بخواهد انجام مى‏ دهد (۲۷)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿۲۸﴾
آیا به كسانى كه [شكر] نعمت‏ خدا را به كفر تبدیل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت درآوردند ننگریستى (۲۸)
جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿۲۹﴾
[در آن سراى هلاكت كه] جهنم است [و] در آن وارد مى ‏شوند و چه بد قرارگاهى است (۲۹)
وَجَعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلُّوا عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِیرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿۳۰﴾
و براى خدا مانندهایى قرار دادند تا [مردم را] از راه او گمراه كنند بگو برخوردار شوید كه قطعا بازگشت‏ شما به سوى آتش است (۳۰)
قُلْ لِعِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لَا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿۳۱﴾
به آن بندگانم كه ایمان آورده‏ اند بگو نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ ایم پنهان و آشكارا انفاق كنند پیش از آنكه روزى فرا رسد كه در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستیى (۳۱)
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ ﴿۳۲﴾
خداست كه آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان آبى فرستاد و به وسیله آن از میوه ‏ها براى شما روزى بیرون آورد و كشتى را براى شما رام گردانید تا به فرمان او در دریا روان شود و رودها را براى شما مسخر كرد (۳۲)
وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَیْنِ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ ﴿۳۳﴾
و خورشید و ماه را كه پیوسته روانند براى شما رام گردانید و شب و روز را [نیز] مسخر شما ساخت (۳۳)
وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿۳۴﴾
و از هر چه از او خواستید به شما عطا كرد و اگر نعمت‏ خدا را شماره كنید نمى‏ توانید آن را به شمار درآورید قطعا انسان ستم‏پیشه ناسپاس است (۳۴)
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿۳۵﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور دار (۳۵)
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِیرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَمَنْ عَصَانِی فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۳۶﴾
پروردگارا آنها بسیارى از مردم را گمراه كردند پس هر كه از من پیروى كند بى گمان او از من است و هر كه مرا نافرمانى كند به یقین تو آمرزنده و مهربانى (۳۶)
رَبَّنَا إِنِّی أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْكُرُونَ ﴿۳۷﴾
پروردگارا من [یكى از] فرزندانم را در دره‏ اى بى‏ كشت نزد خانه محترم تو سكونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرایش ده و آنان را از محصولات [مورد نیازشان] روزى ده باشد كه سپاسگزارى كنند (۳۷)
رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ وَمَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ ﴿۳۸﴾
پروردگارا بى‏ گمان تو آنچه را كه پنهان مى داریم و آنچه را كه آشكار مى‏ سازیم مى‏ دانى و چیزى در زمین و در آسمان بر خدا پوشیده نمى‏ ماند (۳۸)
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿۳۹﴾
سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى اسماعیل و اسحاق را به من بخشید به راستى پروردگار من شنونده دعاست (۳۹)
رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿۴۰﴾
پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز پروردگارا و دعاى مرا بپذیر (۴۰)
رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ ﴿۴۱﴾
پروردگارا روزى كه حساب برپا مى ‏شود بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى (۴۱)
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الْأَبْصَارُ ﴿۴۲﴾
و خدا را از آنچه ستمكاران مى كنند غافل مپندار جز این نیست كه [كیفر] آنان را براى روزى به تاخیر مى‏ اندازد كه چشمها در آن خیره مى ‏شود (۴۲)
مُهْطِعِینَ مُقْنِعِی رُءُوسِهِمْ لَا یَرْتَدُّ إِلَیْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ ﴿۴۳﴾
شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمى‏ زنند و [از وحشت] دلهایشان تهى است (۴۳)
وَأَنْذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذَابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ ﴿۴۴﴾
و مردم را از روزى كه عذاب بر آنان مى ‏آید بترسان پس آنان كه ستم كرده‏ اند مى‏ گویند پروردگارا ما را تا چندى مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان [تو] پیروى كنیم [به آنان گفته مى ‏شود] مگر شما پیش از این سوگند نمى ‏خوردید كه شما را فنایى نیست (۴۴)

فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۳۰﴾
پس فرشتگان همگى یكسره سجده كردند (۳۰)
إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَى أَنْ یَكُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۱﴾
جز ابلیس كه خوددارى كرد از اینكه با سجده‏ كنندگان باشد (۳۱)
قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۲﴾
فرمود اى ابلیس تو را چه شده است كه با سجده‏ كنندگان نیستى (۳۲)
قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿۳۳﴾
گفت من آن نیستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك از گلى سیاه و بدبو آفریده‏ اى سجده كنم (۳۳)
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِیمٌ ﴿۳۴﴾
فرمود از این [مقام] بیرون شو كه تو رانده‏ شده‏ اى (۳۴)
وَإِنَّ عَلَیْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ ﴿۳۵﴾
و تا روز جزا بر تو لعنت باشد (۳۵)
قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۳۶﴾
گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگیخته خواهند شد مهلت ده (۳۶)
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿۳۷﴾
فرمود تو از مهلت‏ یافتگانى (۳۷)
إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿۳۸﴾
تا روز [و] وقت معلوم (۳۸)
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۳۹﴾
گفت پروردگارا به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان مى ‏آرایم و همه را گمراه خواهم ساخت (۳۹)
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴۰﴾
مگر بندگان خالص تو از میان آنان را (۴۰)
قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿۴۱﴾
فرمود این راهى است راست [كه] به سوى من [منتهى مى ‏شود] (۴۱)
إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَكَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿۴۲﴾
در حقیقت تو را بر بندگان من تسلطى نیست مگر كسانى از گمراهان كه تو را پیروى كنند (۴۲)
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۴۳﴾
و قطعا وعده‏ گاه همه آنان دوزخ است (۴۳)
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ ﴿۴۴﴾
[دوزخى] كه براى آن هفت در است و از هر درى بخشى معین از آنان [وارد مى ‏شوند] (۴۴)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۵﴾
بى‏ گمان پرهیزگاران در باغها و چشمه ‏سارانند (۴۵)
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ ﴿۴۶﴾
[به آنان گویند] با سلامت و ایمنى در آنجا داخل شوید (۴۶)
وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿۴۷﴾
و آنچه كینه [و شائبه ‏هاى نفسانى] در سینه‏ هاى آنان است بركنیم برادرانه بر تختهایى روبروى یكدیگر نشسته‏ اند (۴۷)
لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِینَ ﴿۴۸﴾
نه رنجى در آنجا به آنان مى ‏رسد و نه از آنجا بیرون رانده مى ‏شوند (۴۸)
نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿۴۹﴾
به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان (۴۹)
وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ ﴿۵۰﴾
و اینكه عذاب من عذابى است دردناك (۵۰)
وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﴿۵۱﴾
و از مهمانان ابراهیم به آنان خبر ده (۵۱)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ ﴿۵۲﴾
هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهیم] گفت ما از شما بیمناكیم (۵۲)
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۵۳﴾
گفتند مترس كه ما تو را به پسرى دانا مژده مى‏ دهیم (۵۳)

وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۱۱﴾
و هیچ پیامبرى برایشان نیامد جز آنكه او را به مسخره مى‏ گرفتند (۱۱)
كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۱۲﴾
بدین گونه آن [استهزا] را در دل بزهكاران راه مى‏ دهیم (۱۲)
لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
[كه] به او ایمان نمى ‏آورند و راه [و رسم] پیشینیان پیوسته چنین بوده است (۱۳)
وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ ﴿۱۴﴾
و اگر درى از آسمان بر آنان مى‏ گشودیم كه همواره از آن بالا مى ‏رفتند (۱۴)
لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ ﴿۱۵﴾
قطعا مى گفتند در حقیقت ما چشم‏بندى شده‏ ایم بلكه ما مردمى هستیم كه افسون شده‏ ایم (۱۵)
وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ ﴿۱۶﴾
و به یقین ما در آسمان برجهایى قرار دادیم و آن را براى تماشاگران آراستیم (۱۶)
وَحَفِظْنَاهَا مِنْ كُلِّ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿۱۷﴾
و آن را از هر شیطان رانده‏ شده‏ اى حفظ كردیم (۱۷)
إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِینٌ ﴿۱۸﴾
مگر آن كس كه یده گوش فرا دهد كه شهابى روشن او را دنبال مى ‏كند (۱۸)
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ كُلِّ شَیْءٍ مَوْزُونٍ ﴿۱۹﴾
و زمین را گسترانیدیم و در آن كوههاى استوار افكندیم و از هر چیز سنجیده‏ اى در آن رویانیدیم (۱۹)
وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ ﴿۲۰﴾
و براى شما و هر كس كه شما روزى ‏دهنده او نیستید در آن وسایل زندگى قرار دادیم (۲۰)

وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿۲۱﴾
و هیچ چیز نیست مگر آنكه گنجینه ‏هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‏ اى معین فرو نمى‏ فرستیم (۲۱)
وَأَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ ﴿۲۲﴾
و بادها را بارداركننده فرستادیم و از آسمان آبى نازل كردیم پس شما را بدان سیراب نمودیم و شما خزانه‏ دار آن نیستید (۲۲)
وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ﴿۲۳﴾
و بى‏ تردید این ماییم كه زنده مى ‏كنیم و مى‏ میرانیم و ما وارث [همه] هستیم (۲۳)
وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنْكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِینَ ﴿۲۴﴾
و به یقین پیشینیان شما را شناخته‏ ایم و آیندگان [شما را نیز] شناخته‏ ایم (۲۴)
وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ یَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِیمٌ عَلِیمٌ ﴿۲۵﴾
و مسلما پروردگار توست كه آنان را محشور خواهد كرد چرا كه او حكیم داناست (۲۵)
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿۲۶﴾
و در حقیقت انسان را از گلى خشك از گلى سیاه و بدبو آفریدیم (۲۶)
وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ ﴿۲۷﴾
و پیش از آن جن را از آتشى سوزان و بى ‏دود خلق كردیم (۲۷)
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿۲۸﴾
و [یاد كن] هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشرى را از گلى خشك از گلى سیاه و بدبو خواهم آفرید (۲۸)
فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿۲۹﴾
پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دمیدم پیش او به سجده درافتید (۲۹)
فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۳۰﴾
پس فرشتگان همگى یكسره سجده كردند (۳۰)

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ ﴿۵۲﴾
هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهیم] گفت ما از شما بیمناكیم (۵۲)
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۵۳﴾
گفتند مترس كه ما تو را به پسرى دانا مژده مى‏ دهیم (۵۳)
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَى أَنْ مَسَّنِیَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ﴿۵۴﴾
گفت آیا با اینكه مرا پیرى فرا رسیده است بشارتم مى‏ دهید به چه بشارت مى‏ دهید (۵۴)
قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْقَانِطِینَ ﴿۵۵﴾
گفتند ما تو را به حق بشارت دادیم پس از نومیدان مباش (۵۵)
قَالَ وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ ﴿۵۶﴾
گفت چه كسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید مى ‏شود (۵۶)
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿۵۷﴾
[سپس] گفت اى فرشتگان [دیگر] كارتان چیست (۵۷)
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿۵۸﴾
گفتند ما به سوى گروه مجرمان فرستاده شده‏ ایم (۵۸)
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۵۹﴾
مگر خانواده لوط كه ما قطعا همه آنان را نجات مى‏ دهیم (۵۹)
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ ﴿۶۰﴾
جز آنش را كه مقدر كردیم او از بازماندگان [در عذاب] باشد (۶۰)
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿۶۱﴾
پس چون فرشتگان نزد خاندان لوط آمدند (۶۱)
قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ ﴿۶۲﴾
[لوط] گفت‏ شما مردمى ناشناس هستید (۶۲)
قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿۶۳﴾
گفتند [نه] بلكه براى تو چیزى آورده‏ ایم كه در آن تردید میکردند (۶۳)
وَأَتَیْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿۶۴﴾
و حق را براى تو آورده‏ ایم و قطعا ما راستگویانیم (۶۴)
فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿۶۵﴾
پس پاسى از شب [گذشته] خانواده‏ ات را حركت ده و [خودت] به دنبال آنان برو و هیچ یك از شما نباید به عقب بنگرد و هر جا به شما دستور داده مى ‏شود بروید (۶۵)
وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذَلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ ﴿۶۶﴾
و او را از این امر آگاه كردیم كه ریشه آن گروه صبحگاهان بریده خواهد شد (۶۶)
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿۶۷﴾
و مردم شهر شادى‏ كنان روى آوردند (۶۷)
قَالَ إِنَّ هَؤُلَاءِ ضَیْفِی فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿۶۸﴾
[لوط] گفت اینان مهمانان منند مرا رسوا مكنید (۶۸)
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿۶۹﴾
و از خدا پروا كنید و مرا خوار نسازید (۶۹)
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿۷۰﴾
گفتند آیا تو را [از مهمان كردن] مردم بیگانه منع نكردیم (۷۰)
قَالَ هَؤُلَاءِ بَنَاتِی إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿۷۱﴾
گفت اگر مى‏ خواهید [كارى مشروع] انجام دهید اینان دختران منند [با آنان ازدواج كنید] (۷۱)
لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِی سَكْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿۷۲﴾
به جان تو سوگند كه آنان در مستى خود سرگردان بودند (۷۲)
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِقِینَ ﴿۷۳﴾
پس به هنگام طلوع آفتاب فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت (۷۳)

فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ ﴿۷۴﴾
و آن [شهر] را زیر و زبر كردیم و بر آنان سنگهایى از سنگ گل باراندیم (۷۴)
إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ ﴿۷۵﴾
به یقین در این [كیفر] براى هوشیاران عبرتهاست (۷۵)
وَإِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُقِیمٍ ﴿۷۶﴾
و [آثار] آن [شهر هنوز] بر سر راهى [دایر] برجاست (۷۶)
إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۷۷﴾
بى‏ گمان در این براى مؤمنان عبرتى است (۷۷)
وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَیْكَةِ لَظَالِمِینَ ﴿۷۸﴾
و راستى اهل ایكه ستمگر بودند (۷۸)
فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِینٍ ﴿۷۹﴾
پس از آنان انتقام گرفتیم و آن دو [شهر اكنون] بر سر راهى آشكاراست (۷۹)
وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ ﴿۸۰﴾
و اهل حجر [نیز] پیامبران [ما] را تكذیب كردند (۸۰)
وَآتَیْنَاهُمْ آیَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿۸۱﴾
و آیات خود را به آنان دادیم و[لى] از آنها اعراض كردند (۸۱)
وَكَانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا آمِنِینَ ﴿۸۲﴾
و [براى خود] از كوهها خانه ‏هایى مى‏ تراشیدند كه در امان بمانند (۸۲)
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحِینَ ﴿۸۳﴾
پس صبحدم فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت (۸۳)
فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَكْسِبُونَ ﴿۸۴﴾
و آنچه به دست مى ‏آوردند به كارشان نخورد (۸۴)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ ﴿۸۵﴾
و ما آسمانها و زمین و آنچه را كه میان آن دو است جز به حق نیافریده‏ ایم و یقینا قیامت فرا خواهد رسید پس به خوبى صرف نظر كن (۸۵)
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿۸۶﴾
زیرا پروردگار تو همان آفریننده داناست (۸۶)

وَلَقَدْ آتَیْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ ﴿۸۷﴾
و به راستى به تو سبع المثانى [=سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا كردیم (۸۷)
لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۸﴾
و به آنچه ما دسته ‏هایى از آنان [=كافران] را بدان برخوردار ساخته‏ ایم چشم مدوز و بر ایشان اندوه مخور و بال خویش براى مؤمنان فرو گستر (۸۸)
وَقُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ ﴿۸۹﴾
و بگو من همان هشداردهنده آشكارم (۸۹)
كَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِینَ ﴿۹۰﴾
همان گونه كه [عذاب را] بر تقسیم‏ كنندگان نازل كردیم (۹۰)
الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ ﴿۹۱﴾
همانان كه قرآن را جزء جزء كردند [به برخى از آن عمل كردند و بعضى را رها نمودند] (۹۱)
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۹۲﴾
پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهیم پرسید (۹۲)
عَمَّا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۹۳﴾
از آنچه انجام مى‏ دادند (۹۳)
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِینَ ﴿۹۴﴾
پس آنچه را بدان مامورى آشكار كن و از مشركان روى برتاب (۹۴)
إِنَّا كَفَیْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِینَ ﴿۹۵﴾
كه ما [شر] ریشخندگران را از تو برطرف خواهیم كرد (۹۵)
الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾
همانان كه با خدا معبودى دیگر قرار مى‏ دهند پس به زودى [حقیقت را] خواهند دانست (۹۶)
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ یَضِیقُ صَدْرُكَ بِمَا یَقُولُونَ ﴿۹۷﴾
و قطعا مى‏ دانیم كه سینه تو از آنچه مى‏ گویند تنگ مى ‏شود (۹۷)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ ﴿۹۸﴾
پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوى و از سجده‏ كنندگان باش (۹۸)
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى یَأْتِیَكَ الْیَقِینُ ﴿۹۹﴾
و پروردگارت را پرستش كن تا اینكه مرگ تو فرا رسد (۹۹)


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ خَازِنِ الْعِلْمِ الدَّاعِی إِلَیْكَ بِالْحَقِّ النُّورِ الْمُبِینِ
اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ كَلَامِكَ وَ وَحْیِكَ وَ خَازِنَ عِلْمِكَ وَ لِسَانَ تَوْحِیدِكَ وَ وَلِیَّ أَمْرِكَ وَ مُسْتَحْفِظَ دِینِكَ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِكَ وَ حُجَجِكَ إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ
شهادت امام جعفرصادق علیه السلام برعموم مسلمانان وبرمردم ایران اسلامی تسلیت باد.
یاحق

یُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ اَّرْعَ وَاَّیْتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ﴿۱۱﴾
به وسیله آن كشت و زیتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [دیگر] براى شما مى ‏رویاند قطعا در اینها براى مردمى كه اندیشه مى كنند نشانه‏ اى است (۱۱)
وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿۱۲﴾
و شب و روز و خورشید و ماه را براى شما رام گردانید و ستارگان به فرمان او مسخر شده‏ اند مسلما در این [امور] براى مردمى كه تعقل مى كنند نشانه‏ هاست (۱۲)
وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِی الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَذَّكَّرُونَ ﴿۱۳﴾
و [همچنین] آنچه را در زمین به رنگهاى گوناگون براى شما پدید آورد [مسخر شما ساخت] بى‏ تردید در این [امور] براى مردمى كه پند مى‏ گیرند نشانه‏ اى است (۱۳)
وَهُوَ الَّذِی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۱۴﴾
و اوست كسى كه دریا را مسخر گردانید تا از آن گوشت تازه بخورید و پیرایه‏ اى كه آن را مى ‏پوشید از آن بیرون آورید و كشتیها را در آن شكافنده [آب] مى ‏بینى و تا از فضل او بجویید و باشد كه شما شكر گزارید (۱۴)
وَأَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۱۵﴾
و در زمین كوههایى استوار افكند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پیدا كنید (۱۵)
وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ ﴿۱۶﴾
و نشانه‏ هایى [دیگر نیز قرار داد] و آنان به وسیله ستاره [قطبى] راه‏یابى مى كنند (۱۶)
أَفَمَنْ یَخْلُقُ كَمَنْ لَا یَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۱۷﴾
پس آیا كسى كه مى ‏آفریند چون كسى است كه نمى ‏آفریند آیا پند نمى‏ گیرید (۱۷)
وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۸﴾
و اگر نعمت[هاى] خدا را شماره كنید آن را نمى‏ توانید بشمارید قطعا خدا آمرزنده مهربان است (۱۸)
وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿۱۹﴾
و خدا آنچه را كه پنهان مى دارید و آنچه را كه آشكار مى‏ سازید مى‏ داند (۱۹)
وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ ﴿۲۰﴾
و كسانى را كه جز خدا مى‏ خوانند چیزى نمى ‏آفرینند در حالى كه خود آفریده مى شوند (۲۰)
أَمْوَاتٌ غَیْرُ أَحْیَاءٍ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ ﴿۲۱﴾
مردگانند نه زندگان و نمى‏ دانند كى برانگیخته خواهند شد (۲۱)
إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ﴿۲۲﴾
معبود شما معبودى است‏ یگانه پس كسانى كه به آخرت ایمان ندارند دلهایشان انكاركننده [حق] است و خودشان متكبرند (۲۲)
لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِینَ ﴿۲۳﴾
شك نیست كه خداوند آنچه را پنهان مى دارند و آنچه را آشكار مى‏ سازند مى‏ داند و او گردنكشان را دوست نمى دارد (۲۳)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۲۴﴾
و چون به آنان گفته شود پروردگارتان چه چیز نازل كرده است مى‏ گویند افسانه ‏هاى پیشینیان است (۲۴)
لِیَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یُضِلُّونَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا یَزِرُونَ ﴿۲۵﴾
تا روز قیامت بار گناهان خود را تمام بردارند و [نیز] بخشى از بار گناهان كسانى را كه ندانسته آنان را گمراه مى كنند آگاه باشید چه بد بارى را مى ‏كشند (۲۵)
قَدْ مَكَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْیَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَیْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۲۶﴾
پیش از آنان كسانى بودند كه مكر كردند و[لى] خدا از پایه بر بنیانشان زد درنتیجه از بالاى سرشان سقف بر آنان فرو ریخت و از آنجا كه حدس نمى‏ زدند عذاب به سراغشان آمد (۲۶)
ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ وَیَقُولُ أَیْنَ شُرَكَائِیَ الَّذِینَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿۲۷﴾
سپس روز قیامت آنان را رسوا مى ‏كند و مى‏ گوید كجایند آن شریكان من كه در باره آنها [با پیامبران] مخالفت میکردید كسانى كه به آنان علم داده شده است مى‏ گویند در حقیقت امروز رسوایى و خوارى بر كافران است (۲۷)
الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۲۸﴾
همانان كه فرشتگان جانشان را مى‏ گیرند در حالى كه بر خود ستمكار بوده‏ اند پس از در تسلیم درمى ‏آیند [و مى‏ گویند] ما هیچ كار بدى نمیکردیم آرى خدا به آنچه میکردید داناست (۲۸)
فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِینَ ﴿۲۹﴾
پس از درهاى دوزخ وارد شوید و در آن همیشه بمانید و حقا كه چه بد است جایگاه متكبران (۲۹)
وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَیْرًا لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ ﴿۳۰﴾
و به كسانى كه تقوا پیشه كردند گفته شود پروردگارتان چه نازل كرد مى گویند خوبى براى كسانى كه در این دنیا نیكى كردند [پاداش] نیكویى است و قطعا سراى آخرت بهتر است و چه نیكوست‏ سراى پرهیزگاران (۳۰)
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ كَذَلِكَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقِینَ ﴿۳۱﴾
بهشتهاى عدن كه در آن داخل مى ‏شوند رودها از زیر [درختان] آنها روان است در آنجا هر چه بخواهند براى آنان [فراهم] است‏ خدا این گونه پرهیزگاران را پاداش مى‏ دهد (۳۱)
الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَیِّبِینَ یَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۲﴾
همان كسانى كه فرشتگان جانشان را در حالى كه پاكند مى‏ ستانند [و به آنان] مى‏ گویند درود بر شما باد به [پاداش] آنچه انجام مى‏ دادید به بهشت درآیید (۳۲)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۳۳﴾
آیا [كافران] جز این كه فرشتگان [جان‏ستان] به سویشان آیند یا فرمان پروردگارت [دایر بر عذابشان] دررسد انتظارى مى ‏برند كسانى كه پیش از آنان بودند [نیز] این گونه رفتار كردند و خدا به ایشان ستم نكرد بلكه آنان به خود ستم میکردند (۳۳)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۴﴾
پس [كیفر] بدیهایى كه كردند به آنان رسید و آنچه مسخره‏ اش میکردند آنان را فرا گرفت (۳۴)
وَقَالَ الَّذِینَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿۳۵﴾
و كسانى كه شرك ورزیدند گفتند اگر خدا مى‏ خواست نه ما و نه پدرانمان هیچ چیزى را غیر از او نمى ‏پرستیدیم و بدون [حكم] او چیزى را حرام نمى ‏شمردیم پیش از آنان [نیز] چنین رفتار كردند و[لى] آیا جز ابلاغ آشكار بر پیامبران [وظیفه‏ اى] است (۳۵)
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَالَةُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِینَ ﴿۳۶﴾
و در حقیقت در میان هر امتى فرستاده‏ اى برانگیختیم [تا بگوید] خدا را بپرستید و از طاغوت [=فریبگر] بپرهیزید پس از ایشان كسى است كه خدا [او را] هدایت كرده و از ایشان كسى است كه گمراهى بر او سزاوار است بنابراین در زمین بگردید و ببینید فرجام تكذیب ‏كنندگان چگونه بوده است (۳۶)
إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ یُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿۳۷﴾
اگر [چه] بر هدایت آنان حرص ورزى ولى خدا كسى را كه فرو گذاشته است هدایت نمى ‏كند و براى ایشان یارى‏ كنندگانى نیست (۳۷)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۸﴾
و با سخت‏ ترین سوگندهایشان بخدا سوگند یاد كردند كه خدا كسى را كه مى‏ میرد بر نخواهد انگیخت آرى [انجام] این وعده بر او حق است لیكن بیشتر مردم نمى‏ دانند (۳۸)
لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِینَ ﴿۳۹﴾
تا [خدا] آنچه را در [مورد] آن اختلاف دارند براى آنان توضیح دهد و تا كسانى كه كافر شده‏ اند بدانند كه آنها خود دروغ مى گفته‏ اند (۳۹)
إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ ﴿۴۰﴾
ما وقتى چیزى را اراده كنیم همین قدر به آن مى‏ گوییم باش بى ‏درنگ موجود مى ‏شود (۴۰)
وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿۴۱﴾
و كسانى كه پس از ستمدیدگى در راه خدا هجرت كرده‏ اند در این دنیا جاى نیكویى به آنان مى‏ دهیم و اگر بدانند قطعا پاداش آخرت بزرگتر خواهد بود (۴۱)
الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُونَ ﴿۴۲﴾
همانان كه صبر نمودند و بر پروردگارشان توكل مى كنند (۴۲)
وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿۴۳﴾
و پیش از تو [هم] جز مردانى كه بدیشان وحى میکردیم گسیل نداشتیم پس اگر نمیدانید از پژوهندگان كتابهاى آسمانى جویا شوید (۴۳)

السَّلاَمُ عَلَیْكِ یَا بِنْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكِ یَا أُخْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكِ یَا عَمَّةَ وَلِیِّ اللَّهِ‏
ولادت باسعادت حضرت فاطمه المعصومه علیه السلام مبارک باد.
روز دختر بردختران مومنه گرامی  مبارک وگرامی باد.
ونیزهفته قوه قضائیه را بر رئیس قوه قضائیه وهمکاران گرامیشان تبریک گفته وخدا قوت می گوییم.

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ وَ ابْنَ وَلِیِّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ‏

سلام بر تو اى ولى خدا فرزند ولى خدا سلام بر تو اى حجت خدا فرزند حجت خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا إِمَامَ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةَ الْوُثْقَى وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

سلام بر تو اى پیشواى هدایت و رشته محكم و درود و رحمت و بركات خدا بر تو باد

أَشْهَدُ أَنَّكَ مَضَیْتَ عَلَى مَا مَضَى عَلَیْهِ آبَاؤُكَ الطَّاهِرُونَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ‏

گواهى مى‏ دهم همانا تو درگذشتى بر آنچه درگذشتند بر آن پدران پاكان تو كه درود خدا بر ایشان باد

لَمْ تُؤْثِرْ عَمًى عَلَى هُدًى وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلَى بَاطِلٍ وَ أَنَّكَ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ أَدَّیْتَ الْأَمَانَةَ

برنگزیدى كورى بر هدایت و از حق به جانب باطل میل نكردى و همانا تو خیر خواهى نمودى براى خدا و رسول او و اداى امانت كردى

فَجَزَاكَ اللَّهُ عَنِ الْإِسْلاَمِ وَ أَهْلِهِ خَیْرَ الْجَزَاءِ

پس خدا تو را پاداش دهد از اسلام و مسلمانان بهترین پاداش

أَتَیْتُكَ بِأَبِی وَ أُمِّی زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّكَ مُوَالِیاً لِأَوْلِیَائِكَ مُعَادِیاً لِأَعْدَائِكَ فَاشْفَعْ لِی عِنْدَ رَبِّكَ‏

به زیارتت آمدم پدر و مادرم به فدایت‏در حالى كه شناساى حق تو هستم و دوستدار دوستان تو و دشمنم با دشمنان تو پس در پیشگاه پروردگارت از من شفاعت فرما

 

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا مَوْلاَیَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

سلام بر تو اى مولاى من اى فرزند رسول خدا و درود و رحمت و بركات خدا بر تو باد

أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمَامُ الْهَادِی وَ الْوَلِیُّ الْمُرْشِدُ

گواهى مى ‏دهم بدرستى كه تویى پیشواى هدایت كننده و سرپرست ارشاد كننده بسوى خدا

أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ بِوِلاَیَتِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

از دشمنانت بیزارى مى ‏جویم و به دوستى حضرتت به درگاه حق تقرب مى ‏طلبم درود خداى بر تو باد و رحمت و بركات خدا بر تو باد

 ولادت باسعادت امام رضا علیه السلام بر عاشقان ولایتمدارش مبارکباد.


اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الَّذِی ارْتَضَیْتَهُ وَ رَضَّیْتَ بِهِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ‏

پروردگارا درود فرست بر على بن موسى آنكه او را محبوب و پسندیده خود قرار دادى و از هر كس از خلقت خواستى او را بمقام رضا و خشنودى خود مخصوص گردانیدى

اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ وَ قَائِماً بِأَمْرِكَ وَ نَاصِراً لِدِینِكَ وَ شَاهِداً عَلَى عِبَادِكَ‏

پروردگارا و چنانكه آن حضرت را حجت خود بر خلق و نگهدار و ناصر و یاور دین و شرع خود قرار دادى و گواه و مثل اعلا بر بندگانت گردانیدى

وَ كَمَا نَصَحَ لَهُمْ فِی السِّرِّ وَ الْعَلاَنِیَةِ وَ دَعَا إِلَى سَبِیلِكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ

و چنانكه اى خدا او بندگانت را پنهان و آشكار نصیحت و اندرز كرد و خلق را با حكمت و موعظه و اندرز به راه تو دعوت كرد

فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِكَ وَ خِیَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِیمٌ‏

پس درود فرست بر او بهترین درودى كه بر احدى از اولیاء و خاصان و برگزیدگان از خلقت فرستادى كه تو خداى با وجود و كرم و احسانى.


بِالْبَیِّنَاتِ وَاُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ ﴿۴۴﴾
[زیرا آنان را] با دلایل آشكار و نوشته ‏ها [فرستادیم] و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى و امید كه آنان بیندیشند (۴۴)
أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَكَرُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۴۵﴾
آیا كسانى كه تدبیرهاى بد مى‏ اندیشند ایمن شدند از اینكه خدا آنان را در زمین فرو ببرد یا از جایى كه حدس نمى‏ زنند عذاب برایشان بیاید (۴۵)
أَوْ یَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿۴۶﴾
یا در حال رفت و آمدشان [گریبان] آنان را بگیرد و كارى از دستشان برنیاید (۴۶)
أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿۴۷﴾
یا آنان را در حالى كه وحشت‏زده‏ اند فرو گیرد همانا پروردگار شما رئوف و مهربان است (۴۷)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ یَتَفَیَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْیَمِینِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ ﴿۴۸﴾
آیا به چیزهایى كه خدا آفریده است ننگریسته‏ اند كه [چگونه] سایه ‏هایشان از راست و [از جوانب] چپ مى‏ گردد و براى خدا در حال فروتنى سر بر خاك مى‏ سایند (۴۸)
وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا یَسْتَكْبِرُونَ ﴿۴۹﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین از جنبندگان و فرشتگان است براى خدا سجده مى كنند و تكبر نمى ‏ورزند (۴۹)
یَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ﴿۵۰﴾
از پروردگارشان كه حاكم بر آنهاست مى‏ ترسند و آنچه را مامورند انجام مى‏ دهند (۵۰)
وَقَالَ اللَّهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَهَیْنِ اثْنَیْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿۵۱﴾
و خدا فرمود دو معبود براى خود مگیرید جز این نیست كه او خدایى یگانه است پس تنها از من بترسید (۵۱)
وَلَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّینُ وَاصِبًا أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ ﴿۵۲﴾
و آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست و آیین پایدار [نیز] از آن اوست پس آیا از غیر خدا پروا دارید (۵۲)
وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْأَرُونَ ﴿۵۳﴾
و هر نعمتى كه دارید از خداست‏ سپس چون آسیبى به شما رسد به سوى او روى مى آورید [و مى ‏نالید] (۵۳)
ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِكُونَ ﴿۵۴﴾
و چون آن آسیب را از شما برطرف كرد آنگاه گروهى از شما به پروردگارشان شرك مى ‏ورزند (۵۴)
لِیَكْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۵۵﴾
[بگذار] تا آنچه را به ایشان عطا كرده‏ ایم ناسپاسى كنند اكنون برخوردار شوید و[لى] زودا كه بدانید (۵۵)
وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿۵۶﴾
و از آنچه به ایشان روزى دادیم نصیبى براى آن [خدایانى] كه نمى‏ دانند [چیست] مى ‏نهند به خدا سوگند كه از آنچه به دروغ برمى‏ بافتید حتما سؤال خواهید شد (۵۶)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا یَشْتَهُونَ ﴿۵۷﴾
و براى خدا دخترانى مى ‏پندارند منزه است او و براى خودشان آنچه را میل دارند [قرار مى‏ دهند] (۵۷)
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِیمٌ ﴿۵۸﴾
و هر گاه یكى از آنان را به دختر مژده آورند چهره‏ اش سیاه مى‏ گردد در حالى كه خشم [و اندوه] خود را فرو مى ‏خورد (۵۸)
یَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَیُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا یَحْكُمُونَ ﴿۵۹﴾
از بدى آنچه بدو بشارت داده شده از قبیله [خود] روى مى ‏پوشاند آیا او را با خوارى نگاه دارد یا در خاك پنهانش كند وه چه بد داورى مى كنند (۵۹)
لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ ﴿۶۰﴾
وصف زشت براى كسانى است كه به آخرت ایمان ندارند و بهترین وصف از آن خداست و اوست ارجمند حكیم (۶۰)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَیْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿۶۱﴾
و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه میکرد جنبنده‏ اى بر روى زمین باقى نمى‏ گذاشت لیكن [كیفر] آنان را تا وقتى معین بازپس مى‏ اندازد و چون اجلشان فرا رسد ساعتى آن را پس و پیش نمى‏ توانند افكنند (۶۱)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ﴿۶۲﴾
و چیزى را كه خوش نمى دارند براى خدا قرار مى‏ دهند و زبانشان دروغ‏پردازى مى ‏كند كه [سرانجام] نیكو از آن ایشان است‏ حقا كه آتش براى آنان است و به سوى آن پیش فرستاده خواهند شد (۶۲)
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۶۳﴾
سوگند به خدا كه به سوى امتهاى پیش از تو [رسولانى] فرستادیم [اما] شیطان اعمالشان را برایشان آراست و امروز [هم] سرپرستشان هموست و برایشان عذابى دردناك است (۶۳)
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿۶۴﴾
و ما [این] كتاب را بر تو نازل نكردیم مگر براى اینكه آنچه را در آن اختلاف كرده‏ اند براى آنان توضیح دهى و [آن] براى مردمى كه ایمان مى ‏آورند رهنمود و رحمتى است (۶۴)
وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿۶۵﴾
و خدا از آسمان آبى فرود آورد و با آن زمین را پس از پژمردنش زنده گردانید قطعا در این [امر] براى مردمى كه شنوایى دارند نشانه‏ اى است (۶۵)
وَإِنَّ لَكُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیكُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِینَ ﴿۶۶﴾
و در دامها قطعا براى شما عبرتى است از آنچه در [لابلاى] شكم آنهاست از میان سرگین و خون شیرى ناب به شما مى ‏نوشانیم كه براى نوشندگان گواراست (۶۶)
وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿۶۷﴾
و از میوه درختان خرما و انگور باده مستى‏ بخش و خوراكى نیكو براى خود مى گیرید قطعا در این[ها] براى مردمى كه تعقل مى كنند نشانه‏ اى است (۶۷)
وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ﴿۶۸﴾
و پروردگار تو به زنبور عسل وحى [=الهام غریزى] كرد كه از پاره‏ اى كوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست [و چفته ‏سازى] مى كنند خانه ‏هایى براى خود درست كن (۶۸)

کسانی که دلار را درجامعه اسلامی بالا می برند وبه آن بها می دهند وآن را به 22 هزارتومان بالابردندوهیچ کنترلی در بالا رفتن ارزش آن درجامعه ندارند آنها نوکر امریکا واسرائیل هستند.دلار باید درجامعه اسلامی ارزشش به صفر برسد . دلار باید به زمین زده شود وبه کور برود.چرا به ترامپ اینقدر خرده می گیرید دولت شما بی کفایت تراز ترامپ است.دولتی که نتواند بازار وارز را کنترول کند دولت نیست یک عروسک خیمه شب بازی است.این درتاریخ ایران اسلامی ثبت خواهدشد که بی کفایت ترین دولت در ایران اسلامی چه کسانی بودند.
یاحق

بیماری کووید19 ازبین خواهدرفت اما به مرور زمان، همانطوری که این بیماری بطور جهش آمد بطور جهشی هم ازبین خواهد رفت.بجای اینکه به دنبال واکسن کرونا باشید بیشتر به دنبال ژن بگردید که ژن بیماری را ازبین می برد ، البته  به دنبال تهیه واکسنش هم باشید.کرونا آغاز دوران یک علم جدید ی ژنیتیکی خواهدبود، یعنی علم جزئترین سطح مورد مطالعه دربدن انسان. پس دوران کرونا آغاز دوران علم جدید ژنیتیک خواهدبود.
یاحق

سخنان امام را فراموش نکنید ، سخنان امام را فراموش کردید که دچار این همه مشکلات شدید . سخن امام ره از شعار انقلاب اسلامی بود وآن این بود نه شرقی ، نه غربی ، جمهوری اسلامی بود. وحالا شما یکی از اصل شعار انقلاب اسلامی را فراموش کرده اید وآن اینکه : نه غربی  نه شرقی  فقط اسلام می ماند وقدرت اسلامی .قرار داد 25 ساله نشی مثل قرارداد نگین ترمانچای ، استعمار چین با استعمار غربیها فرق دارد، آنها ابنداء سفره  را درخاک بیگانه پهن  می کنندوبه آدمهای آن سرزمین وخاک نشان می دهند بعدآنها را وامدار خودمی کنند وبدهکار بخود وبعد مثل زالو می مکند واستعمار واستثارمی کنند ودرآخرهم مقداری ازآن خاک وسرزمین را برای خودشان  برمی دارند مثل ارثی که با سرمایه گذاری بدست آورده اند.پول زیادی وسفره رنگین کاذب چشمتان را کورنکند. فراموش کرده اید  که صاحب سرزمین پراز ثروت هستید وبیگانگان چشم برآن دوخته اند  تاتکه پاره کنند.فراموش کرده اید که تکه پارههای این سرزمین درتاریخ گذشته توسط گرگان واستعمارگران پیر خرقت جدا شد. فراموش کردید که سرداری همچونادر به این آب وخاک سرزمینهای زیادی را که متعلق به این آب وخاک بودند اضافه کردند ومتحدکردند. فراموش کردید که سردارسلیمانی هم  درحال گسترش اسلام وانقلاب اسلامی وسرزمنیهای اسلامی  ومتخدکردن آنها با این آب وخاک بود. حتی تاریخ خودرا فراموش کرده اید . تاریخ را مرور کنید همه جوانان باید تاریخ را مرور کنند ودرس عبرت بیاموزند.
یاحق

ثُمَّ كُلِی مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِی سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ﴿۶۹﴾
سپس از همه میوه ‏ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بیرون مى ‏آید در آن براى مردم درمانى است راستى در این [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مى كنند نشانه [قدرت الهى] است (۶۹)
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْ لَا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿۷۰﴾
و خدا شما را آفرید سپس [جان] شما را مى‏ گیرد و بعضى از شما تا خوارترین [دوره] سالهاى زندگى [فرتوتى] بازگردانده مى ‏شود به طورى كه بعد از [آن همه] دانستن [دیگر] چیزى نمى‏ دانند قطعا خدا داناى تواناست (۷۰)
وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿۷۱﴾
و خدا بعضى از شما را در روزى بر بعضى دیگر برترى داده است و[لى] كسانى كه فزونى یافته‏ اند روزى خود را به بندگان خود نمى‏ دهند تا در آن با هم مساوى باشند آیا باز نعمت‏ خدا را انكار مى كنند (۷۱)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَنِینَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ یَكْفُرُونَ ﴿۷۲﴾
و خدا براى شما از خودتان همسرانى قرار داد و از همسرانتان براى شما پسران و نوادگانى نهاد و از چیزهاى پاكیزه به شما روزى بخشید آیا [باز هم] به باطل ایمان مى ‏آورند و به نعمت خدا كفر مى ‏ورزند (۷۲)
وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقًا مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ شَیْئًا وَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿۷۳﴾
و به جاى خدا چیزهایى را مى ‏پرستند كه در آسمانها و زمین به هیچ وجه اختیار روزى آنان را ندارند و [به كارى] توانایى ندارند (۷۳)
فَلَا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثَالَ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿۷۴﴾
پس براى خدا مثل نزنید كه خدا مى‏ داند و شما نمیدانید (۷۴)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْدًا مَمْلُوكًا لَا یَقْدِرُ عَلَى شَیْءٍ وَمَنْ رَزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ یُنْفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَجَهْرًا هَلْ یَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۷۵﴾
خدا مثلى مى‏ زند بنده‏ اى است زرخرید كه هیچ كارى از او برنمى ‏آید آیا [او] با كسى كه به وى از جانب خود روزى نیكو داده‏ ایم و او از آن در نهان و آشكار انفاق مى ‏كند یكسانست ‏سپاس خداى راست [نه] بلكه بیشترشان نمى‏ دانند (۷۵)
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلَیْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَى شَیْءٍ وَهُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلَاهُ أَیْنَمَا یُوَجِّهْهُ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِی هُوَ وَمَنْ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۷۶﴾
و خدا مثلى [دیگر] مى‏ زند دو مردند كه یكى از آنها لال است و هیچ كارى از او برنمى ‏آید و او سربار خداوندگارش مى‏ باشد هر جا كه او را مى‏ فرستد خیرى به همراه نمى ‏آورد آیا او با كسى كه به عدالت فرمان مى‏ دهد و خود بر راه راست است ‏یكسان است (۷۶)
وَلِلَّهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۷۷﴾
و نهان آسمانها و زمین از آن خداست و كار قیامت جز مانند یك چشم بر هم زدن یا نزدیكتر [از آن] نیست زیرا خدا بر هر چیزى تواناست (۷۷)
وَاللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۷۸﴾
و خدا شما را از شكم مادرانتان در حالى كه چیزى نمى‏ دانستید بیرون آورد و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد باشد كه سپاسگزارى كنید (۷۸)
أَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِی جَوِّ السَّمَاءِ مَا یُمْسِكُهُنَّ إِلَّا اللَّهُ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿۷۹﴾
آیا به سوى پرندگانى كه در فضاى آسمان رام شده‏ اند ننگریسته‏ اند جز خدا كسى آنها را نگاه نمى دارد راستى در این [قدرت‏ نمایى] براى مردمى كه ایمان مى ‏آورند نشانه‏ هایى است (۷۹)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُیُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُیُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا یَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَیَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَى حِینٍ ﴿۸۰﴾
و خدا براى شما خانه ‏هایتان را مایه آرامش قرار داد و از پوست دامها براى شما خانه ‏هایى نهاد كه آن[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى‏ یابید و از پشمها و كركها و موهاى آنها وسایل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد] (۸۰)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِیلَ تَقِیكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِیلَ تَقِیكُمْ بَأْسَكُمْ كَذَلِكَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ ﴿۸۱﴾
و خدا از آنچه آفریده به سود شما سایه ‏هایى فراهم آورده و از كوهها براى شما پناهگاه ‏هایى قرار داده و براى شما تن‏پوشهایى مقرر كرده كه شما را از گرما [و سرما] حفظ مى ‏كند و تن‏پوشها [=زره ‏ها]یى كه شما را در جنگتان حمایت مى ‏نماید این گونه وى نعمتش را بر شما تمام مى‏ گرداند امید كه شما [به فرمانش] گردن نهید (۸۱)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْكَ الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿۸۲﴾
پس اگر رویگردان شوند بر تو فقط ابلاغ آشكار است (۸۲)
یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ یُنْكِرُونَهَا وَأَكْثَرُهُمُ الْكَافِرُونَ ﴿۸۳﴾
نعمت‏ خدا را مى ‏شناسند اما باز هم منكر آن مى ‏شوند و بیشترشان كافرند (۸۳)
وَیَوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا ثُمَّ لَا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ كَفَرُوا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿۸۴﴾
و [یاد كن] روزى را كه از هر امتى گواهى برمى‏ انگیزیم سپس به كسانى كه كافر شده‏ اند رخصت داده نمى ‏شود و آنان مورد بخشش قرار نخواهند گرفت (۸۴)
وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلَا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿۸۵﴾
و چون كسانى كه ستم كرده‏ اند عذاب را ببینند [شكنجه] آنان كاسته نمى‏ گردد و مهلت نمى‏ یابند (۸۵)
وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِینَ كُنَّا نَدْعُو مِنْ دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿۸۶﴾
و چون كسانى كه شرك ورزیدند شریكان خود را ببینند مى‏ گویند پروردگارا اینها بودند آن شریكانى كه ما به جاى تو مى‏ خواندیم و[لى شریكان] قول آنان را رد مى كنند كه شما جدا دروغگویانید (۸۶)
وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ یَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۸۷﴾
و آن روز در برابر خدا از در تسلیم درآیند و آنچه را كه برمى‏ بافتند بر باد مى ‏رود (۸۷)
الَّذِینَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا یُفْسِدُونَ ﴿۸۸﴾
كسانى كه كفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند به [سزاى] آنكه فساد میکردند عذابى بر عذابشان مى‏ افزاییم (۸۸)
وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی كُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا عَلَیْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِكَ شَهِیدًا عَلَى هَؤُلَاءِ وَنَزَّلْنَا عَلَیْكَ الْكِتَابَ تِبْیَانًا لِكُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ ﴿۸۹﴾
و [به یاد آور] روزى را كه در هر امتى گواهى از خودشان برایشان برانگیزیم و تو را [هم] بر این [امت] گواه آوریم و این كتاب را كه روشنگر هر چیزى است و براى مسلمانان رهنمود و رحمت و بشارتگرى است بر تو نازل كردیم (۸۹)
إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿۹۰﴾
در حقیقت ‏خدا به دادگرى و نیكوكارى و بخشش به خویشاوندان فرمان مى‏ دهد و از كار زشت و ناپسند و ستم باز مى دارد به شما اندرز مى‏ دهد باشد كه پند گیرید (۹۰)
وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَیْمَانَ بَعْدَ تَوْكِیدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَیْكُمْ كَفِیلًا إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۹۱﴾
و چون با خدا پیمان بستید به پیمان خود وفا كنید و سوگندهاى [خود را] پس از استوار كردن آنها مشكنید با اینكه خدا را بر خود ضامن [و گواه] قرار داده‏ اید زیرا خدا آنچه را انجام مى‏ دهید مى‏ داند (۹۱)
وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَیْمَانَكُمْ دَخَلًا بَیْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِیَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا یَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ وَلَیُبَیِّنَنَّ لَكُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿۹۲﴾
و مانند آن [زنى] كه رشته خود را پس از محكم بافتن [یكى یكى] از هم مى‏ گسست مباشید كه سوگندهاى خود را میان خویش وسیله [فریب و] تقلب سازید [به خیال این] كه گروهى از گروه دیگر [در داشتن امكانات] افزونترند جز این نیست كه خدا شما را بدین وسیله مى ‏آزماید و روز قیامت در آنچه اختلاف میکردید قطعا براى شما توضیح خواهد داد (۹۲)
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۹۳﴾
و اگر خدا مى‏ خواست قطعا شما را امتى واحد قرار مى‏ داد ولى هر كه را بخواهد بیراه و هر كه را بخواهد هدایت مى ‏كند و از آنچه انجام مى‏ دادید حتما سؤال خواهید شد (۹۳)
وَلَا تَتَّخِذُوا أَیْمَانَكُمْ دَخَلًا بَیْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَلَكُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۹۴﴾
و زنهار سوگندهاى خود را دستاویز تقلب میان خود قرار مدهید تا گامى بعد از استواریش بلغزد و شما به [سزاى] آنكه [مردم را] از راه خدا باز داشته‏ اید دچار شكنجه شوید و براى شما عذابى بزرگ باشد (۹۴)
وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۹۵﴾
و پیمان خدا را به بهاى ناچیزى مفروشید زیرا آنچه نزد خداست اگر بدانید همان براى شما بهتر است (۹۵)
مَا عِنْدَكُمْ یَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۹۶﴾
آنچه پیش شماست تمام مى ‏شود و آنچه پیش خداست پایدار است و قطعا كسانى را كه شكیبایى كردند به بهتر از آنچه عمل میکردند پاداش خواهیم داد (۹۶)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۹۷﴾
هر كس از مرد یا زن كار شایسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكیزه‏ اى حیات [حقیقى] بخشیم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى‏ دادند پاداش خواهیم داد (۹۷)
فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿۹۸﴾
پس چون قرآن مى‏ خوانى از شیطان مطرود به خدا پناه بر (۹۸)
إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُونَ ﴿۹۹﴾
چرا كه او را بر كسانى كه ایمان آورده‏ اند و بر پروردگارشان توكل مى كنند تسلطى نیست (۹۹)
إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ ﴿۱۰۰﴾
تسلط او فقط بر كسانى است كه وى را به سرپرستى برمى‏ گیرند و بر كسانى كه آنها به او [=خدا] شرك مى ‏ورزند (۱۰۰)

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده خدا سلام بر تو اى وارث نوح پیغمبر خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ مُوسَى كَلِیمِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو اى وارث موسى سخن گوى با خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ عِیسَى رُوحِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث عیسى روح قدس الهى

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حضرت محمد حبیب (و محبوب) خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ عَلِیٍّ وَصِیِّ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث على وصى رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِیِّ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حسن مجتبى صاحب مقام رضا سلام بر تو اى وارث فاطمه زهراء دختر رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الشَّهِیدُ الصِّدِّیقُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبَارُّ التَّقِیُ‏

سلام بر تو اى شهید راه خدا با صدق و حقیقت سلام بر تو اى وصى نیكوكار با تقواى

السَّلاَمُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلاَمُ عَلَى مَلاَئِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِینَ بِكَ‏

سلام بر ارواح پاكى كه به بارگاه عزتت راه یافتند و به خدمتت رحل اقامت افكندند سلام بر فرشتگان خدا در گرد روح پاكت

أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَیْتَ اَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ

گواهى مى‏ دهم كه تو نماز را بپاداشتى و زكوة به مستحقان عطا كردى و امر به معروف و نهى از منكر فرمودى

وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْیَقِینُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

 و خدا را با اخلاص كامل تا هنگام رحلت پرستش كردى سلام‏و رحمت و بركات خدا بر تو باد.


روزعرفه گرامی باد و پیشاپیش عید سعید قربان را به تمام مسلمانان جهان الخصوص به مردم ایران اسلامی ومخلصان نظام اسلامی وبه رهبرمعظم انقلاب اسلامی تبریک می گوییم.

یاحق



السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ الْبَرَّ التَّقِیَّ الْإِمَامَ الْوَفِیَّ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الرَّضِیُّ اَّكِیُ‏

سلام بر تو اى ابا جعفر اى محمد بن على كه بزرگوار و پرهیزكار و پیشواى وفادارى سلام بر تو اى شخص پسندیده حق و پاك و منزه از هر عیب و نقص

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا نَجِیَّ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى ولى خدا سلام ما بر تو اى نجات یافته خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا سَفِیرَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا سِرَّ اللَّهِ (سِتْرَ اللَّهِ) السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ضِیَاءَ اللَّهِ‏

سلام ما بر تو اى سفیر خدا سلام ما بر تو اى سر پنهان خداسلام ما بر تو اى نور خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا سَنَاءَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا كَلِمَةَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا رَحْمَةَ اللَّهِ‏

سلام ما بر تو اى روشنى خدا سلام ما بر تو اى كلمه الهى سلام ما بر تو اى رحمت واسعه خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا النُّورُ السَّاطِعُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْبَدْرُ الطَّالِعُ‏

سلام ما بر تو اى نور ساطع لامع الهى سلام ما بر تو اى ماه تمام طالع

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الطَّیِّبُ مِنَ الطَّیِّبِینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الطَّاهِرُ مِنَ الْمُطَهَّرِینَ‏

سلام ما بر تو اى بهترین شخص از نسل بهترین مردان عالم سلام ما بر تو اى روح پاك از نژاد پاكان عالم

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْآیَةُ الْعُظْمَى السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْحُجَّةُ الْكُبْرَى‏

سلام ما بر تو اى آیت الله اعظم سلام ما بر تو اى حجت بزرگ خدا بر خلق

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُطَهَّرُ مِنَ اَّلاَّتِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُنَزَّهُ عَنِ الْمُعْضِلاَتِ (الْمُعْظِلاَتِ)

سلام ما بر تو اى پاك از هر لغزش و گناه سلام ما بر تو اى منزه و مبرا از هر خشونت و سخت‏گیرى

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلِیُّ عَنْ نَقْصِ الْأَوْصَافِ‏

سلام ما بر تو اى برتر از هر نقصان در اوصاف

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الرَّضِیُّ عِنْدَ الْأَشْرَافِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا عَمُودَ الدِّینِ‏

سلام ما بر تو اى محبوب و پسندیده نزد اشراف و بزرگواران عالم سلام ما بر تو اى ستون و نگهبان بناى دین اسلام

أَشْهَدُ أَنَّكَ وَلِیُّ اللَّهِ وَ حُجَّتُهُ فِی أَرْضِهِ وَ أَنَّكَ جَنْبُ اللَّهِ وَ خِیَرَةُ اللَّهِ‏

شهادت مى‏ دهم كه محققا تو ولى خدایى و حجت بالغه الهى بر خلق زمین و همانا تو جنب الله و برگزیده خلق خدایى

وَ مُسْتَوْدَعُ عِلْمِ اللَّهِ وَ عِلْمِ الْأَنْبِیَاءِ وَ رُكْنُ الْإِیمَانِ وَ تَرْجُمَانُ الْقُرْآنِ‏

و محل ودیعه اسرار علم خدا و علوم پیغمبران خدایى و تو اصل و ركن اصیل ایمان و مفسر آیات قرآنى

وَ أَشْهَدُ أَنَّ مَنِ اتَّبَعَكَ عَلَى الْحَقِّ وَ الْهُدَى وَ أَنَّ مَنْ أَنْكَرَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ عَلَى الضَّلاَلَةِ وَ الرَّدَى‏

و من گواهى مى‏ دهم كه هر كس پیرو توست به راه حق و هدایت است و هر كه انكار تو كند و با تو به دشمنى قیام كند آنكس به راه ضلالت و پستى و جهالت است

أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْكَ مِنْهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ

و من از دشمنانت نزد خدا و نزد تو بیزارى مى‏جویم چه در دنیا و چه در عالم آخرت

وَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ

و سلام بر تو تا من هستم و شب و روز برقرار است از آنان بیزارم.


 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ اَّكِیِّ التَّقِیِ‏

پروردگارا درود فرست بر محمد و اهل بیت اطهارش و درود و رحمت فرست‏بر محمد بن على كه روح پاك و منزه


شهادت امام جوادعلیه السلام برتمام عاشقان ودوستداران ویارانش تسلت باد.



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَمَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿۵۶﴾
و هر كس خدا و پیامبر او و كسانى را كه ایمان آورده‏ اند ولى خود بداند [پیروز است چرا كه] حزب خدا همان پیروزمندانند (۵۶) المائدة
به خواست خدا دست لاشخوران وکرکسهاوجاسوسها وابلیسهاومنافقها از قدرت درنظام وجکومت کشور وایران اسلامی وجامعه اسلامی تهی خواهدشد ویاران وسربازان حزب اللهی ائمه علیه السلام قدرت ونظام اسلامی   وجامعه اسلامی وکشوراسلامی را به دست خواهند گرفت. این مژده ای است که به شما سربازان ویاران وعاشقان ائمه علیه السلام می دهیم.پیروزباداسلام و عاشقان خدا یاران وسربازان ائمه علیه السلام.
یاحق


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى
وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِكَ
اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ وَ مَنَاراً لِبِلَادِكَ وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِكْمَتِكَ‏
وَ مُتَرْجِماً لِوَحْیِكَ وَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ عَنْ مَعْصِیَتِهِ
فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِكَ
وَ أَصْفِیَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أُمَنَائِكَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ

شهادت مظلومانه امام محمد باقرعلیه السلام برعاشقان ودوستدارانش تسلیت باد.



السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ اَّكِیَّ الرَّاشِدَ النُّورَ الثَّاقِبَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

سلام بر تو باد اى ابو الحسن امام على النقى كه پاكیزه روح و هادى خلق و نور ثاقب خدایى سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا صَفِیَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا سِرَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حَبْلَ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى برگزیده خدا سلام بر تو اى سر خدا سلام بر تو اى رشته محكم خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا آلَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا صَفْوَةَ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى خاندان خدا سلام بر تو اى اختیار شده از جانب خدا سلام بر تو اى بنده خاص خالص خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا أَمِینَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حَقَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى امین خدا سلام بر تو اى حق خدا بر خلق سلام بر تو اى دوست خاص خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا نُورَ الْأَنْوَارِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا زَیْنَ الْأَبْرَارِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا سَلِیلَ الْأَخْیَارِ

سلام بر تو اى نور الأنوار الهى سلام بر تو اى زیب و زینت نیكوكاران عالم سلام بر تو اى ذریه خوبان عالم

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا عُنْصُرَ الْأَطْهَارِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ الرَّحْمَنِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا رُكْنَ الْإِیمَانِ‏

سلام بر تو اى عنصر پاكان جهان سلام بر تو اى حجت خداى رحمان سلام بر تو اى اصل و اساس ایمان

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا وَلِیَّ الصَّالِحِینَ‏

سلام بر تو اى مولاى مؤمنان سلام بر تو اى محبوب صالحان

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا عَلَمَ الْهُدَى السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا حَلِیفَ التُّقَى السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا عَمُودَ الدِّینِ‏

سلام بر تو اى راهنماى هدایت سلام بر تواى ملازم قدس و تقوى سلام بر تو اى قائمه دین خدا

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ‏

سلام بر تو اى فرزند خاتم انبیاء (ص) سلام بر تو اى فرزند سید اوصیاء

السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ اَّهْرَاءِ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْأَمِینُ الْوَفِیُ‏

سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهراء و بزرگ ن عالم سلام بر تو اى امین وحى خدا و وفا كننده به عهد الهى

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الرَّضِیُّ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا اَّاهِدُ التَّقِیُ‏

سلام بر تو اى پیشواى پسندیده حق سلام بر تو اى زاهد پرهیزكار

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْحُجَّةُ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا التَّالِی لِلْقُرْآنِ‏

سلام بر تو اى حجت خدا بر تمام خلق سلام بر تو اى تلاوت كننده قرآن

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُبَیِّنُ لِلْحَلاَلِ مِنَ الْحَرَامِ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْوَلِیُّ النَّاصِحُ‏

سلام بر تو اى مبین حلال و حرام سلام بر تو اى ولى حق و ناصح خلق

السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الطَّرِیقُ الْوَاضِحُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ أَیُّهَا النَّجْمُ اللاَّئِحُ‏

سلام بر تو اى راه واضح خدا سلام بر تو اى ستاره رخشان

أَشْهَدُ یَا مَوْلاَیَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بَرِیَّتِهِ‏

گواهى مى ‏دهم اى مولاى من اى ابا الحسن كه محققا تو حجت خدا بر خلقى و خلیفه حق در میان مخلوق

وَ أَمِینُهُ فِی بِلاَدِهِ وَ شَاهِدُهُ عَلَى عِبَادِهِ‏

و امین در ملك حق و شاهد و گواه حق بر بندگان او هستى

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى‏

و باز گواهى مى ‏دهم كه تو به حقیقت روح تقوى و درگاه هدایت خدا هستى و رشته محكم ایمان و حجت حق بر هر كس كه در بالا و زیر كره زمین است

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ الْمُطَهَّرُ مِنَ الذُّنُوبِ الْمُبَرَّأُ مِنَ الْعُیُوبِ وَ الْمُخْتَصُّ بِكَرَامَةِ اللَّهِ‏

و باز گواهى مى‏ دهم كه تو پاك و منزهى از هر گناه و مبرایى از هر نقص و عیب و به كرامت و لطف خاص خدا اختصاص یافته‏ اى

وَ الْمَحْبُوُّ بِحُجَّةِ اللَّهِ وَ الْمَوْهُوبُ لَهُ كَلِمَةُ اللَّهِ وَ الرُّكْنُ الَّذِی یَلْجَأُ إِلَیْهِ الْعِبَادُ وَ تُحْیَا بِهِ الْبِلاَدُ

و بمرتبه حجت الهى مخصوص گردیده ‏اى و كلمه خدا بتو اعطا گردید و تو آن ركن و نگهبان دینى كه بندگان بسوى تو پناه آرند و حیوة و زندگى حقیقى خلق بلاد بسته بوجود توست

وَ أَشْهَدُ یَا مَوْلاَیَ أَنِّی بِكَ وَ بِآبَائِكَ وَ أَبْنَائِكَ مُوقِنٌ مُقِرٌّ

و باز گواهى می دهم اى مولاى من كه من بامامت و عصمت تو و پدران بزرگوار و فرزندان گرامیت یقین داشته و اقرار میكنم

وَ لَكُمْ تَابِعٌ فِی ذَاتِ نَفْسِی وَ شَرَائِعِ دِینِی وَ خَاتِمَةِ عَمَلِی وَ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ‏

و در ذات و شخصیت خود و در بدو شرع و دینم و خاتمه كار ایمانم و در همه حركات و سكناتم از تو و پدران بزرگوارت پیروى میكنم

وَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاَكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ‏

و من دوست دوستان و دشمن دشمنان شمایم

مُؤْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَ عَلاَنِیَتِكُمْ وَ أَوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی (وَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ) وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

و به پنهان و آشكار و اول و آخر شما ایمان دارم پدر و مادرم فداى تو باد و سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد




اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَصِیِّ الْأَوْصِیَاءِ وَ إِمَامِ الْأَتْقِیَاءِ وَ خَلَفِ أَئِمَّةِ الدِّینِ وَ الْحُجَّةِ عَلَى الْخَلاَئِقِ أَجْمَعِینَ‏

پروردگارا درود فرست بر على بن محمد (حضرت امام على النقى) جانشین اوصیاى پیغمبر و پیشواى اهل تقوى و خلف صالح امامان دین و حجت تمام خلق

اللَّهُمَّ كَمَا جَعَلْتَهُ نُوراً یَسْتَضِی‏ءُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ فَبَشَّرَ بِالْجَزِیلِ مِنْ ثَوَابِكَ‏

پروردگارا چنانكه تو او را چراغ روشن براى اهل ایمان قرار دادى پس او خلق را به ثواب و پاداش بزرگ تو بشارت داد

وَ أَنْذَرَ بِالْأَلِیمِ مِنْ عِقَابِكَ وَ حَذَّرَ بَأْسَكَ وَ ذَكَّرَ بِآیَاتِكَ وَ أَحَلَّ حَلاَلَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ‏

و از عقاب و كیفر سخت تو ترسانید و تحذیر كرد و بندگان را به آیاتت یادآور گردید و احكام حلال و حرام

وَ بَیَّنَ شَرَائِعَكَ وَ فَرَائِضَكَ وَ حَضَّ عَلَى عِبَادَتِكَ وَ أَمَرَ بِطَاعَتِكَ وَ نَهَى عَنْ مَعْصِیَتِكَ‏

و راه شرایع و فرایض دینت را بر مردم روشن ساخت و خلق را ترغیب و تحریص بر عبادتت كرد و امر به طاعت و بندگیت و نهى از معصیت و نافرمانیت فرمود

فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِكَ وَ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِكَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ‏

پس اى خدا تو بر او بهترین درودى كه بر احدى از اولیاء و دوستان خاص خود و ذریه پیغمبران خویش فرستادى بر آن بزرگوار بفرست اى خداى تمام عوالم وجود.

میلادباسعادت امام هادی علیه السلام برعموم عاشقان ودوستداران ائمه علیه السلام مبارک باد.

یاحق


وَإِذَا بَدَّلْنَا آیَةً مَكَانَ آیَةٍ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۱۰۱﴾
و چون حكمى را به جاى حكم دیگر بیاوریم و خدا به آنچه به تدریج نازل مى ‏كند داناتر است مى‏ گویند جز این نیست كه تو دروغ‏بافى [نه] بلكه بیشتر آنان نمى‏ دانند (۱۰۱)
قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ ﴿۱۰۲﴾
بگو آن را روح القدس از طرف پروردگارت به حق فرود آورده تا كسانى را كه ایمان آورده‏ اند استوار گرداند و براى مسلمانان هدایت و بشارتى است (۱۰۲)
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ ﴿۱۰۳﴾
و نیك مى‏ دانیم كه آنان مى‏ گویند جز این نیست كه بشرى به او مى ‏آموزد [نه چنین نیست زیرا] زبان كسى كه [این] نسبت را به او مى‏ دهند غیر عربى است و این [قرآن] به زبان عربى روشن است (۱۰۳)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ لَا یَهْدِیهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱۰۴﴾
در حقیقت كسانى كه به آیات خدا ایمان ندارند خدا آنان را هدایت نمى ‏كند و برایشان عذابى دردناك است (۱۰۴)
إِنَّمَا یَفْتَرِی الْكَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ ﴿۱۰۵﴾
تنها كسانى دروغ‏پردازى مى كنند كه به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود دروغگویانند (۱۰۵)
مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۱۰۶﴾
هر كس پس از ایمان آوردن خود به خدا كفر ورزد [عذابى سخت‏ خواهد داشت] مگر آن كس كه مجبور شده و[لى] قلبش به ایمان اطمینان دارد لیكن هر كه سینه‏ اش به كفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برایشان عذابى بزرگ خواهد بود (۱۰۶)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ ﴿۱۰۷﴾
زیرا آنان زندگى دنیا را بر آخرت برترى دادند و [هم] اینكه خدا گروه كافران را هدایت نمى ‏كند (۱۰۷)
أُولَئِكَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿۱۰۸﴾
آنان كسانى‏ اند كه خدا بر دلها و گوش و دیدگانشان مهر نهاده و آنان خود غافلانند (۱۰۸)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۱۰۹﴾
شك نیست كه آنها در آخرت همان زیانكارانند (۱۰۹)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۰﴾
با این حال پروردگار تو نسبت به كسانى كه پس از [آن همه] زجر كشیدن هجرت كرده و سپس جهاد نمودند و صبر پیشه ساختند پروردگارت [نسبت به آنان] بعد از آن [همه مصایب] قطعا آمرزنده و مهربان است (۱۱۰)
یَوْمَ تَأْتِی كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۱۱۱﴾
[یاد كن] روزى را كه هر كس مى ‏آید [و] از خود دفاع مى ‏كند و هر كس به آنچه كرده بى كم و كاست پاداش مى‏ یابد و بر آنان ستم نمى ‏رود (۱۱۱)
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿۱۱۲﴾
و خدا شهرى را مثل زده است كه امن و امان بود [و] روزیش از هر سو فراوان مى ‏رسید پس [ساكنانش] نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى‏ دادند طعم گرسنگى و هراس را به [مردم] آن چشانید (۱۱۲)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿۱۱۳﴾
و به یقین فرستاده‏ اى از خودشان برایشان آمد اما او را تكذیب كردند پس در حالى كه ظالم بودند آنان را عذاب فرو گرفت (۱۱۳)
فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَیِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿۱۱۴﴾
پس از آنچه خدا شما را روزى كرده است‏ حلال [و] پاكیزه بخورید و نعمت‏ خدا را اگر تنها او را مى ‏پرستید شكر گزارید (۱۱۴)
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْكُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۵﴾
جز این نیست كه [خدا] مردار و خون و گوشت‏ خوك و آنچه را كه نام غیر خدا بر آن برده شده حرام گردانیده است [با این همه] هر كس كه [به خوردن آنها] ناگزیر شود و سركش و زیاده ‏خواه نباشد قطعا خدا آمرزنده مهربان است (۱۱۵)
وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا یُفْلِحُونَ ﴿۱۱۶﴾
و براى آنچه زبان شما به دروغ مى ‏پردازد مگویید این حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ بندید زیرا كسانى كه بر خدا دروغ مى ‏بندند رستگار نمى ‏شوند (۱۱۶)
مَتَاعٌ قَلِیلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱۱۷﴾
[ایشان راست] اندك بهره‏ اى و[لى] عذابشان پر درد است (۱۱۷)
وَعَلَى الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَیْكَ مِنْ قَبْلُ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۱۱۸﴾
و بر كسانى كه یهودى شدند آنچه را قبلا بر تو حكایت كردیم حرام گردانیدیم و ما بر آنان ستم نكردیم بلكه آنها به خود ستم میکردند (۱۱۸)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۹﴾
[با این همه] پروردگار تو نسبت به كسانى كه به نادانى مرتكب گناه شده سپس توبه كرده و به صلاح آمده‏ اند البته پروردگارت پس از آن آمرزنده مهربان است (۱۱۹)
إِنَّ إِبْرَاهِیمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۲۰﴾
به راستى ابراهیم پیشوایى مطیع خدا [و] حق‏گراى بود و از مشركان نبود (۱۲۰)
شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۱۲۱﴾
[و] نعمتهاى او را شكرگزار بود [خدا] او را برگزید و به راهى راست هدایتش كرد (۱۲۱)
وَآتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۲۲﴾
و در دنیا به او نیكویى و [نعمت] دادیم و در آخرت [نیز] از شایستگان خواهد بود (۱۲۲)
ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿۱۲۳﴾
سپس به تو وحى كردیم كه از آیین ابراهیم حق‏گراى پیروى كن [چرا كه] او از مشركان نبود (۱۲۳)
إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ وَإِنَّ رَبَّكَ لَیَحْكُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا كَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿۱۲۴﴾
[بزرگداشت] شنبه بر كسانى كه در باره آن اختلاف كردند مقرر گردید و قطعا پروردگارت روز رستاخیز میان آنها در باره چیزى كه در مورد آن اختلاف میکردند داورى خواهد كرد (۱۲۴)
ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿۱۲۵﴾
با حكمت و اندرز نیكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شیوه‏ اى] كه نیكوتر است مجادله نماى در حقیقت پروردگار تو به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال] راه‏یافتگان [نیز] داناتر است (۱۲۵)
وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ ﴿۱۲۶﴾
و اگر عقوبت كردید همان گونه كه مورد عقوبت قرار گرفته اید [م را ] به عقوبت رسانید و اگر صبر كنید البته آن براى شكیبایان بهتر است (۱۲۶)
وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَكُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْكُرُونَ ﴿۱۲۷﴾
و صبر كن و صبر تو جز به [توفیق] خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ مى كنند دل تنگ مدار (۱۲۷)
إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ ﴿۱۲۸﴾
در حقیقت ‏خدا با كسانى است كه پروا داشته‏ اند و [با] كسانى [است] كه آنها نیكوكارند (۱۲۸)


السَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَىالاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً)ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَالْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّبْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .



مردم شریف ایران اسلامی قدرنظام اسلامی مستقل  وآزادخودرا بدانید.قدرسرداران  یاوران امام زمان وسپاهیان وارتشیان وکل نیروهای نظامی ایران اسلامی را بدانید وخدا را سپاسگذارباشید. به همه نیروهای نظام اسلامی ورهبر معظم انقلاب اسلامی خدا قوت می گوییم دراینجا جادارد از رئیس قوه قضائیه تشکرکنیم وبه او وهمکاران صادقش خدا قوت  بگوییم. ما به رئیس قوه قضائیه  می گوییم یار امام زمان .
یاحق

میلاد با سعادت ختمیمرتب ، فرخ عالمیان ، رحمتاللعالمین حضرت محمد مصطفی نبی مکرم اسلام  صلی الله علیه وآله وسلم  مبارک وبسیارگرامی بادونیز میلاد باسعادت فرزندش حضرت امام جعقرصادق علیه السلام مبارک وگرامی بادچه روزی خجسته است که میلاد هردو بزرگوار باهم دریک روز به وقوع پیوسته است.
هفته وحدت برتمام امت اسلام درجایی جای کره خاکی وجهان اسلام مبارکباد.
یا رحمت اللعالمین

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها

کمی هم با مولوی سرزمین موسیقی Michael's site ... efilates مجلات همشهری جالب طراحی و اجرای سیستم های اتوماسیون صنعتی و ساختمان (پارس کنترل) کار و فناوری دوره متوسطه اول shahrammusic49